စာဖို့မှုးလေးရဲ့မာနရှင်ကိုကို... (အပိုင်း၁၆)
ဂျောင်ကုထယ်ယောင်ကိုချီပြီကာဆီခေါ်လာလိုက်တယ်အနောက်မှာဘယ်လို့ကျန်ခဲ့ကျန်ခဲ့ဂရုမစိုက်ဘူး
ထယ်ယောင်ဂျောင်ကုလက်ထဲကရုန်းနေတယ်...ချနပးတော့ကျွန်တော်ကို
ဖြည်းဖြည်း ပေါ့ကင်ပေါက်လေးရဲ့မလောပါနဲ့
ဘာတွေပြောနေတာလည်ခင်ဗျားကြီးကကျွန်တော်ကအောက်ချခိုင်တာလေး
ဂျောင်ကုထယ်ယောင်ကိုကားထဲ့ကိုထည့်ပြီခါးပတ်လေးတွေသေချာပတ့ပေးပြီ
သူ့ကမောင်းတဲ့နေရာမှာထိုင်ပြီမောင်းနေတယ်
ထယ်ယောင်ကြွက်သီးတွေထနေပြီမကောင်းတဲ့အငွေအသက်တွေခံစားနေရတယ်
အိမ်လည်ရောက်တော့ဂျောင်ကုကားကိုပါကင်လေးထဲထိုးပြီး
ထယ်ယောင်ရှိရာဘက်ကိုတံခါးလာဖွင့်ပြီတာနဲ့ခါးပတ်တွေဖြုတ်မချီပြန်တယ်
ရတယ်...ကျွန်တော်ဘာသာလမ်းလျှောက်နိုင်တယ်...အောက်ပြန်ချပေး
ရူး...တိုတိုးနေပါကလေးရယ်....ကိုယ်စိတ်တွေအရမ်းကိုထိန်းထားရတယ်ဆိုတာကလေးသိထားနော်
ဘာတွေထိန်းနေတာလည်....ခင်ဗျားကြီးနော်အကြီးဆိုပြီအနိုင်ကျင့်ဖို့မစဉ်းစားနဲ့
ပြန်လုပ်မှာ...ဟွန့်
လုပ်နေလိုက်ကလေးရေ.....အခန်းထဲရောက်တာနဲ့ထယ်ယောင်ကိုကုတင်ပေါ်ချပေးတာနဲ့တန်းထပြေးရော
ဂျောင်ကုကတံခါးကိုလော့ချလိုက်တယ်
ခင်ဗျားကြီးဒါဘာလုပ်တာလည်...ယုတ်မာဖို့မကြံနဲ့နော်...နှာဘူးအိုးကြီး
ဂျောင်ကုထယ်ယောင်နားကိုတစ်လှမ်းခြင်းစီသွားကာအကျီတွေတစ်ခြင်းကိုချွတိပစ်နေတယ်
အား...ထွက်သွား......မလာနဲ့ဖင်ပြောင်ကြီးရှက်မရှိတဲ့လူကြီး
ဂျောင်ကုလျှာလေးသပ်ပြီပြူံးပြုံးကြီးလာနေတယ်
ကလေးကကိုယျအသဲတှယေားသှားအောငျညို့ယူလိုကျတာလြးကှား
အဲတော့လည်
