The Rope (compleded)

part-5

ငါကနင်တို့jikookကိုဘာမှမပြောထားဘူးနော် ငါဘာသာငါtaekookပဲ့ရေးvkookပဲ့ရေးရေး နင့်အပူတပြားမှမပါဘူး ယီးသူခိုးမလား ငါကလက်အညောင်းခံပြီးရေးထားတာ နင်တို့jikook ficတွေဘက်ကိုယောင်လို့တောင်မှားမနှိပ်ဖူးဘူး လခွမ်း နာမည်ပဲ့ပြောင်းတယ်တဲ့ သတ္တိရှိရင် လူလုံးထွက်ပြလေ အာ sorry လူမှမဟုတ်တာ ခွေးလုံးထွက်ပြလေ cbမှာလာပြောလေ ဘယ်ခွေးလဲဘယ်သူတောင်းစားလဲဆိုတာ အခုတော့ မအလ လိုပဲ့နောက်ကွယ်ကပဲ့ဟောင်နေတယ် ခွေးလုံးထွက်ပြရဲဘူး မကျေနပ်လာဟောင် ttမှာjikookerတွေကဟောင်လိုက် wpမှာပါမကျန်လာဟောင်နေတယ် ကောင်လေး၇ယောက်လုံးကိုချစ်တယ် ဒါပေမယ့်ငါက Taekookerတစ်ယောက် jikookမဟုတ်လို့jikook ficမရေးတာ ok lr ပေယိုး​ယေး ယီးပဲ့

>>>>>>>>♥<<<<<<<<<

အချိန်တွေကတဖြည်းဖြည်းနှင့်ကုန်လာသလို ဂျောင်ကုကလည်းလုံးဝနေကောင်းသွားပြီ တပတ် တပတ်ရှိပြီမောင်နဲ့စကားမပြောဖြစ်တာ မောင်ကသူ့ကိုမြင်သည်နှင့်သူ့နှင့်ဆန့်ကျင်ဘက်ရှိရာသို့ပြောင်းသွားတတ်သည် နောက်ဆုံး ညအိပ်ချိန်အိပ်ခန်းလေးကိုတောင် ခွဲအိပ်သည်အထိ အဖြစ်ပျက်တို့ကမြန်ဆန်လွန်းလှသည် ချိုမြိန်ခဲ့တဲ့ညလေးကနောက်တနေ့ရောက်တာနဲ့ အော်ဟစ်ခြင်းများစွာနှင့် အစပျိုးခဲ့သည် မောင်...... သိပ်ကိုပြောင်းလဲမြန်လွန်းလှသည်

💡 flashback💡

မနက်ခင်းရဲ့ပုံမှန်နေ့လေးအတိုင်း တိမ်တိုက်တွေကြားကထွက်လာတဲ့အသူရာနေမင်း နေရောင်ခြည်နွေးနွေးတို့က အိပ်ခန်းပြတင်းပေါက်မှန်ကိုကျော်လွန်၍ကုတင်ပေါ်ကလူသားလေးအပေါ်ကျရောက်လျက်ရှိသည်

တဖြတ်ဖြတ်ခတ်လာသော မျက်တောင်စင်းစင်း နေ့အလင်းနှင့်အသားမကျစွာ မျက်လုံးတို့ကိုအားယူ၍ပွတ်သပ်ကာ ဖွင့်ကြည့်လိုက်တော့ တစ်ကိုယ်လုံးလည်းချွေးတွေနှင့်ညှီစိစိ ကုတင်ဘေးကနာရီကိုလှမ်းကြည့်လိုက်တော့ မနက်၇နာရီ ဒါမောင်အလုပ်သွားရမယ့်အချိန်ရောက်တော့မှာပဲ့

"မောင်ထတော့လေ အလုပ်သွားရတော့မယ်"

"အင်း အင်း ထမယ် ခနလေး"