Part8

262 20 3
                                    

Jungwon POV
'មេឃព្រលឹមស្រាងៗ ខ្ញុំបានលាបងហុីសឹង និងប៉ាម៉ាក់ត្រឡប់ទៅវិញ ដោយប្រាប់បងហុីថា ខ្ញុំត្រូវទៅធ្វើការ។
មកដល់ភូមិគ្រឹះ ផាកភ្លាម ខ្ញុំក៏ប្រញាប់ចូលទៅខាងក្នុងរួច បន្តទៅផ្ទះបាយដេីម្បីជួយម៉ែដោះ
"អូហ៍! ជុងវ៉ុនមកវិញហេីយ?"គាត់សួរខ្ញុំក្រោយឃេីញខ្ញុំចូលទៅផ្ទះបាយ
"បាទ! មកវិញហេីយ" ខ្ញុំតបគាត់ហេីយ គាត់ក៏ញញឹមហេីយងក់ក្បាលបន្តិចរួចនិយាយបន្ត
"លោកប្រុសជេយ៍ ពេលវ៉ុនអត់នៅគាត់ដូចមិចៗ"
"យ៉ាងមិចទៅ ម៉ែដោះ?"
"គែដូចជារសាប់រសល់មិចមិនដឹងទេ ដូចមនុស្សនឹកគេហា៌ណា"ខ្ញុំចង់ភាំងពេលម៉ែដោះគាត់ថាជេយ៍នឹកខ្ញុំ តែខ្ញុំមិនជឿរួចតបទៅវិញថា°
"មិនអាចទេ និយាយអញ្ចឹងបាយនេះទុកយកទៅឲ្យគាត់នៅក្រុមហ៊ុនមែនទេ?"
"ចា៎ស! នឹងហេីយ"
"អញ្ជឹងទុកឲ្យខ្ញុំជាអ្នកយកទៅ"ខ្ញុំនិយាយហេីយក៏ទាញប្រអប់បាយនោះហេីយដេីរចេញទៅក្រុមហ៊ុន។តាមពិតទៅក៏ខ្ជិលទៅដែរតែដោយសារតែនឹកគេក៏យកទៅ។' ទៅដល់ក្រុមហ៊ុន នៅOfficeរបស់ជេយ៍ នាយតូច បេីកទ្វារតិចៗខ្លាចឮសម្លេងតែ ចៃដន្យក៏ឮជេយ៍និយាយទូរស័ព្ទ....

"ហុឹស! តាមពិតទៅដំបូងរឿងលុយស្អីនឹងយេីងមិនខ្វល់ទេ តែយេីងធ្វេីទាមទារដេីម្បីយកជុងវ៉ុនមកនឹងឯង ដេីម្បីបង្វក់លេងនោះអី តែឥឡូវក៏យេី-"

*គ្រាំង*
សម្លេងបិទទ្វារមួយទំហឹងបន្លឺឡេីង នេះជាស្នាដៃរបស់ជុងវ៉ុនច្បាស់ណាស់។ ជេយ៍ងាកមេីលបន្តិចក៏រៀងឆ្ងល់ណាស់ដែរ តែមិនខ្វល់ក៏និយាយទូរស័ព្ទបន្ត។
តាំងពីរសៀលដល់មេឃរៀងល្ងាច ទៅរាងតូចច្រលឹងនៅឈរមុខមាត់ទន្លេដែលខ្លួនចំណាំមករាល់ពេលពិបាកចិត្ត។ គេនៅយំ អន្ដេីត,អន្តក មិន បាត់សោះឡេីយ គេពិតជាខូចចិត្តដែល ជេយ៍ធ្វេីល្អជាមួយគេក៏ព្រោះតែ ចង់ឈ្នះ ចង់ពង្វក់ខ្លួនប៉ុណ្ណោះ តែខ្លួនពិតជាលង់នឹងគេ ស្រឡាញ់គេពិតមែន។ ក្រោយយំឆ្អែតឆ្អន់ហេីយ គេក៏សម្រេចចិត្តទៅភូមិគ្រឹះវិញ។។
ទៅដល់ភូមិគ្រឹះ រាងតូចក៏ដេីរចូលសន្សឹមទាំងអោនមុខចុះ ពេលទៅដល់ក្នុងក៏ឃេីញជេយ៍នៅទីនោះដែល ព្រោះវារាងងងឹតទៅ ហេីយជេយ៍ក៏ចេញពីធ្វេីការដែរ។
"អូហ៍! ជុងវ៉ុមកវិញហើយ?" ជេយ៍សួរឡេីង រាងតូចមិនមាត់ក៏ត្រឹមតែងក់ក្បាល ធ្វើឱ្យជេយ៍ចម្លែកចិត្តមិនស្ទេីរទេ
"ទៅណា? អត់ញុាំបាយទេ?"រាងក្រាស់សួរ ឡេីងក្រោយ ឃេីញជុងវ៉ុនដេីរហួសតុបាយ
"គឺ...ហុឹក..ខ្ញុំអត់ឃ្លានទេ។លោកប្រុសពិសារចុះ"និយាយហេីយគេ ក៏ឡេីងទៅបន្ទប់។ ចំណែកឯជេយ៍ក៏ត្រឹមឆ្ងល់ សញ្ញាសួរ(?) ហោះពេញខួរក្បាលប៉ុណ្ណោះ

