"Karanlık" - Mensis Serisi

Bölüm-1 ''Kendine Güven''

Dersin son dakikalarına doğru derse ilgisi kalmayan öğrencilerin kendi aralarında konuşmaya başlamasıyla bakışlarımı bahçedeki futbol oynayan okul takımına çevirdim. Dikkatim dağılmıştı ve onlar gerçekten dikkat dağıtabilecek nitelikteydiler. Fazla yakışıklı.

Bay Davson, dikkatleri üzerine toplamaya çalışarak bir duyuru yapacağını söyledi. Kısa bir süre sonra sınıftaki sessizlik sağlandığında Bay Davson bana bakarak konuşmaya başladı.

''Size, okulumuzun uzun zamandır planlamış olduğu bir yarışmadan bahsetmek istiyorum.''

Arka sıralarda oturan okulumuzun bilmiş, ukala ve 'popüler' çocuğu Jackson, Bay Davson'un sözünü keserek bilmişliğini tekrar konuşturdu.

''Ödül sizin okuldan ayrılmanız mı Bay Davson? Öyleyse ben kesinlikle katılıyorum.''

Jackson'ın bunu demesiyle yanındaki serseri tayfası sınıfı inletecek şekilde kahkaha attılar. Bu gerçekten iğrençti.

Jackson ve yanındaki budala arkadaşları gülmeyi kestikten sonra Bay Davson alaycı bir şekilde gülerek karşılık verdi.

''Hayal gücünüz çok gelişmiş bay Parker, yarışmayı kazanacağınızdan hiç şüphem yok.''

Benim gülmeye başlamamla birlikte sınıftaki bütün gözler bana çevrildi. Gülmemi zorla durdurmaya çalışsam da sınıftaki herkesin bana eşlik etmesiyle kendimi serbest bırakarak rahatça güldüm. Zaten Jackson'ın o morarmış suratına karşı sırıtmak benim için bir zevkti.

Bakışlarımızın birbirini bulmasıyla beraber Bay Davson yarım kalan sözüne devam etti.

''Bu yarışmanın hepiniz için önemli olduğunu düşünüyorum. Yarışma okul genelinde yapılacak ve kazanan WSU 'nun edebiyat bölümünde %80 burs alacak. Bence harika bir ödül. Sizce de öyle değil mi?''

Yerinde, heyecanla detayları bekleyen Jackson beni gerçekten fazlasıyla şaşırtmıştı.

''Bay Davson artık sadede gelseniz diyorum!!''

Jackson'ın söze tekrar müdahale etmesiyle Bay Davson teslim olurcasına ellerini kaldırdı.

''Özür dilerim Bay Parker.''

Bay Davson ellerini indirdi ve ciddi bir şekilde konuşmaya başladı.

''Bu bir çizgi roman yarışması gençler. Konu bakımından her zaman olduğu gibi serbestsiniz.''

Bay Davson'un bana bakarak söylemiş olduğu bu cümle, sınıftakilerin sitem dolu mırıltılar çıkarmasına neden oldu. Bay Davson sözüne devam edecekken zilin çalmasıyla devam edemedi ve yüzünü astı. Bir öğretmene göre oldukça sempatikti. Sınıf yavaş yavaş boşalmaya başladığında ben de çantamı topluyordum. Bay Davson masasına ilerleyerek bana seslendi.

''Destiny, sen kalır mısın?''

Çantamı sırtıma atıp Bay Davson'ın yanına adımlarken, ne diyeceğini az çok tahmin edebiliyordum.

''Yarışma hakkında herhangi bir fikrin var mı?''

Öğretmen masasının önündeki sıraya oturdum. Bu soruya nasıl cevap vereceğimi bilmiyordum çünkü bu konu hakkında hiçbir fikrim yoktu.

''Aslında bu yarışma beni heyecanlandırdı ama katılmak istediğimden emin değilim.''

''Destiny, senin gerçekten iyi işler başarabileceğine inanıyorum. Bu konu hakkında düşünmelisin. Bu yarışma senin için büyük bir fırsat. Unutma ki destek için hep yanında olacağım.

Bay Davson'un söylemiş olduğu bu sözler beni cesaretlendirdi. Hem öz güvenimi arttırdı hem de yanımda birilerinin destek vermesi beni oldukça fazla mutlu etti.