last chance| changlix

Bölüm 3

Hayat asla planladığımız gibi gitmezdi. Felix her yeni günde buna daha çok inanıyordu artık. İlk anladığında lise ikinin yaz tatilindeydi. Ailesinin işleri bozulunca babası Kore'ye dönme kararı almıştı. Hiçbir zaman evinden, arkadaşlarından ayrılmayacağını düşünen küçük Felix için yeni hayatındaki ilk adım olmuştu bu olay. Başta çok zorlanmış hatta gittiği liseye uyum sağlayamayacağından bile emindi. Fakat bir gün kantin sırasında, her zaman beklediği yerde aniden omzuna atılan kolla düşüncelerinde bir kez daha haksız çıkmıştı. Okula başlayalı bir ay olmuştu ve yanlış telaffuzları, farklı görünüşüyle bazen alay konusu bazen çok fazla dikkat çekiyordu. Bu yüzden aralarda herkesin işini bitirmesini bir köşede bekler, kantin boşalınca işlerini halletmeyi tercih ediyordu. Ama o gün, daha sonradan adının Jisung olduğunu öğrendiği genç, saklandığı köşeden kendisini çıkartıp sıranın önüne geçirmiş ve siparişini verene kadar da yanından ayrılmamıştı.

"Yarın seni yine saklanırken görmeyeceğim." demiş ve uzaktan kendilerini izleyen bir çocuğa doğru koşup sırtına atlamıştı.

Ve gerçekten dediğini kanıtlamak istercesine ertesi gün Felix'in yanına gelmişti sadece bu sefer tek başına değildi. Kendisinden birkaç santim kısa zayıf bir beden, gözlerinin üzerine düşen siyah tutamlarının arasından utangaç bir gülümse verdiğinde Felix hayatında yeni bir adım daha attığının farkındaydı. O günden sonra her şey belki çoğu insana göre yavaş ama rahatsız etmeyen bir düzende ilerlemişti. Jisung'un en yakını olması, Changbin ile sevgili olmaları ve en son liseden mezun olup meslek seçim telaşı gibi hayatın zamanla önüne getirdiği olaylardı bunlar.

Farklı üniversite tercihleri sonrası üçü birbirinden ayrı düşerken Changbin sevgilisiyle ara ara yaptıkları konuşmalarda bu konuda üzüldüğünü fark etmiş ve bir gün elinde anahtarla çıkıp geldiğinde beraber yaşayalım demişti en yakınlarına. O akşam verilen bu kararın üzerinden beş sene geçmiş, hayatları her zamanki gibi akmaya devam etmişti. Felix bölümünden Hyunjin adında yeni biriyle tanışmış, Changbin ve Jisung aldıkları eğitimleri bitirirken artık dedektif olarak işe başlamışlardı. Bu güzel gelişmelerden birkaç ay sonra Changbin tarafından bir gece dışarı çıkartıldığında küçük olan gelecek yeni adımı hissetmişti o an. Karşısındaki adamın yıllardır hayalini kurduğu aileyi verecekti o gece, bu yüzden soğuk metalin parmağındaki temasını hissettiğinde "asla bırakmayacağım seni" diye fısıldamıştı kendisini öpmek için bekleyen dudakların üzerinde. Bu cümle Changbin için birçok sözden daha anlamlıydı, biliyordu.

Mutlu ve huzurluydu sarı saçlı bundan iki yıl öncesine kadar. Çalışmaktan zevk aldığı bir mesleği, her yeni günde daha çok sevdiği eşi ve hiç düşünmeden ikizim diyebileceği kadar yakını olan bir arkadaşa sahipti. Fakat söylenildiği gibi hayat her zaman aynı şekilde devam etmemize izin vermiyordu. Felix bunu en acı şekilde deneyimlemişti. Eşini o gün acilin bekleme odasında, dizleri üstüne çökmüş bir şekilde bulduğunda bir daha eskisi gibi olamayacaklarını biliyordu. Yine de her şeye rağmen çabalamıştı küçük olan. İkinci kez ailesiz kalan eşi için kendi acısını bile bastırmış sadece ona sarılmıştı. Günler sonra eve geldiği akşamlarda asla "neden yoktun" diye sormamıştı, her gece salonlarında korkuyla Minho'nun büyük olanı eve getirmesini beklemiş, sevmemesine rağmen içki ve sigara kokan bedene tüm gece sıkıca sarılıp en azından yanımda diye kendisini rahatlatırdı. Her seferinde kavgayla sonuçlanmasına rağmen gitmesini istediği doktor randevularından vazgeçmemişti. Fakat tüm çabalarına rağmen Changbin'in kayboluşunu engelleyememişti. Yine kavga ettikleri bir gece sarı saçlı daha fazla dayanamamış ve karşısındaki bedene "ben ailen değil miyim?" diye sormuştu. İlk defa cevapsız kalışı bu kadar canını yakmıştı Felix'in. Tüm uğraşları boş hissettirmiş, sevdiği adam bir yabancıdan farksız olmuştu bir anda. Ertesi gün uyandığında soluğu avukatın yanında alırken hala o cevapsız kalışının etkisindeydi. Tamam demişti artık o sabah elinde tuttuğu kağıt parçasına bakarken, daha fazla hayatım yolundan çıkamaz.