កម្រងរឿងខ្លី: ជីវិតក្នុងពិភពសុបិន

នំផាយខ្លោច

នៅក្នុងគ្រួសាររបស់ខ្ញុំ ម៉ែខ្ញុំជាអ្នកទទួលបន្ទុកក្នុងចង្រ្កានបាយ​ ហើយអ្វីដែលសំខាន់នោះ ម៉ែរបស់ខ្ញុំតែងតែធ្វើម្ហូបឆ្ងាញ់ៗសម្រាប់ពួកយើង។ មាន​ថ្ងៃ​មួយ អាហារល្ងាចរបស់យើងជានំផាយដែលគាត់បានចម្អិនដុតធ្វើវាឡើង ប៉ុន្ដែអ្វីដែលធ្វើឱ្យពួកយើងតក់ស្លត់នោះ នំផាយដែលគាត់បានដាក់នៅលើតុអាហារនៅមុខយើងពេលនេះ គឺចម្អិនឆេះឡើងខ្លោច ខ្មៅដូចធ្យូងតែម្ដង។

ឃើញបែបនេះ ក្នុងចិត្តរបស់ខ្ញុំ មានការងឿងឆ្ងល់យ៉ាងខ្លាំង ហើយ​រង់​ចាំ​មើលសភាពប្រតិកម្មរបស់ឪពុកខ្ញុំយ៉ាងណាវិញ ពេលឃើញអាហារល្ងាចពេលនេះ គឺមានសភាពបែបនេះ...

តែអ្វីដែលខ្ញុំនឹកស្មានមិនដល់នោះ ឪពុករបស់ខ្ញុំ លើកស្លាបព្រាឡើង ដួសយកនំផាយដែលខ្លោចនោះមកញុំាឡើង រួចសម្លឹងទៅកាន់ម៉ែខ្ញុំទាំងញញឹម សួរទៅគាត់ថា៖ "អូហ៍...នំផាយ ពិតជាមានឱជារសឆ្ងាញ់មែន! នេះអូន ​ថ្ងៃ​ហ្នឹងមានរឿងអ្វីមែនទេ?"

ឮសំនួរបស់ឪពុកខ្ញុំ សួរទៅកាន់គាត់បែបនេះ ម៉ែខ្ញុំក្រហមភ្នែក រួចមកឱបប្ដីរបស់គាត់ ខ្សឹបៗក្បែរត្រចៀកថា៖ "អូនសូមទោសសម្រាប់អាហារល្ងាចមួយពេលនេះ"។ និយាយរួច គាត់ក៏ដើរចូលទៅបន្ទប់របស់គាត់បាត់ទៅ ទុកតែខ្ញុំនិងឪពុកខ្ញុំ អង្គុយញុំានៅក្នុងតុបាយ។

មួយស្របក់ ខ្ញុំសម្លឹងទៅកាន់គាត់ រួចសួរគាត់ថា៖ "លោកឪពុក នំផាយពិតជាឆ្ងាញ់មែនឬ?" គាត់ញញឹមមកខ្ញុំ រួចតបខ្លី៖ "ហេតុអ្វីកូនមិនសាកភ្លក្សទៅ? ម៉ែកូន គាត់ខំព្យាយាមធ្វើវាហើយ បើមិនញុំាទេ គាត់នឹងខូចចិត្ត..."

"តែនេះ...នំខ្លោចហ្នឹងពុក?"

គាត់​យកដៃទះ​លើ​ស្មា​ខ្ញុំ ហើយ​និយាយ​ថា៖ "មនុស្សគ្រប់គ្នា មិនមែនមានថ្ងៃសុទ្ធតែល្អទេ...ម៉ែកូន ក៏ត្រូវមានថ្ងៃអាក្រក់ដែរ! កូនមិនគិតទេ ថាគាត់មានថ្ងៃអាក្រក់ហើយ ប៉ុន្ដែគាត់ត្រូវមកទ្រាំធ្វើវាទាំងបែបនេះទៀត...គាត់មិនរឹតតែហត់នឿយចិត្តពេកទេឬ? កូន...នំផាយដែលខ្លោចខ្មៅមួយដុំនេះ វាមិនឆ្ងាញ់ក៏ពិតមែន ប៉ុន្ដែឱជារសពិតរបស់វាគឺ តម្លៃក្ដីស្រលាញ់របស់គាត់ដែលមានចំពោះយើង...កូនយល់ទេ?" ។

ខ្ញុំងក់ក្បាល ឆ្លើយទៅវិញថា "កូនយល់ហើយ"

នំផាយ វាពិបាកលេបពិតមែន ប៉ុន្ដែក្ដីស្រលាញ់ដែលគាត់ប្រគល់ឱ្យយើង ធ្វើឱ្យរសជាតិ ពិតជាផ្អែមឆ្ងាញ់ជាងនំផាយដែលខ្ញុំធ្លាប់បានញុំពីមុនមក។ អរគុណម៉ែ៕