CHAPTER 2
Oh no!!!
Bukas na yung ilaw ng bahay namin.
So ibig sabihin nakauwi na sina mama at papa.
Napansin kaya nilanag wala ako sa bahay?
Ayy malamang! Pinatay ko nga pala lahat ng ilaw.
Haaaaay! Pano na'to?
Ano sasabihin ko? :((((
Isip-isip!!
Natigil ako sa pag-iisip nung may nagsalita mula sa likuran ko.
"Hala ka! Lagot ka!"
O.O
Sya yung gwapong nakatira sa tapat ng bahay namin!!!
Sheems!!! :>
HUUY! Tigil sa kalandian Kath! May problema ka pa diba?
Teka, kung makapang-asar to kala mo close kami ah!
"Close tayo??" ang sungit ko noh? :)))
"Ito naman! Ba't ang sungit mo? Ganyan ka ba sa mga taong ngayon mo lang nakita?"
"Wrong timing kasi brader yung pang-aasar mo eh." totoo naman diba?
"Yan kasi. Tumakas ka pa kasi."
O.O
Hala! Pano nya nalaman?
"Pakialam mo? At tsaka pano mo naman nalamang tumakas lang ako aber?"
Kainis naman tong taong to!
"Syempre, di ka naman mamomroblema ng ganyan kung nagpaalam ka ng maayos diba?"
Tama nga naman!
Teka, feeling close na talaga sya!
Ni hindi ko nga alam pangalan nya eh!
"Ewan ko sayo!"
"Tutulungan pa naman sana kita. Kaso, ang sungit mo kaya nagbago na isip ko."
Teka, tutulungandaw ako?
Pano?
"Ha? Pano?"
"Di, wag na. Nagbago na talaga isip ko. :D"
Aish!! Kainis talaga!!
Sasagot pa sana ako sa kanya ng biglang bumukas yung gate namin.
"KATHRYN CHANDRIA MANUEL BERNARDO!"
Si
Mama!
Naku! Galit na yata sya eh. :((
"Ma!" yun lang nasabi ko.
Tong isang tao naman dito ayaw pa akong tulungan.
"Saan ka nanggaling? Diba sabi ko wag kang aalis ng bahay?"
Lagot! Ano sasabihin ko?
Nakakahiya pa, kasi sinsermunan ako ni mama sa harap ng lalaking to.
Aish!
Tinignan ko yung lalaki.
Ayun, nagpipigil ng tawa.
Yung tingin ko sa kanya parang "ilabas-mo-na-yung-tulong-na-sinasabi-mo-please-
feeling-close-ka-naman-dba?" look.
Parang walang pag-asang tutulungan pa'ko ng lalaking to.
Haaaay! Aamin na nga lang ako.
"Ah eh,"
"Kasi po Tita inimbetahan ho kasi sya ni Mommy na mag dinner sa bahay. Pasensya na ho
kung ngayon lang sya nakauwi."
Yown! Sapul!
Biglang guminhawa pakiramdam ko! :D
"Ganun ba?"
"Ah opo ma. Na bored ho kasi ako sa bahay kaya pumayag ho ako sa imbetasyon ni....."
Teka, di ko nga pala alam pangalan ng lalaking to!!
"Daniel nga po pala tita"
Pagpapakilala nya sa mama ko sabay alok nung kamay nya para makipag shake hands kay mama.
Saved by him na naman!
"Hi Daniel. O sya, salamat sa pag-imbita sa anak ko ha? Paki sabi na rin sa mama mo salamat."
May effect naman pala talaga ang tulong ni Daniel.
"Walang anuman ho Tita."
"O sige. Pasok na kami ha. Medjo gabi na kasi."
"Sige po Tita. Bye po. Bye Kath!"
Pano nya nalalaman pangalan ko? Eh di naman kami nagpakilala sa isa't-isa kanina? O.O
Ay oo nga pala, tinawag nga pala ni mama kumpleto kong pangalan kanina.
"Bye Daniel. Salamat ulit." close na kami eyh! :D
Nagkatinginan pa kami.
Yung tingin nya ganito sinasabi oh
"Huy-i-saved-you-may-utang-ka-na-sakin"
Ako naman, umiwas na lang ng tingin.
Pagpasok namn ng bahay ay umakyat na agad ako sa kwarto ko.
Kunyari inaantok na ako.
Baka kasi tanungin ako ni mama kung sino yung nanay nung Daniel eh.
Kasi artista nga daw yun diba?
Pag nagkataon, wala akong isasagot.
Hindi ko naman kasi talaga nakilala mama nun.
Bukas ko nalang itatanign kay Daniel para may maisagit di ako kay mama
kung sakaling magtanong.
Haaaay! MAtutulog na nga lang ako. Magsisimba pa ako bukas.
Hihingi ako ng tawad sa ginawa ko ngayon! :D
