De Grijze Jager

Hoofdstuk 10

Halt zuchtte ze waren al heel lang bezig met alleen.... Rijden, je werd er altijd zó moe van en dan ook nog eens een vergiftigde Will, het werd er niet beter op. Gillan riep naar Halt "tijd voor een pauze! Ze stopten Gillan wou naar Trek lopen maar zei toen hard en boos "HALT HOEVAAK HEB JIJ ACHTEROM GEKEKEN ???" kak dikke vette," Halt hier schieten we toch ook niks mee op Will ligt nu ergens kilometers verweg dood te gaan en jij gaat schelden??? waneer heb jij nog achterom gekeken??? ik hoop heel kort hierna." "eeeehm ik was moe en...... zo'n drie kwartier geleden. Sorry" voegde hij er nog achteraan. chaise nu moete we sirieus mischien wel 6 kilometer terugrijden en Willl heeft volgensmij niet een kwartier, dan bedoel ik.... hij stopte midden in de zin hij keek naar Halt en hij kon zijn gedachte lezen.

even een korte pauze ik wil even zeggen dat als je vind dat ik Will te vaak gewond laat raken het alleen dit deel is! ik ga mijn boek 'de dood aan Will'' noemen. nu weer verder.....

Gillan was uitgeput zowel lichamelijk als geestelijk. Maar hij dacht alleen maar Will......

hij ligt nu alleen stil in het gras. hij die de woorden van de hemel las. hij die in zijn ogen alleen duisternis zag. hij die in de geschiedenis van Araluen mag. hij die met stoten en horten door het leven mogt. hij die....... Please Gillan shed up! ik zag daar trouwens net wat en dan ga jij dit afschuwelijke gedicht voorlezen dat over de do laat maar je begrijpt wat ik bedoel. zij Halt met een boos gezicht. "We zijn al 10 kilometer verder ondertussen en we hebben Will nog steeds niet gevonden...." Halt reed naar de plek waar hij iets gezien had. En opeens bleef hij stokstijf staan en Trek, Abelard en Bles hinikten ongerust...

"Halt ik heb een oplossing" Zei Gillan en wees op de kaart. "o heb toch medelij met mij ik heb 5 jaar aan jou besteed en jij weet nog steeds niet wat, wanneer en de afstand van een kaart is he." Gillan had op de kaart aangewezen: Macindow alleen ze waren er minstens 6 mijl van verwijderd.

In die tussentijd hadden ze Will gevonden en het zag er niet zo best uit. Zijn gehele lichaam was blauw van de kou en er zaten schrammen op van...... het leken schrammen van klauwen van dieren. Gillan had Will goed verzorgd de wonden schoongemaakt en nu zag het er al minder uit.

midden in de nacht hoorde Gillan een geluid en was hij meteen wakker. Zo jij deed er lang over tot je het hoorde. Halt was okal wakker. er stond iemand voor de tent. Gillan trok aan een draad die er speciaal voor was gemaakt om de tent snel uit zichzelf in te vouwen.

Toen Gillan opsprong schrok de persoon blijkbaar. "Wie is het Gillan" vroeg Halt op een listige toon. "Een bekende?" Gillan begon te lachen. "Ja Halt een bekende..."