" သမီးလေး ဒီနားလာလေ "
Jen: : ဟုတ် Appa
" Appa ဆရာဝန်သွားခေါ်အုံးမယ် ဒီမှာပဲ တိတ်တိတ်လေးနေနော် "
Jen: : Appa ညီမလေးက ဘယ်အချိန်ကျမှ နိုးလာမှာလဲ ဟင့်
" Appa အခု ဆရာဝန်သွားခေါ်အုံးမယ် အဲ့ခါကျရင် သူနိုးလာမှာပေါ့ "
လူနာခန်းထဲက ထွက်သွားတဲ့ Appa ကို မမြင်လိုက်ပါဘူး ကိုယ်ရှေ့မှာ
မေ့မျော့နေတဲ့ ကလေးငယ်ရဲ့ မျက်နှာလေးက ကိုယ့်ကို ဝမ်းနည်းစေတယ်
ပါးဖောင်းဖောင်းလေးကို လက်ညှိ့လေးနှင့် တိုးထိလိုက်တော့
ကိုယ်တိုင်သဘောတွေကျလို့တစ်ယောက်တည့်ကြိတ်ပြုံးမိသေးတဲ့အထိ
Jen: : နင်က အရမ်းချစ်ဖို့ကောင်းတယ်သိလာ အမြန်နိုးလာတော့နော် ပြီးရင် နင့်ကို ငါ့ညီမလေးအဖြစ် နေခိုင်းမှာ Appa က ဒါကိုသေချာပေါက်သဘောကျမှာပဲ အဲ့ကြောင့် အကြာကြီးအိပ်မနေပါနဲ့တော့နော် နင်က ချစ်ဖို့အကောင်းဆုံး ကလေးလေးပဲ Posiè...
ကိုယ့်စကားရဲ့အဆုံးမှာ နောက်ကနေ တံခါးဖွင့်သံကြားလိုက်ရတယ်
Nayong: : Jen ဘာတွေ အဲ့လောက်စဥ်းစားနေတာလဲ
Jen: : မဟုတ်ပါဘူး
.Nayong: : မဟုတ်ဘူးဆိုလည်း Jen ငါနင့်ကိုပြောစရာတစ်ခုရှိတယ်
Jen: : အင်ပြောလေ
Nayong: : Jinmin အခုဒီကိုရောက်နေတယ်
ကြားကြားချင်းမှာ နဂိုဗီဇ ရှိနေတဲ့ဒေါသ တစ်ချိုးရယ်
အတတ်နိုင်ဆုံး ထိန့်ချုပ်ဖို့ခက်ခဲ့ပေမယ့် သူမ ရှေ့မှာ ပြုံးလျက်ရပ်ကြည့်နေသော ထို့လူရဲအပြူအမူကို သဘောမကျ
အော် ကိုယ်ကပဲ ချစ်ခြင်းတရားကိုကိုယ်ချင်းမစာပဲ အတ္တကြီးမိခဲ့တာပါပဲ
Jen: : Jinmin ဆိုတာ ဘယ်သူလဲ
Nayong: : သူက ငါနဲ့ကျောင်းတက်ဖက်သူငယ်ချင်းတွေ သူဒီကိုလာမယ်လို့ငါမမျှော်လင့်ထားဘူး Jen
Jen: : ဘာလဲ သူက နင့်ကို ကြိုက်နေလို့လာ လိုက်လာတာလာ
Nayong: : မဟုတ်ဘူး Jen
YOU ARE READING
To The Little Bird
Fanfictionသံစဥ်မပါတဲ့ တေးသွား စာသားမလိုတဲ့ တေးသံ ကို သူမရဲ့ အချိုသာဆုံးသော အသံလေးနဲ့ ညည်းဆိုသံကို ကြားလိုက်ရတဲ့ အချိန် ရင်ထဲမှာ ဖြစ်ပေါ်လာသော ပေါက်ကွဲ့သွားတဲ့ မီးတောင်လို့ဒေါသတွေ့ လှိုင်းထန်လွန်းတဲ့ကန်ရေပြင်ကြီးလို့ စိတ်လှုပ်ရှားမူတွေ့ဟာ အလိုလိုငြိမ့်ကျသွားစ...
