စားဖို႔မႈးေလးရဲ႕မာနရွင္ကိုကို... (အပိုင္း၁၈)
မိသားစုထမင္းဝိုင္းေလးစားၿပီးေတာ့မိဘေတြအသီးသီးျပန္သြားၾကတယ္
ကင္တပါက္ေလးေရ.....ကိုယ္တို႔ဒီေန႕ေလွ်ာက္လည္ၾကရေအာင္
ခင္ဗ်ားႀကီးကြၽန္ေတာ္ကိုလာေနာက္ေနတာလာေျပာ
ဘာျဖစ္လို႔လည္ကင္ေပါက္ေလးရယ္ကိုယ္႐ုပ္ကနေေေက်နေတယ်ထင်လို့လာတကယ်သွားမှာလေ
ခင္ဗ်ားႀကီးဟာေလးေျပာေလကဲေလနမ္းေလၿပဲးေလးဘဲ
ဟုတ္လာ...ဒါဆိုကိုယ္ကိုနမ္းပါအုန္းေဂ်ာင္ကုခါးေလးကုန္းၿပီထယ္ေယာင္ေရွ႕မွာႏႈတ္ခမ္းစူျပေနတယ္
ဖက္....စူနေတဲ့နှုတ်ခမ်းကိုလက်နဲ့ရ်ိုက်ချပစ်လိုက်တယ်
အရိပ္ျပလည္အေကာင္မျမင္အေကာင္ျပတာေတာင္ကန္ေနမွာေတာ့ေသလိုက္ေတာ့
ဟူး..
စိတ္ေလးတယ္....ထယ္ေယာင္ကားကားနဲ႕လမ္းေလ်ာက္ၿပီအိမ္ေပၚတက္သြားတယ္
အားပါးပါး... ငါ့သဲေပါက္ကေတာ့လက္သန္ေျပာင္ခ်အခုလည္ခ်သြားျပန္ၿပီငါ့ႏႈတ္ခမ္းေလးေတာ့နာက်န္ျပန္ၿပီ
ထယ္ေယာင္အခန္းထဲေရာက္တာနဲ႕တံခါးေလာ့ခ်လိဳက္တယ္
ကုတင္ေပၚမွာေအးေဆးဂိမ္းေဆာ့ေနတယ္
ကေလးေရ...ကင္ေပါက္ေလးေရ...သဲေပါက္ေလးေရ...ကိုယ္ကိုတံခါးဖြင့္ေပးပါအုန္း
လိမ္မာပါတယ္ကြား...ေနာ္..ေနာ္
မဖြင့္ေပးဘူးဗ်ားနားၿငီးတယ္...ေဝးဝေးသွား
သဲေပါက္ေလးကကိုယ္လိုေယာက်ာ္းေကာင္းေယာက်ာ္းျမတ္ရထားတာကိုႏွင္ေနရလား
ေယာက်ာ္းေကာင္းေယာက်ာ္းျမတ္လာေတာ့မသိဘူးကြၽန္ေတာ္အျမင္မွာမွာေတာ.ႏွာဘူးအိုး,ႏွဘူး.ကမာ္ဘလိုဘဲမြင်တယ်
ကေလးကလည္ဏက္စက္လိုက္တာကိုယ္ေယာက်ာ္းေလးကို
ဘာလည္ဟဒီလူႀကီး႐ူးသြားၿပီလာ....ဘာေတြေျပာေနမွန္းကိုမသိဘူး
ကင္ထယ္ေယာင္....ေကာင္းေကာင္းေျပာေနတုန္းတံခါးလာဖြင့္ေနာ္...အႏုနည္းနဲ႕မရရင္အၾကမ္းနည္းနဲ႕လာမယ္ေနာ္
