De Brief

1

Ik zet Noa op de grond neer en pak haar handje vast. 'Ga je mee?' Het kleine meisje knikt. De meeste kinderen vinden wild vreemde mensen eng, maar Noa is rustig vanaf het moment dat ze vanochtend op mijn schoot is neergezet door haar moeder die nu dood is. Ik heb Noa meteen meegenomen naar mijn auto toen ik haar moeder levenloos op de grond zag liggen. Ik pak de huissleutel onder de bloempot vandaan en open de deur.

'Noa, kom eens hier.' Noa draait zich om en ik ga door mijn knieën. Ik trek haar jas en schoenen uit en doe hetzelfde bij mezelf. 'Kom, zal ik even de televisie voor je aanzetten?' Ik neem Noa mee naar de woonkamer waar ik de televisie aanzet.

Ik zoek snel een kindvriendelijke dvd, Tim is hier laatst geweest met mijn kleine neefje van vijf, Jasper. 'Frozen? Vind je dat leuk?' Ze kijkt me met grote ogen aan. 'Tarzan? Um' Ik pak de twee dvd's en houdt ze voor Noa's gezicht. 'Welke?' Ze kijkt me aan en stopt haar linkerduim in haar mond. 'Welke wil je kijken,Noa?' Ze wijst met haar rechterhand de film van Frozen aan.

Als Noa aandachtig op de bank de film kijkt loop ik naar de keuken. Ik open het tasje van Noa en haal alles eruit wat erin zit. Identiteitskaart, flesje, knuffeltje, de brief, foto's en ik zie een dagboek. Ik pak de identiteitskaart en lees alle info die noodzakelijk is op. 'Noa Elizabeth van der Laan.' Mompel ik. 'Geboren op veertien april negentien zesennegentig in Nuenen.' Noa is dus drie. Nuenen, dat is niet ver hier vandaan, hooguit een kleine vijf minuten rijden vanaf hier. Ik leg de identiteitskaart aan de kant en pak het dagboek op en blader door het boekje heen.

16 september 1999

20:12

Noa ligt net op bed. Ze slaapt als een roos. Ik heb er zo'n enorme puinhoop van gemaakt. Dit verdient Noa niet. Noa verdient een moeder die een normaal leven heeft, een goede baan heeft en vriendinnen heeft. Maar ik ben verre weg van dat. Ik ben gewoon een totale mislukking. Ik ben een tienermoeder met enorme schulden. Dit kan zo niet langer. Ik heb er dagen zelfs weken over na gedacht wat ik moet doen, want als ik hulp zoek dan wordt Noa uithuis geplaatst en ben ik haar kwijt. Deze beslissing is veel beter. Ik heb wat rondgesnuffeld op internet, wie een goede plaats vervanger voor mij zou zijn. Peter van der Schaaf zal de perfecte kandidaat zijn om haar op te voeden. Hij kan haar alles geven. Ik heb hem laatst op de tv gezien bij een interview en hij kwam echt vriendelijk over. Hij zou voor Noa de perfecte vader kunnen zijn. Hij woont in Eindhoven, Woensel-Noord om precies te zijn. In die grote villa bij de Anthony Fokkerweg 4. Het is een prima huis waar Noa op zou kunnen groeien. Hij is vijfentwintig jaar en is de directeur van het bedrijf wat hij enkele maanden geleden heeft opgezet. Peter verdient een aardig zakcentje. Ik heb alles over hem uitgezocht via wikipedia. Ik weet alles van hem, het klinkt best stalkerig als ik het zo opschrijf, maar ik moest alles wel uitpluizen, want ik moet weten waar mijn Noa terrecht komt als ik haar achterlaat. Want ik heb mijn leven zo vergooit dat het de hoogste tijd is om er een einde aan te maken, ik heb lang genoeg een kijkje kunnen nemen op deze aardbol en het is mijn tijd, ik voel het. Ik heb alles al meegemaakt. Ik heb niemand meer behalve Noa en zelfs voor Noa zorg ik niet goed. Ik ben een vreselijke moeder, maar daar komt verandering in. Als ik Noa bij Peter op zijn schoot neerzet, zal alles prima verlopen. Ik heb hem de laatste tijd ook vaak in de gaten gehouden, zo weet ik dat hij elke woensdag vrij is. Hij gaat om tien uur 's ochtends naar de catharinakerk en neemt plaats op de trappen. Daar drinkt hij zijn koffie op die hij altijd om half tien haalt bij de Starbucks.

Hij kan de perfecte vader van Noa  worden.

Ik weet het zeker.

Ik sla van schrik het dagboek dicht en zet enkele stappen achteruit. 'Holy Creap.' Zeg ik zacht. Die vrouw heeft me gewoon dagen, weken misschien zelfs wel maanden in de gaten gehouden. Die vrouw is gestoord! Ze had gewoon alles geplant, wat moet ik doen? Carmen? Ja ik ga Carmen bellen.