Fall In Love With The Werewolf Prince (ongoing)

CHAPTER 2 (SECOND DAY)

Library

KATANA POV.

Maaga akong nagising dahil baka sabihin ni Snow ay namimihasa na ko. Hmp! hindi kaya, inayos kona bag ko at inilagay ang mga kailangan ko.

“Himala, ang aga natin ah.” pina-ikutan ko ng mata si Snow, tinuloy ko nalang ang pag puyod ng buhok ko. Wala ako sa mood ngayon, kasi naman walanghiyang Windy.

Hindi niya ko pinanuod ng k-drama kagabi, tapos hindi pako nakabili ng libro sa books store.

Mabilis ang naging kilos ko tsaka tumungo sa kusina, ako naman ngayon ang mag luluto. 5:25 AM na palang kaya ayos pa, ang lulutuin ko nalang ngayon ay adobong manok.

Binuksan ko ang ref namin at nanlaki ang mata ko, tangina walang laman!!!!  Lumaki ang butas ng ilong ko at naikuyom ang kamao ko.

Handa na sana akong sumigaw ng biglang makita ko ang manok na hawak ni Windy.

“Oh, here na bess nilinis ko na yan. Ako sana ang mag luluto ng makita kita, ay tinamad nako.” nakangiting aniya nito saka iniwan ang manok sa lamesa.

“Sarapan mo ng luto ah!”

Kapal muks mue!!!

Binilisan kona dahil nag rarambulan na ang dragon ko sa tiyan, inilapag kona ang lahat at tinawag sila.

“Wow sarap!”

“Pwede ka ng mag asawa katana.”

“Kingina nakakatakam.”

Gusto ko silang pagtawanan dahil sa itsura nila. Ang mata nilang nag niningning habang sunod-sunod ang pag lunok.

Akmang kukuha na sila nang pigilan ko ito. “Hep! hep! mag dasal muna tayo mga bess.” nakangiti kong sabi at inirapan nila ako.

Pag katapos naming mag dasal ay kumain na, walang nag sasalita saamin ni isa. Sabay-sabay kaming umalis, at nag lakad nalang.

“Ang sarap pala ng hangin kapag madaling araw no? ” — Rain

“Parang ang sarap mag jogging.” — Windy

“Bakit natikman niyo ba at masarap?” natawa nalang ako sa sinabi ni Snow, hays kahit kailan talaga.

“Pansin ko lang katana, ba’t parang ang tipid mong mag salita? kahapon ko pa napapansin iyon.” tiningnan ko naman si Rain na para bang nag tatanong, nag kibit-balikat nalang ako at na una sa kanilang mag lakad.

“Hay nako, hindi na kayo nasanay d’yan nag iimagine nanaman yan e.” sabat naman ni Snow. Napairap naman ako, e ano naman ngayon kung hindi ako mag salita?

“Masama bang hindi mag salita?” pabalang na tanong ko sakanila at nag tingin ang mga ito.

Bigla akong natawa dahil sa itsura nila, at lalo na ngayon para silang na tatae! Yawa hahahahaha.

“Pfft para kayong tanga, malamang dapat ba akong mag salita kung hindi naman ako kinakausap? Pwera nalang kung... ” napangisi ako sa naisip ko, nag hihintay naman sila sa sasabihin ko.