All the love, H

1

"Jaa mam doe ik" schreeuw terwijl ik mijn sleutels van het kastje grijp en naar buiten ren. Ik pak mijn fiets uit de schuur en spring erop. Wat ben je weer lekker op tijd met alles Denise.

"Nee serieus?!" Ik zucht als ik tijdens het fietsen mijn ketting eraf vliegt. "U have to be kidding me" mompel ik. Gelukkig was ik al bijna bij t station dus ik kan dat laatste stukje ook lopen.

Ik loop nog even snel richting starbucks voordat ik dalijk omkiep aangezien ik niets heb gegeten.

Als de trein aankomt stap ik erin en ga ergens in een hoekje zitten. Ik haal nog even een paar boeken uit mijn tas want ja ik ben natuurlijk weer vergeten te leren.

Er komt een lange jongen met wat langer bruin gekruld haar langs gelopen.

"Is deze vrij?" zijn groene ogen ontmoeten de mijne.

Ik knik en hij gaat zitten. Oke Denise focus je kan niet nog een onvoldoende halen. Ik stop mijn oortjes in mijn oren en focus me weer op mijn boek.

Na een tijdje ben ik aangekomen bij t station voor school. Aangezien ik ondertussen 10 min te laat ben, besluit ik toch maar even op te schieten. Ik pak mijn boeken op, gooi mijn tas over mijn schouder en loop de trein uit. Net voor school trek ik nog even een sprintje.

"En jij bent laat omdat?" de lerares engels kijkt me boos aan.

"Sorry de relatie tussen mijn bed en mij is gewoon te sterk" mompel ik en een paar mensen grinniken.

"Watblief?"

"Niks mevrouw" zucht ik en smijt mijn boeken op de tafel en plof in de stoel naast Joyce.

"Dennisje toch" lacht ze.

"Ja wat!?" Zeg ik geïrriteerd. Wat me een beledigde blik van Joyce op levert.

"Sorry gewoon een slechte dag" zeg ik dan.

"Het is al goed" zegt Joyce met een glimlach.

Ik snap soms echt niet waarom ik op school zit. Ik let toch niet op, ik leer altijd alles wel zelf thuis. Daarom heb ik meestal ook een boekje bij me waar ik allemaal onzin in op schrijf. Gewoon om de dag door te komen.

Ik grijp naar mijn tas op zoek naar mijn boekje.

"Dit meen je niet" mompel ik. "Niet dit ook nog". Ik zweer in de trein had ik hem-.. FACK DE TREIN. Als iemand dat boekje leest ben ik de sjaak. Niet dat ik iets te verbergen heb maar gewoon dat zou TE gênant zijn.

"Wat is?" Vraagt Joyce.

"Mijn boekje"

"Met al die onzin?" Lacht ze.

"Ja die" lach ik nu ook een beetje.

"Ik heb hem in de trein laten liggen" zeg ik.

"Oh god als iemand dat leest" lacht Joyce.

"Wrijf het er maar in" lach ik.

De bel gaat en ik en Joyce moeten allebei naar een andere les. Aangezien ik zoals altijd niet weet waar ik heen moet pak ik mijn telefoon en zoek het op.

"Kijk uit waar je loopt" zeg ik chagrijnig als een jongen tegen me op loopt.

"Sorry" zegt de jongen en ik kijk omhoog recht in dezelfde ogen als van de jongen in de trein.

"Wacht jou moest ik net hebben" zegt hij dan. En ik kijk hem vragend aan.

"Ik dacht dat je deze wel terug wou hebben" zegt hij en houdt mijn boekje omhoog.