មេឃព្រលឹមស្រាងៗ រាងក្រាស់មួយបានចុះពីលេីគ្រែយឺតៗខ្លាចអ្នកម្ខាងទៀតភ្ញាក់។ ជេយ៍បានដេីរចូលបន្ទប់ទឹកដេីម្បីសម្អាតខ្លួន ទៅធ្វេីការ
<<ហ៊ឹម..>>រាងស្តេីងជុងវ៉ុនបានភ្ញាក់គេីងដោយឮសំឡេងទឹក។ ក្រោយភ្ញាក់ហេីយក៏ដេីរមួយដេីម្បីគោះទ្វារបន្ទប់ទឹក
<< នរណាគេនៅក្នុងនេះ?>>ជុងវ៉ុនយកដៃគោះទ្វាមាត់ស្រែកសួរ តែភ្នែកនៅមិនទាន់បាត់ងងុយនៅឡេីយ
<<គឺបង!>>សំឡេងក្រលធំក៏បន្លឺឡេីងក្រោយឮសំណួររបស់រាងតូច
<<អ៎..ចឹងលោកប្រុសបន្តងូតចោះ ខ្ញុំទៅធ្វើអាហារពេលព្រឹកហេីយ>>ពោលហេីយរាងស្តេីងក៏ដេីរចេញពីបន្ទប់ ចុះជណ្តើរម្តងមួយៗ រួចបន្តទៅផ្ទះបាយ
<<អារុណសួស្តី ជុងវ៉ុន>>ម៉ែដោះនិយាយពាក្យផ្អែមល្ហែមពេលជុងវ៉ុនទៅដល់
<<បាទ..អ៊ុំទុកឱ្យខ្ញុំជាអ្នកធ្វេី!>>ក្រោយឮពាក្យរបស់រាងតូចម៉ែដោះងក់ក្បាលមិនហ៊ានប្រកែក បេីគាត់ប្រកែកជុងវ៉ុនប្រកត់ជា ទន្រ្តាំជេីងទៀតឥឡូវហេីយ
ប្រហែលជា២០នាទីក្រោយ ជុងវ៉ុនក៏លេីកម្ហូបដែលខ្លួនធ្វេីនោះដាក់លេីតុ ហេីយក៏ដេីរឡេីងសម្តៅទៅបន្ទប់ តែក៏ប្រទាកគ្នានឹងជេយ៍ដែរចុះមកស្រុះស្រូបអាហារពេលព្រឹក
<< លោកប្រុស..អាហារពេលព្រឹករួចរាល់ហេីយ...អឹមខ្ញុំសមទៅងូចទឹកបន្តិច>>ជុងវ៉ុននិយាយទៅកាន់ជេយ៍
<<ចុះមិនញុាំទេ?>>ជេយ៍និយាយបណ្តេីដាក់គូថអង្គុយបណ្តេីរ
<<ក៏ចាំញុាំនៅពេលក្រោយ>>ជេយ៍ងក់ក្បាលបន្តិចក្រោយឮចម្លេីយរបស់រាងតូច
Park' Group:
<<ចៅហ្វាយ!!>>មីនចុន
<<មិច?>>ភ្នែកជេយ៍ដែរកំពុងសម្លឹងឯកសារក៏បែរមកស្របពេលកូនចៅចំណិតហៅ
<<គឺជិតដល់ម៉ោងប្រជំហេីយបាត!>>មីនចុន
<<ចឹងរៀបចំទៅ>>
<<បាទ...>>
Skip
______________
Sunki :
<<ស៊ូនូ!អូនកេីតអី?>>រាងក្រាស់ នីសុីម៉ូរ៉ា រីគីបានសួរទៅអ្នកជាសង្សាពេលបានឃេីញមុខដ៏កំសត់របស់គេ
<<គឺ ជុងវ៉ុននឹងណា គេមិនមករៀនពី បីថ្ងៃហេីយ ពេលតេទៅពូយ៉ាងគាត់ថាជុងវ៉ុនឈប់រៀនហេីយ>>ស៊ូនូរៀបរាប់មួយៗប្រាប់ទៅនីគី
<<ចឹងនឹង?>>នីគី សួរ
<<យី!! អូនបារម្ភពីគេ ឈប់រៀនមិចមិនប្រាប់អូនមួយម៉ាត់?>>ស៊ូនូ
