heartburn

cp.1 "ilk hata"

bolum sarkisi mafia - hurtburn

calma listesi profilimdeki linkte ayrica twitter da straykidsautr de bulabilirsiniz💕

iste basliyoruz, iyi okumalar

cp.1 "ilk hata"

•

Üst üste konmuş tuğlalar.

Chan'a sorsan kendini korumak için inşa ettiğini söylerdi. Küçüklüğünden beri ona açılan şöhretin büyük ışığı altında kendi savunma mekanizmasını geliştirmişti. Babası ülkenin en ünlü mimarlarından birisiydi. Kendi şirketini yönetiyordu. İşleriyle dünyaya açılmıştı. Annesi ise tasarımcıydı. Ayrıldıklarında yedi yaşındaydı. Özel günlerde yaptıkları telefon görüşmeleri ve aldığı pahalı hediyeler haricinde iletişimleri yoktu.

Annesi tekrar evlenmişti. İki çocuğu vardı, yeni hayatında mutluydu. Üstelik Kore'de bile değildi. Chan onunla konuşurken kendisini her zaman gergin hissederdi. Sanki o kötü günlere annesini götürecekmiş gibi. Sanki her şey babasının değil, kendi suçuymuş gibi. Bu yüzden iletişimlerini ilerletmemişti. İçindeki çocuk her ne kadar kırgın olsa bile, babasıyla ayrıldıkları gün annesinden uzaklaşmıştı.

Babası velayetini aldıktan sonra onu bir köşeye atmamıştı. Oldukça sevecen birisi olduğunu söyleyebilirdi. En azından konu iş olmadığı zamanlarda, çekilebilirdi. Chan, onun izinden giderek mimarlık fakültesine dereceyle girmişti. Gittiği üniversite ülkenin en iyi okulları arasındaydı. İkinci sınıfı bitirmesine rağmen ismini çoktan kazımıştı. Onu tanımayan kimse yoktu. Ödevlerindeki başarıları başka kampüsün öğrencileri tarafından bile ilgi çekiyordu.

Çünkü, çok çalışıyordu.

Babası gibi pratik bir zekaya sahip değildi. Bütün kuralları gözlemleyerek öğrenmişti. Paranın şımarttığı çocuklardan birisi de değildi. Yazın girdiği işlerde çalışarak aldığı harçlıklarla geçinirdi. Kocaman bir evin içerisinde yaşıyor olmasına rağmen, evinde partiler yapıp kimsenin gözüne sokmazdı. Hiçbiri umurunda değildi.

Chan yaşadığı hayatı umursamıyordu.

Dolu geçirdiği günler ve boş olarak nitelendirdiği günler vardı. Ruh hali sürekli değişiyordu. Babasına, arkadaşlarına ve kendisine katlanamadığı saniyelik anlar yaşıyordu. Yalan diline yuva yapmıştı. Çizdiği profili çocukluğundan beri oynuyordu. Söylemek istemediği, gerçek olmayan sözleri söylerken kötü hissetmeyi bırakalı çok olmuştu.

Chan iyi tarafta olmak istememişti.

"Şu sigara paketini uzatsana."

Arka koltukta oturan en yakın arkadaşlarından birisi Seo Changbin konuştu. Beyaz tişörtü üzerine siyah deri ceketini geçirmiş, her hareketinde ceketinin kolları sıkışırken o, dar siyah pantolonuna bile aldırmadan rahatlıkla hareket ediyordu.

Arka koltuğu severdi. Geniş alanlardan hoşlanırdı. Üçlü arkadaş gruplarında kafasına eseni yapmasıyla bilinirdi. Bir limiti yoktu. Onun aksine sürücü koltuğunda oturan Lee Minho, tersiydi. Rahat, açık kahverengi keten bir pantolon giyiniyordu. Tişörtü yarımdı. Her hareketinde ince beli ve uzun saatler sonucu uğraştığı karın kasları açığa çıkıyordu. Taşlarla süslenmiş bel kemeri içinde parıldıyordu. Hafif bir makyaj yapmıştı. Saçları yatıktı.

Parti için yeterince hazırlandığını düşündüğünde ise kocaman arabasına binip teker teker arkadaşlarını almaya koyulmuştu.

"Benim arabamda sigara içemezsin."

Ses tonu netti. Minho, sigaradan hoşlanmazdı. Çevreci olduğu söylenmese de yaydığı kötü koku hoşuna gitmiyordu. Arabasında içilmesi konusunda ise ekstra hassasiyet gösteriyordu.