Seulgi evine vardığı gibi bulunduğu bu küçük kasabadaki teyzeleri gördü. El sallayıp eğildi karşılarında. Ardından evine girmek için giderken teyzelerden biri seslendi. "Kızım dur bir dakika!"
Seulgi bedenini onlara çevirdi bu sefer. Seslenen kişiyi tanıyordu Seulgi. Gamri teyzeydi. "Efendim?" Gamri teyze gülümsedi. "Kim bu oğlan? Başkası yok muydu hayatında?"
Seulgi gülümsedi. "O eski oğlan beni aldatmış. Bu oğlan da arkadaşım. Kimse yok yani hayatımda." Gamri teyze gülümsedi ve imali imalı konuştu bu sefer. "Kimse yok yani?" Seulgi kafa salladı, imasını anlayamadığı için. "Evet kimse yok."
Gamri teyze Seulgi'ye yaklaşıp fısıldadı bu sefer. "Senden birkaç yaş büyük Yoo Han. Ne dersin?" Seulgi başını iki yana salladı. "Hayır derim, uzun süre kimseyi istemiyorum hayatımda. Ama yine de çok teşekkür ederim beni düşünerek hareket ettiğiniz için."
Gamri teyze gülümsedi. "Çok güleçsin kızım, çok tatlısın. Yakışırdın aslında Yoo Han ile. Ne diyeceğim, sabahları tek başıma kahvaltı yapmak canımı sıkıyor. Yarın kahvaltıya bana gelir misin?"
Seulgi kafa salladı. "Olur tabii, gelirim."
Gamri teyze gülümsedi kocaman. "Sen çok yaşa! Hatta o arkadaşın da isterse gelebilir, sor istersen." ...
Seulgi eve girdiği gibi yolda olduğu gibi tüm gün düşündüğü şeyi düşündü. Bugün doğum günlerini beraber kutlamışlardı ve birbirlerine hediye almışlardı.
Seulgi boynundaki kolyenin süsünü öptü. Artık boynundan asla çıkarmayacaktı o kolyeyi. Elini göğsüne bastırdı. "Sakin ol, heyecanlanmanın manâsı yok."
Ardından telefonunu açtı ve Jaebum'a yazdı.
Yarın bir kahvaltıya davetliyim, sen de öyle. Gelmek istiyorsan haber ver ve yarın evime gel. Evime çok yakın bir yerde. Çok güzel yemekler pişiren bir teyze var kasabamızda. O seni de beni de davet etti. Haberdar etmeyi unutma. ✔✔
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
