aneurysm, yoonmin

thirteen: "because i can only protect you there."

merhabalar!! hikayenin 1k olacağını fark ettim ve herkese teşekkür ederek başlamak istedim bu bölüme, şimdiye kadar keyif almanız benim için önemli olan şey oldu hep ve umarım bunu başarabiliyorumdur, bölüm nasıl oldu bilmiyorum ama ben gerçekten sevdim, umarım sizinde hoşunuza gider, tekrar teşekkür ederim keyifli okumalar <3

*****

user2207j1910m
ne konuda doğruyu söylememi
istiyorsun?

user28m040105g
doğruyu söylemediğin, gizlediğin
her şey konusunda.

user2207j1910m
ama bu adil değil.
basit bir şey istemeni söylemiştim.

user28m040105g
adil olması mı gerekiyor?
şimdiye kadar olanlar adil miydi?
inan bana senin için en basit şeyi seçtim.

user2207j1910m
belki evet belki hayır ama
bu istediğini reddetmek zorundayım.

user28m040105g
artık gerçekten kalbim kırılıyor.

user2207j1910m
özür dilerim.|
gerçekten mi?

user28m040105g
sana ne zaman yalan söyledim?

user2207j1910m
hiç söylemedin değil mi?
belki de aramızdaki fark budur.

user28m040105g
nasıl yani?

user2207j1910m
ilişkimizde yani, sürekli
yıkıcı taraf ben oldum.
sadece şu andan bahsetmiyorum, daha öncesinde de olayları sürekli abartan bendim.

sen hep dürüsttün başta bana
sonra kendine.

hayrete düşürürdü hep bu huyun beni,
bir insan nasıl olurda bu kadar düşünceli olabilir diye kendimce tartar dururdum.
sanırım en özendiğim huyun bu.

bana kalbini açtığın için teşekkür ederim.
hayatıma girdiğin için hiç pişman olmadığım
ama hayatına girip hayatını mahvettiğim için
pişmanlık duyduğum tek insansın.

user28m040105g
jimin, keşke tam şu an gözlerinin
içine bakıp konuşabilseydim.
burdan yalnızca kelimelerle bir şeylerin aklında yer etmesini beklemek zor.

yinede güzelce ifade etmeye çalışacağım kendimi, lütfen kelimesi kelimesine oku ve şu anki konumumuzdan uzakta düşünerek değerlendir bu dediklerimi.

sanki bunlar hiç yaşanmamış gibi olur mu?

bak sürekli söylediğim, her cümleme başlarken mutlaka sana hatırlattığım bir şey var, seni çok iyi tanıdığım. biz birbirimizi tanımayan iki insan değiliz ki. biz birbirimizi her şeyden, herkesten daha iyi tanıyan iki insanız, iki insan bile değiliz, kim seninle beni farklı kefeye koyabilir ki?

şahsen ben koyamıyorum, nasıl et tırnaktan ayrılmıyorsa, ben kendi kafamda da kendi içimde de seni kendimden ayıramıyorum. denemedim hiç, denemekte istemiyorum. denemeye cesaretim olmadığından değil, beni biliyorsun, yaparım.

ama yapmak istemiyorum ki, neden yapayım? şimdi diyorsun kendi içinde, "seni terk ettim, hiçbir şey söylemeden gittim, verdiğimiz sözleri tutmadan seni arkamda bıraktım, seni sevmediğimi söylüyorum, benden uzak kalman için elimden geleni yapıyorum, açıklama yapmıyorum, bahaneler uydurup sürekli kaçıyorum, gidiyorum, asla tasdik etmeyeceğin hareketleri yapıyorum, sana haber vermiyorum ama hesap açıp kendimi oyalıyorum." bunlar senin için belki geçerli sebepler, ama inan bana hiçbiri sana olan sevgimin önüne geçemez, geçmiyor.

