All the love, H

8

Harry zingt de laatste zin van zijn liedje en kijkt omhoog naar mij. Ik ben sprakeloos en kijk hem met een enorme glimlach aan.

"Hoe was het?" vraagt hij.

"Super mooi Harry echt waar" zeg ik met een glimlach. Harry glimlacht verlegen.

"Ben je moe?" vraagt hij en ik knik zachtjes. Ik heb eigenlijk helemaal niet nagedacht over dat ik helemaal geen spullen hier heb.

"Ik heb alleen geen spullen" zeg ik dan.

"Je kan in mijn shirt slapen?" zegt hij met een grijns en ik knik glimlachend. "En ik denk dat Gemma wel wat heeft om je make-up eraf te halen, ik ga even vragen" zegt hij. Hij staat op en trekt zijn shirt uit en gooit het naar mij met een grijns. God wat is hij mooi zonder shirt.

Ik trek mijn eigen shirt uit en trek vervolgens het shirt van Harry over mijn hoofd. Aangezien het shirt veel te groot is kan ik mijn broek ook uit doen. Even later komt Harry terug met wat spullen die ik van Gemma mag lenen en ik ga naar de badkamer. Als ik me opgefris heb loop ik terug naar Harry's kamer.

"Wil je dat ik bij je kom liggen of zal ik op de grond slapen?" zegt Harry. Natuurlijk wil ik dat hij bij me komt liggen.

"Dat eerste" zeg ik verlegen en Harry grijnsd. Ik kruip naast Harry in bed en niet veel later val ik op zijn borstkast in slaap.

*the next morning*

Langzaam wordt ik wakker, en als ik doorheb dat ik nogsteeds op Harry's borst lig glimlach ik even. Hij slaapt nog, en het is zo schattig. Ik grijp naar mijn telefoon en kijk hoe laat het is. 7:30, way too early.

"Denise, ik ben met je moeder naar het ziekenhuis het gaat niet goed met haar"

Ik schrik enorm van het SMSje van opa en spring meteen het bed uit, trek snel mijn broek aan, doe een vest over Harry's shirt aan en spring in mijn schoenen.

"Wat ga je doen?" klinkt Harry moe.

"Sorry maar ik moet gaan" zeg ik snel en ren de trap af. Zodra ik buiten ben spring ik op de scooter en rij ik naar het ziekenhuis.

Als ik bij het ziekenhuis aankom ren ik meteen richting de spoedeisendehulp. Als ik opa zie zitten ren ik naar hem toe. Hij probeert me een knuffel te geven maar ik ontwijk het en begin meteen naar mijn moeder te vragen.

"Wat is er gebeurt?" vraag ik.

"Je vader.." begint opa.

"WAT HEEFT HIJ GEDAAN!?" dring ik aan.

"Ze is nu stabiel, maar jullie kunnen nog niet bij haar" een zuster onderbreekt het gesprek tussen mij en mijn opa.

"Wanneer kunnen we bij haar" vraag ik.

"Voorlopig nog niet"

"Maar ik ben haar dochter, ik moet haar zien"

"Sorry, je kan haar nog niet zien" zegt de zuster en loopt dan weer weg. Tranen vullen mijn ogen en ik sla tegen de muur.

"Denise doe even rustig" probeert mijn opa me te kalmeren maar zonder succes.

Even later hoor ik een paar artsen praten over een wat oudere vrouw, die in kritieke toestand ligt en het waarschijnlijk niet zal halen. Het gaat over mama ik weet het zeker.

We zitten hier nu al een paar uur te wachten, ik heb niks meer tegen opa gezegd. Ik kan alleen maar voor me uitstaren en mezelf moed inpraten dat alles goed komt.

"Familie van mevrouw van der Voort?" dezelfde zuster komt naar ons toegelopen.

"Ja?" mijn opa staat meteen op.

"Ik vind het heel erg om dit mede te delen.." begint de zuster.

"Maar ze heeft het niet gehaald" zijn de laatste woorden die uit haar mond komen.

__________________________

Gonna try to update every day, maar ik wil in ruil daarvoor een beetje support haha dus stemmen zou heel fijn zijn.