ភូមិគ្រឹះ ផាក:
រាងក្រាស់េជេយ៍បានដឹកដៃជុងវ៉ុនដេីរចូលក្នុងភូមិគ្រឹះដ៏ធំស្កឹមស្កៃ
( អូយយូយ! ធំដូចវាំងចឹង )រាងតូចគិតក្នុងចិត្ត
«អង្គុយលេីសាឡុងសិនទៅ!»ជុងវ៉ុនងក់ក្បាលក្រោយពីឮសំឡេងរបស់ជេយ៍ ហេីយក៏ដាក់គូថអង្គុយលេីសាឡុងពណ៍មាស តម្លៃថ្លៃនោះ
«នេះ! ទឹកញុាំសិនទៅហេីយបាត់ភ័យនៅ?»ជេយ៍សួរឡេីងធ្វេីអោយជុងវ៉ុនងេីយចញ្ចេីមឆ្ងល់នេះគេដឹងបានយ៉ាងមិចថានាយភ័យ?
«ប..បាទបាត់ហេីយ!» រាងតូចឆ្លេីយ
«នែ! គេជាមនុស្សពិសេសមែនទេបានជាលោកប្រុសនាំមក ហេីយមេីលទៅដូចយកចិត្តទុកដាក់ណាស់»អ្នកបម្រេីបានស្សឹបស្សា គ្នាបន្ទាប់ពីបានឃេីញសកម្មភាពជេយ៍ធ្វេីដាក់ជុងវ៉ុន
«ជុងវ៉ុន!»ក្រោយអង្គុយមួយសន្ទុះជេយ៍ក៏ហៅជុងវ៉ុន
«បាទ?»ជុងវ៉ុន
«មកនេះមកបងជូនទៅបន្ទប់» ក្រោយនិយាយហេីយរាងក្រាស់ក៏ដឹកដៃជុងវ៉ុនឡេីងទៅបន្ទប់
«ហា៎! នេះខ្ញុំគេងជាមួយលោក?»រាងតូចស្ទេីរគាំងគ្រាន់តែមកដល់បន្ទប់របស់ជេយ៍ភ្លាម ( ជុងវ៉ុនដឹងដោយសារបន្ទប់ដឹងមានរូបជេយ៍ )
«នឹងហេីយ!»ជេយ៍
«ទេ..ទេ ខ្ញុំមិនគេងជាមួយលោកទេ! លោកធ្វេីបាបខ្ញុំមិនខាន »ជុងប៉ុនទន្រ្តាំជេីងមេីលតែកូនក្មេង រំអុកអោយជេយ៍ ( លែងខ្លាចហាស?ឆីវ៉ុន)។ ទង្វើរបស់ជុងវ៉ុនធ្វេីយអោយជេយ៍ក្នាញ់នឹងរាងតូចខ្លាំងណាស់
«ហា..ទៅបងមិនធ្វេីបាបឯងទេ ទៅ!»ដោយរាងតូចរំអុកពេកជេយ៍ក៏និយាយឡេីង
«មែនណា?»
«នឹងហេីយ!»ជេយ៍និយាយហេីយជុងវ៉ុនក៏ញញឹមបន្តិច
«នេះ មកដោះបំណុលឬមកធ្វេីជាប្រពន្ធលោកប្រុសហា៎?»មីនចុននៅក្រៅនោះឆ្ងល់ណាស់ ជេយ៍ប្រាប់ខ្លួនថាយកជុងវ៉ុនមកដោះបំណុល ហេីយនឹងមែនដោះបំណុលហ៎?
ផ្ទះបាយ:
«អ៊ុំមានអីអោយខ្ញុំជួយឬអត់?» ក្រោយដេីរ
ចូលផ្ទះបាយហេីយឃេីញម៉ែដោះ ( គាត់អ្នកមេីលថែជេយ៍ពេលជេយ៍នៅតូច ) កំពុងធ្វេីម្ហូបចិត្តក៏ចង់ជួយ
«មិនអីទេអ្នកប្រុស!» ម៉ែដោះ
«មិនបាទ់ហៅខ្ញុំថាលោកប្រុសទេអ៊ុំ ហៅជិងវ៉ុនធម្មតាទៅ ហេីយម្ហូបនឹងចាំខ្ញុំអ្នកធ្វេីណាអ៊ុំណា...»ជុងប៉ុនទទូចឡេីងធ្វេីយអោយម៉ែដោះសេីចឡេីងតែម្តង ហុិយអីក៏គួរអោយស្រឡាញ់មេស
«ចា៎ស បាន»និយាយហេីយម៉ែដោះក៏ដេីរចេញទៅ