ben biliyorum sonunda yine birlikte olacağız, sadece birkaç aksaklık yaşıyoruz. inan bana her geçen gün seni daha çok seviyorum ve senin aksine pişmanlıkta duymuyorum.

bekleme beni dersen rol yapabilirim, ama kalbim rol yapmıyor jimin. seni öyle sarmalamış ki kendi içinde, inan bana bile dokundurtmuyor.

bana diyorsun ilişkimizde yapıcı taraf hep sendin diye asla katılmıyorum bu söylediğine, asıl yapıcı taraf hep sen oldun.
huyuma gitmeyi, beni alttan almayı, o uyuşuk hâllerime, somurtkan suratıma katlanmak ne kadar zor farkında değil miyim sanıyorsun? sen bunu başarıp, bana inanmayı, benimle inatlaşıp bana baş kaldırmayı seçen tek insansın.

bu yüzden bana yıkıcı olduğunu söyleme ve pişmanlık duyma. eğer kendini suçluyorsan, sana düzeltmen için imkan tanıyorum bak, anlat bana güzeller güzeli bebeğim, ne oldu sana böyle? hatalı olan ben miyim? anlat ki artık daha fazla acı çekmeyelim.

user2207j1910m
sen, nasıl oluyorda bu kadar güzel konuşabiliyorsun?

ağlamasam keşke yazabileceğim bende bir şeyler ama engel olamıyorum kendime.|
halbuki ağlamak hastalığımı daha da tetikliyor.|
her an kriz geçirme riskim var
ve bu hiç iyi bir şey değil.|

seni böyle bir duruma düşürdüğüm için
her gün, inan bana her gün acı çekiyorum.
hayatımda hiç yapmayacağım, kimsenin
yaşamasını istemediğim bir şeyi başkasına yaşatıyorum ve bunun ne kadar çökertici bir şey olduğunu sana tarif bile edemem.

yine de yaptığım seçimin doğruluğunu kafamda tartıp, o güne dönsem şu andan farklı mı davranırdım diye kendime sorduğumda, hayır yine aynısını yapardın demek istediğimi fark ediyorum.

çünkü benim gibi bir düşünce yapısına sahip biri bunun tek çıkar yolu olduğunu farkına varır, yine benim gibi hareket ederdi.

açıklama istiyorsun hak veriyorum,
bir şeylerle habersiz, kendi içinde soru işaretleri ile boğuşmak çok zor bununda farkındayım, fakat bazen seni düşündüğünü bildiğin insana koşulsuz güvenmek bunu yine senin ve geri kalan herkesin iyiliği için yaptığını bilmek yetmez mi?

üstelik bu insan kendini hiçe sayıp, her şeyden, tüm sevdiklerinden, ailesinden -ki bu yine siz oluyorsunuz- vazgeçmeyi göze almış tek başına kalmışsa?

ortada bir sorun olduğu belli, sorun her neyse birlikte hâlletmek daha doğru olmaz mıydı diye düşündüğünü biliyorum.

fakat ne gerek var? sorunu bir kişinin gidermesi mi daha iyi? yoksa sorunu tüm herkese dağıtıp acıyı diğerlerine de bir leke gibi bulaştırmak mı?

üstelik sorunun çözülüp çözülmeyeceği bile belli değilken, tüm sevdiklerini böyle bir şeyin içine sürüklemek ne kadar vicdanlı bir hareket olur?

bilmiyorum belki düşüncem yanlış, fakat bana göre yapabileceğim en doğru şey buydu.

evet yalan söyledim.
ama kendi içimde büyüttüğüm aşkıma değil, yalnızca dilde.

bu yüzden buraya seni hâlâ sevdiğimi yazmak istemiyorum.
çünkü yalnızca dilde kalacak bir şeyin varlığı beni bu hastalıklı kafayla, hayatta tutmaya yeter mi bilmiyorum.

o yüzden hep kalbimde kal, çünkü seni yalnızca orada koruyabilirim.

user28m040105g, sohbetten ayrıldı.