Μαζί Σου Ποτέ [Will Edit]

🌹 Κεφάλαιο 18

Το πρόσωπο του Μάρκου αγριεμένο να κοιτάζει μια τη Λίζα και μια τον μικρό δίπλα της.

Αυτόν που τόλμησε να τον σπρώξει και να του φωνάξει κοντά τα χέρια σου. Ποιος νομίζει ότι είναι?

Έσκασε ένα ειρωνικό γέλιο όσο κοίταζε στα μάτια τον Στέφανο.

"Λιζάκι..." σοβάρεψε και μετακίνησε το βλέμμα του πάνω της, όσο έσφιγγε τις γροθιές του.

"Παρ'τον και σήκω φύγε γιατί θα του ματώσω τη μάπα"

Εκείνη αναστατώθηκε αφού σε καμία περίπτωση δεν θα ήθελε να πειράξει τον Στέφανο που δεν έφταιγε σε τίποτα.

"Είσαι αξιοθρήνητος" έπιασε τον Στέφανο από τον καρπό.

"Μείνε μακριά μου!!" γύρισε πλάτη και άρχισε να μπαίνει μέσα μαζί με τον Στέφανο.

Όταν μπήκαν μέσα άφησε το χέρι του και έπιασε το μέτωπο της καθώς βρισκόταν ανάμεσα στον κόσμο που χόρευε στη δυνατή μουσική.

Ο Στέφανος που βρισκόταν πίσω της, την ακούμπησε στον ώμο.

"Είσαι εντάξει?" μίλησε κοντά στο αυτί της για να τον ακούσει.

Τον κοίταξε και έγνεψε καταφατικά πριν γυρίσει στο τραπέζι με την παρέα της.

"Έγινε κάτι?" ρώτησε η Άντζυ αφού ο Στέφανος τους είχε πει ότι θα πάει έξω να δει αν όλα είναι καλά με τη Λίζα.

"Ναι, έγινε. Δεν μπορώ άλλο. Γιατί δεν με αφήνει στην ησυχία μου? Με διέλυσε, τι άλλο θέλει?!" φώναξε και από τη δυνατή μουσική, κατάφεραν μόνο οι φίλες της να την ακούσουν.

"Θέλεις να φύγουμε?" ρώτησε η Βάσια κι εκείνη έγνεψε θετικά αναστενάζοντας.

"Αγόρια, εμείς φεύγουμε. Καλή συνέχεια" είπε η Άντζυ και πήραν τις τσάντες τους.

Τα αγόρια ήταν λίγο στα χαμένα. Ο Στέφανος πάλι, που είδε με τα μάτια του τι έγινε, καταλάβαινε γιατί ήθελε να φύγουν.

Έφυγαν από το τραπέζι και καθώς περνούσαν από το τραπέζι του Μάρκου, είδαν την μελαχρινή συνοδό του.

"Να τον χαίρεσαι!" της φώναξε η Άντζυ με νεύρα κι εκείνη έσκασε ένα χαμόγελο.

Βγήκαν από το μαγαζί και δεν τον είδαν πουθενά.

Μέχρι να γυρίσουν στα σπίτια τους, τις είπε όλα όσα έγιναν.

Ήταν και οι δύο εξαλλες μαζί του. Δεν καταλάβαιναν ούτε εκείνες γιατί συνέχιζε να της δίνει σημασία, αφού είχε καταφέρει τον σκοπό του. Να την πληγώσει.