"ម៉ែដោះ! តេីជុងវ៉ុនកេីតអី?"
"ខ្ញុំមិនដឹងទេលោកប្រុស! គ្រាន់តែពេលនោះគេមកភូមិគ្រឹះវិញទាន់ពេលខ្ញុំកំពុងធ្វេីម្ហូប គេក៏ចង់យកទៅឲ្យលោកប្រុសពិសារ ហេីយបាត់តាំងពីពេលនឹងរហូតដល់ស្មេីលនេះទេីបមកនឹងឯង ចា៎ស"
"បាទ អគុណ! ចឹងម៉ែដោះទៅសម្រាកចុះ"
គាត់ងក់ក្បាលបន្តិចមុនចេញទៅ។

At night
តុក តុក
"វ៉ុន!"
"នរណាមានការស្អី?.. អូស៎លោកប្រុស!" កម្លោះតូចបេីកទ្វាទាំងមួម៉ៅដៃកំពុងញីសក់ដែលសេីនោះ តែក៏ភ្ញាក់ក្រោយឃេីញវត្តមានលោកប្រុស
"បងមានការចង់និយាយជាមួយ"ជេយ៍សំណេីរឡេីង ជុងវ៉ុនងក់ក្បាលហេីយក៏ឲ្យគេចូលទៅ

"ថ្ងៃនេះមិនរឿងអីមិនល្អលេីឯងមែនទេ?"
"គ្ម..គ្មានទេ"
"អ្ហឹម! ស្អែកព្រឹក រៀបចំខ្លួនឲ្យស្អាតបាតណាស់ ខោអាវតិចទៀត បងឲ្យពួកគេយកមកឲ្យ"
"ទៅណា?"
"បងនាំដេីរលេង" ជេយ៍ និយាយហេីយក៏ចេញទៅបាត់។
ជុងវ៉ុនភាំងមួយសន្ទុះទេីបបិទភ្លេីងសង្ងំគេងវិញ។

ព្រឹកឡើងម៉ោង៧ មិនទាន់រាងតូចបានរៀបចំខ្លួនរួចរាល់អស់ទៅហេីយ តាមបញ្ជារបស់លោកប្រុសសង្ហានោះអី
"តោះ!" ជេយ៍បានដឹកដៃជុងវុ៉នចូលឡាន រួចក៏ចេញដំណេីរទៅ។
_________________
អូហ៍! ដឹងទេថា ជេយ៍នាំជុងវ៉ុនទៅណា? អ្ហេីយ គឺទៅសមុទ្រនឹងឯង។
"Wow! ស្អាតខ្លាំងណាស់" នាយតូចញញឹមខ្ជឹប ក្រោយចុះពីលេីឡានហេីយបានទតឃេីញទេសភាពទឹកសមុទ្រខៀវថ្លានោះ។
"នៅទីនឹងហេីយបងនិយាយទូរស័ព្ទមួយភ្លេត" ជេយ

"អាឡូ! យ៉ងមិចហេីយគម្រោងដែលយេីងឲ្យឯងរៀចំនោះ? រហ័សរហួនឡេីង ធ្វេីយ៉ាងឲ្យហេីយមុននេះ រួចកុំភ្លេចរៀប ផ្កាកុលាប(Rose)ឲ្យច្រើនផង"

TO BE CONTINUE...
@ទាយមេីលថាជេយ៍រៀបគម្រោងអី? ><

𝐋𝐎𝐕𝐄 𝐘𝐎𝐔 𝐓𝐇𝐀𝐍 𝐄𝐕𝐄𝐑𝐘𝐓𝐇𝐈𝐍𝐆 (relax)Where stories live. Discover now