To The Little Bird

CN -2🌹

မြေနီနီလမ်းလေး တစ်လျှောက် လှပနေတဲ့ ချယ်ရီပန်းတွေ မြေပြင်ပေါ်ပြန့်ကျဲ့လို့ အေးချမ်းလွန်းတဲ့လေပြေလေတွေက ပန်းတွေကိုချွေနေပုံအလား လျော့ချလာတဲ့ သစ်ရွက်လေများ မြက်ခင်းပြင်ကို ညင်းသာစွာ ကျဆင်းလဲလျားနေခဲ့ပြီ
လမ်းတစ်လျှောက်လုံးသီးဆို မြူးကြူးနေကြတဲ့ငှက်ကလေး တွေရဲ့တေးသံဟာ ဘယ်သီးချင်းသံနဲ့မှ မတူအောင်ကို သာယာနေခဲ့တာ
ကားမှန်ပြင်လေးကိုချပြီး လွတ်လပ်တဲ့အရသာကိုခုမှ ခံစားခွင့်ရှိလေသလား ပေါ့ပါးလာတဲ့စိတ်တွေ ကို ထပ်မံပျော်ရွှင်မူတွေအသက်သွင်းလို့ မျက်လုံးလေးမှိတ်ကျသွားတဲ့အထိ စိတ်ထဲမှာ သာယာမူတွေ ပျော်ရွှင်မူတွေကို ဖြန့်ဝေခံစားလိုက်တော့သည်
လက်ထဲအသင့်ကိုင်ထားတဲ့ ကင်မရာလေးက သဘောရှုခင်းတွေကိုမှတ်တမ်းတင်ဖို့သီးသန့်ယူဆောင်လှခဲ့လေသလား တစ်လမ်းလုံး ကင်မရာ တစ်လုံးနဲ့သာ အပျော်ကြူးနေမိသည်

Joon: : ခဏနေရောက်တော့မှာနော် Jen

Jen:: ဟုတ်လာ ဒီနေရာလေးကိုရောက်မှ ခရီးသွားရတာ အေးချမ်းလိုက်တာနော် Oppa 

Joon: : ဟားဟား ဟုတ်လာ Park Soo Joon ဆိုတာ အရမ်းတော်တဲ့ မန်နင်ဂျာလေ

Jen: : အော် အဲ့ဆို ကားကိုဖြည့်ဖြည့်သာမောင်းပေးပါလာ

Joon: : ဟင့် ဘာလို့ ကားမူးနေလို့လာ

Jen: : မဟုတ်ဘူး မရောက်ချင်သေးလို့

Joon: : အံမယ်! !!

ဘေးတစ်ချက်ရှိုးကြည့်လိုက်တော့ နှိက်ခြိုက်စွာ အိပ်ပျော်နေတဲ့ Nayong ကို ဂရုစိုက်မနေတော့ပဲ ချထားပြီးသား မှန်ပြင်လေးဘက်ကို ပြန်လှည့်ပြီး နူးညံလှတဲ့နေ့လေးရဲ့ အာရသာကို ခံစားလိုက်ပြန်တယ်

.....

သွားရင်း သွားရင်း သူတို့ရောက်လာတာ
ချောက်ကမ်းပါးနားက ချယ်ရီ ပင်လေးရဲ့မလှမ်းမကမ်းနေရာဆီ အပင်လေးက အရမ်းကြီးမြင့်မနေသလို့ အရမ်းကြီး ကြီးမနေပါဘူး Jen စကားအတိုင်းဖြည့်ဖြည့်လေးမောင်းလာတဲ့ကားအရှိန်တွေဟာ ပိုပြီးအရှိန်လျော့ကျလာသလို့ မှိတ်ကျပြီးသား Jen မျက်လုံးလေးတွေက စူးစမ်းလိုစိတ်မျက်ဝန်းတစ်စုံနှင့် ပွင့်လာတဲ့အချိန် ရင်ထဲ မဖော်ပြလောက်အောင် ကြည့်နူးစိတ်တွေ အသက်ဝင်စေခဲ့သည် ဒါဟာ တစ်ခြားမဟုတ်.....
ချိုသာလွန်းတဲ့ ညည်းဆိုသံလေး........