<<ប្រហែលជាគេមានហេតុផលរបស់គេហេីយ...ចឹងអូនទៅគេងខុនដូបងមួយថ្ងៃទៅ.....ណាៗ>>នីគីនិយាយអង្រួនដៃរបស់រាងតូចតិចៗ
<<បានៗ>>ដោយខ្ជិលស្តាប់ការអង្វររបស់រាងក្រាស់ស៊ូនូក៏ព្រមតាមសំណេីរ
<<តោះចឹង!>>នីគី ក៏ដឹកដៃស៊ូនូវូលក្នុងឡាន ហេីយក៏បន្តដំណេីរទៅខុនដូ។ ពួកគេទាំងពីរបានញអាហារពេលថ្ងៃជាមួយគ្នារួចក៏គេងមេីលរឿងយ៉ាងមានក្តីសុខ
______________
Hoonjake:
<< យេីងផ្តាច់ពាក្យទៅជេក សុីម!>> ក្តុកឮពាក្យនេះហេីយបេះដូងរបស់ជេកស្ទេីរតែលែងដេីរ នេះមែនទេដែរគេរវល់នឹងការងាទេីបមកដល់ផ្តះហេីយឮពាក្យចឹងៗ
<<ហេីយបងកេីតអីហា៎ ហុ៊ន?>>រាងស្តេីងដូចសំឡីសួរទៅកាន់គូដណ្តឹងទាំងទឹកភ្នែកហូរដូចបាក់ទំនុប
<<ខ្ញុំអស់ចិត្តហេីយ!! ហេីយរឿងនេះខ្ញុំក៏បានប្រាប់ទៅប៉ាម៉ាក់ហេីយដែរ>>ស៊ុងហ៊ុននិយាយឡេីងទាំងមុខស្មេីរធេង
<< គិតច្បាស់ហេីយ?>> ស៊ុងហ៊ុនក៏ងក់ក្បាល។ ជេគពេលនេះអស់អីវាចាហេីយ ក៏ដេីរចេញ ស៊ុនហ៊ុនគេភ្ញាក់មិនស្ទេីរទេ ព្រោះមុននេះគេPrankសោះ
<<ជេគ....ជេគអូនទៅណា?>>ស៊ុងហ៊ុនរត់ទៅចាប់ដៃរាងតូច ឯជេគនោះឆ្ងល់ណាស់ ហេីយគេកេីតអី?
<<ក្រែងលោកឈប់ស្រឡាញ់ខ្ញុំហី? ចឹងខ្ញុំមិនចាកចេញ!?>>ជេគនិយាយទាំងមុខអោនចុះ
<<បងលលេងទេ...ហាហា>>រាងក្រាស់និយាយហេីយសេីច កខីច
<<ខ្វះអីលេងហី!? ហឹកៗ>>រាងតូចនិយាយថែមសម្លក់ស៊ុងហ៊ុនថ្លែរ យំផងអីផង
<<បងធ្វេីលេងទេ...បងណាដាច់ចិត្តនោះ បងសុំទោស>>ស៊ុងហ៊ុនបានចាប់ខ្លួនតូចរបស់ជេគមកអោបជាប់នឹងទ្រូងនិយាយលួងលោមគេ
<<កុំអោយមានលេីកក្រោយ..>>ជេគគេជាមនុស្សដែលលួងឆាប់បាត់ណាស់
<<បាទៗ ចឹងបងនាំទៅដេីរលេងដេីម្បីសងជំងឺចិត្ត>>ទោះជេគស្រួលលួងមែនតែនាយដឹងថាជេគមិនទាន់បាត់ខឹងទេ គ្រាន់តែខ្លាចបាត់បង់នាយទេីបមិនប្រេីអាក្បកិរិយាខឹងសម្បាចេញមក
<<អូខេៗ>>
Skip
ក្រឺង....ក្រឺង
<<អាឡូ!>> រាងតូចជុងវ៉ុនលេីកទូរស័ព្ទរបស់ខ្លួន ព្រោះមានមនុស្សតេមក
( ជុងវ៉ុន!អូននៅណា?) សំឡេងចេញពីទូរស័ព្ទរបស់ជុងវ៉ុន { គេគឺជា លីហុីសឹង ជាបងប្អូនជាដូនមួយរបស់រាងតូច រស់នៅអាមេរិក}
