Mutluluklarımın Mezarlığı

6. Bölüm : Umutlar Bitmesin

Sabahın ilk ışıkları ile ter içinde uyanıp zorla tekrar uyumuştum . Kabuslar peşimi bırakmıyordu .

Odamın dışından gelen tıkırtılar ile kabuslardan kurtulduğuma sevindim . Gözlerimi aralamadan birinin odaya girdiğini duydum.

"Uykunu gene bölüyoruz kusura bakmayın Derin hanım"

Aybuke'nin sesleri sayesinde tamamen uykum açılmıştı.

"Hadi alışveriş günü bugün "

Oflayarak gözlerimi açtım . Yaklaşık 15 dakika sonra üzerimi giyinmiş kahvaltı masasına oturmuş arkadaşlarım ile yemek yiyordum .

"Gezeceğimiz mağazalar var çabuk hazırlanın , özellikle kızlar." Barlas'ın çoğu kişiden heyecanlı olduğunu görünce gülümsedim.

Yemeğimizi bitirdikten sonra hazırlandık ve evden çıktık.

Arabaya geçtiğimizde normalde arka koltukta Aren ve ben otururduk arabayı Barlas kullanır yanında da Pars otururdu.

Fakat bugün Aren Pars arabaya yöneldiğinde önüne geçip " Bu sefer benim yerim Parscık "

Pars oflayarak "Bana bir daha bunu söylersen seni rüyanda korkuturum Aren "

Diyecek birşey bulamayan Aren omuz silkmekle yetindi.

Pars ve ben arkaya oturmak zorunda kalmıştık . Aybüke ve Baran ise kendi arabaları ile bizi takip edecekti .

Arabaya geçtiğimde Pars'ın yüzüne bile bakmadan oturup pencereye doğru döndüm .

Yola çıktığımızda Barlas'ın arada aynadan bize baktığı gözümden kaçmamıştı. En yakın sürede bu konu hakkında ikisinde dövmeyi planladım .

Pars yanımda o kadar haraketsiz duruyordu ki varlığını unutmuştum . Dayanamayıp gözlerimi pencereden ayırıp koltuğa baktım .

Pars ile aynı andan birbirimize baktığımızda utanıp gözlerimi kaçırdım fakat o beni izlemeye devam etti .

Liseli aşıklar gibi davranıyorduk hemde üniversite son sene olmamıza rağmen . Ve Pars ile birlikte büyümüştüm. Bu gerçekten utanç vericiydi .

Aren gülmemek icin boğazını temizlerken kafasına vurma isteğimi durdurmayı başardım.

Şık bir mağazanın önünde durduğumuzda arkamizdan Barangilin koyu mavi arabasıda yanımıza park etti .

Hepimiz mağazadan içeriye girdik.

Yanımıza bir kız gelip yardımcı olabileceği birşey olup olmadığını sordu .

Aybüke ise elbiselere bakacağımızı söyledi.

Hepimiz bana elbise bakmak için kızı takip edip kız reyouna gittik.

Bu zamana kadar hep konser gibi aktiviteler için Başak ile birlikte alışveriş yapmıştık ve konserde yalnız kalmamıştım .

Şimdi de yalnız değildim fakat grubun tek kızı olarak kalmıştım.

3 erkek ve tek ben ... Umarım canım sıkılmaz diye geçirdim içimden.

Herkesin fikirini sunduğu ve Pars'ın asla doğru düzgün yorum yapmadığı 3 tane elbise seçildi ve Aybüke heyecanla beni kabine gönderdi.

İlk giydiğim elbise koyu sarı ve parıltısı vardı. Omuzlarındaki vatka oldukça şık gösteriyordu. Hemen kabinden çıkıp karşılarına dikildim .

Herkes iyi desede bu elbise beni ben gibi hissettirmiyordu .
Ve sonunda Pars konuştu "Orası için fazla şık "

Yüzüne tokat atasım gelsede ters bir tebessümle "saol " diyerek kabine girdim ne de olsa haklıydı ama genede ona sinirliydim.