စားဖို့မှူးလေးရဲ့မာနရှင်ကိုကို...( အပိုင်း၂၂)
ထယ်ယောင်ခရီဆောင်အိတ်လေးကိုဆဲဲပီလှေကားပေါ်ကဆင်းတော့ဂျောင်ကုကြားနေရတယ်
အခုLAကိူသွားဖို့အတွက်သူ့မတားရက်လို့မတားတော့ဘူးလွှတ်ပေးလိုက်တယ်
ထယ်ယောင်ခရီဆောင်အိတ်ထားပြီဂျောင်ကုဆီကိုရောက်လာတယ်
လူကြီးကျွန်တော်သွားတော့မယ်နော်အစစအရာရာဂရုစိုက်
ထယ်ယောင်ဂျောင်ကုကိုနှုတ်ဆက်ပြီလှည့်အထွက်
ဂျောင်ကုထယ်ယောင်ကိုယ်လေးကိုအနောက်ကနေသိမ်းကျုံးဖက်လိုက်ပြီပခုံးလေးပေါ်မှာမေးလေးတင်ပြီ
ကလေးရဲ့အိမ်မက်လေးကိုအကောင်ထည်ဖော်လိုက်ပါ
ကိုယ်မရှိတဲ့အရပ်မှာပျော်ပျော်ရွှင်ရွှင်နေရမယ်နော်....တစ်စုံတစ်ခုကြောင့်ဝမ်းနည်းလို့ဘဲဖစ်ဖြစ်
နာကျင်နေရလို့ဘဲဖစ်ဖြစ်ကလေးအတွက်သီးသန့်တည်ရှိနေတဲ့
ကိုယ်ရင်ခွင့်ကိုမမေ့ပါနဲ့
ဒီအိမ်ကြီးနဲ့.ဒီအိမ်ကြီးရဲ့အရှင်သခင်ကကလေးအတွက်ထာဝရနာခိုရာဆိုတာကလေးသိထားပါ
ချစ်တယ်...ကလေးကိုကိုယ်မြတ်မြတ်နိုးနိုးနဲ့ကိုချစ်တာပါ....အဆင်ပြေချော့မွေ့တဲ့လမ်းခရီလေးဖြစ်ပါစေ
ဂုဏ်ယူပါတယ်ကလေး
ဂျောင်ကုထယ်ျယာင်ရဲ့လည်ပင်လေးကိုနမ်းလိုက်ပြီလွှတ်ပေးလိုက်တယ်
သွားတော့ကလေးလေယာဉ်နောက်ကျနေမယ်...ဂျောင်ကထယ်ယောင်ကိုကျေားခိုင်လိုက်တယ်ကျလာတဲ့မျက်ရည်တွေကိုထယ်ယောင်မမြင်အောင်သုတ်ပြီ
ထယ်ယောင်လည်စိတ်ထဲမှာဝမ်းနည်းနေမိတယ်
သွားပြီလူကြီး
ထယ်ယောင်ဂျီမင်းကားပေါ်တက်ပြီကားမှန်ကတင်းပေါက်လေးကိုကြည်ကပီတိတ်ဆိတ်နေမိတယ်
ဂျောင်ကုထယ်ယောင်ခြေသံမကြားလို့လှည့်ကြည်တော့မတွေတော့ဘူး
ခြံထဲကကားက်ိုအမြန်ထုတ်ပြီလေယာဉ်ကွင်းကိုအမြန်မောင်းလာခဲ့တယ်