<<អ៎..នៅផ្ទះនឹងណាបង មានការអីបាត?>>ជុងវ៉ុន
( ក៏ចង់មកប្រាប់ថា ខែក្រោយបងទៅកូរ៉េហេីយ)ហុីសឹង
<<បាតៗ វ៉ុនចាំណា>>ជុងវ៉ុន
( បាទ..ចឹងបុិននឹងហេីយ byebye)ហុីសឹង
ក្រោយបិទទូរស័ព្ទហេីយរាងតូច ក៏ដេីរទៅផ្ទះបាយដេីម្បីធ្វេីម្ហូបទទួលរាងក្រាស់ចុងស៊ុង
<<ជុងវ៉ុន!!!>> មួយសន្ទុះសំឡេងក្រលធំក៏បន្លឺឡេីង ហៅឈ្មោះរាងតូច
<<បាទ...នរណាគេ...មានការអី?>> ជុងវ៉ុនដេីរចេញពីផ្ទះបាយ
<<ជេយ៍ផាក នោះអី>>ជេយ៍និយាយឡេីងរួចឡេីងទៅបន្ទប់សម្អាតខ្លួន
<<លោកប្រុស..នេះអាហាររួចរាល់ហេីយ>> ក្រោយឃេីញជេយ៍ចុះពីងូតទឹកហេីយ ក៏ហៅគេមកញុាំបាយ
<<ហុឹមនេះ ឆ្ងុយណាស់>>រាងក្រាស់ក៏ដាក់គូថអង្គុយហេីយចាប់ផ្តេីមភ្លក់ម្ហូបនោះ
គ្រឺង....គ្រឺង...
<<អាឡូបងហុី!!>>ទូរស័ព្ទរបស់ជុងវ៉ុនដាក់ក្នុងខោប៉ាវដូចនេះស្រួលលេីក ហេីយជុងវ៉ុនក៏មិនបានទៅលេីកនៅណាឆ្ងាយដែរ គេលេីកជិតជេយ៍នឹង
( បងដូចិត្ត ហេីយបងនឹងទៅកូរ៉េអាទិត្យក្រោយនេះ អូនគិតយ៉ាងមិច? )ហុីសឹងបន្លឺឡេីង ធ្វេីអោយជេយ៍ងេីយមុខឆ្ងល់ ( ជុងវ៉ុនបេីកSpicker។ទម្លាប់របស់ជុងវ៉ុនគឺ បេីកSpickerគ្រប់ពេលដែលនិយាយទូរស័ព្ទ )
<<មែនហីបង? អាយយយយ សប្បាយចិត្តណាស់!! បងហា៎មកឆាប់ៗកាន់តែល្អ>> ជុងវ៉ុននិយាយទាំងសប្បាយចិត្តលោតទន្រ្តាំជេីង ដែរភ្លេចគិតពីវត្តមានរបស់ជេយ៍
( បាទបុិននឹងហេីយចឹង! ជុបៗ.. ទឺត ទឺត) ហុីសឹងនិយាយហេីយក៏បិទបាត់
<<នរណាគេ? សង្សា?>>ជេយ៍ចាប់ផ្តេីមមុខមិនរីកដូចជាមនុស្សកំពុងប្រចណ្ឌចឹង (អីយ៉ាស)
<<អត់ទេ! គាត់ជាបង ហុីសឹង បងប្អូនជីដូនមួយរបស់ខ្ញុំ>>ជុងវ៉ុន
<< អរ...>>រាងក្រាស់និយាយហេីយក៏ដួសម្ហូបដាក់ចូលមាត់ទាំងមុខមិនសូវរីក
[ បងប្អូនស្អីហៅគ្នាដូចសង្សា!! ហឹស ) ជេយ៍គិតក្នុងចិត្ត មិនដែរបានជួបហុីសឹងទេតែមាអារម្មណ៍ថាស្អប់បាត់ទៅហេីយ ( នឹងហេីយមកហៅណប់ចិត្តគេអូន😑) ]
To be continue...
Write by: Nothenope ( Yno )
( រឿងនេះ ខ្ញុំសរសេរបានតែថ្ងៃសៅរ៍និងអាទិត្យទេ ព្រោះខ្ញុំរវល់រៀន។ សុំទោសបេីមានកំហុសខុសឆ្គងឬសាច់រឿងភ្លាវ❤️ )
