the wrong job • Tom Holland • Dutch

2 AM

SARA'S POV:

De serie werd echt eng op een gegeven moment, dus ik en Tom hadden niet door dat we zo dicht bij elkaar zaten. De aflevering eindigde met een cliffhanger, dus hij en ik riepen in koor,

"NEE!"

We draaiden onze hoofden naar elkaar en schoten in de lach.

"Ooh, ik kan hier zooo niet tegen!" zei Tom. "Dat een aflevering zo eindigt."

"Hahaha, nou de volgende begint over 10 seconden, dus jaaa" zei ik nog steeds lachend.

Ik moet toegeven dat ik me steeds meer op mijn gemak ging voelen bij Tom. Het voelde alsof ik hem al jaren kende.

"Stop met lachen, het begint!" zei Tom als een klein kind en ging weer helemaal klaar zitten om te kijken. Daardoor moest ik alleen maar harder lachen.

"Ssssstttt!!!" zei Tom en sloeg zijn hand voor mijn mond.

Ik ging zo zitten dat hij zijn hand niet meer op mijn mond kon houden, maar toen zat ik zegmaar helemaal tegen hem aan. Dat was eigenlijk niet mijn bedoeling, maar ik zat eigenlijk best lekker. Toen Tom merkte dat ik zo bleef zitten sloeg hij zijn arm om mij heen.

"Weet je i....." begon Tom, maar ik onderbrak hem door "Ssssstttt!" te zeggen en een hand voor zijn mond te slaan, hoe hij net ook bij mij deed.

"Karma" zeg ik. "En ik wil horen wat Mike tegen Eleven zegt."

Tom moet lachen onder mijn hand, maar ik trek mijn hand niet terug. Dan schrik ik, want ik voel opeens het puntje van Tom zijn tong tegen mij hand. Ik gil zachtjes en trek mijn hand zo snel mogelijk terug. (hehe, misschien heb ik dit van een interview gepikt met Jake Gyllenhaal en Tom Holland, maar ga nu maar weer snel verder lezen.

"GADVERDAMME THOMAS."

Ik zette de serie op pauze en sloeg Tom, iets harder dan dat vriendelijk was, op zijn arm en probeerde hem van het bed af te duwen. Dat van het bed afduwen was een verassing voor Tom, dus toen ik hem bijna van het bed had geduwd ging hij zich eigenlijk pas verzetten. Dat ging makkelijk natuurlijk, want hij is veel sterker dan dat ik ben en ik heb al best lang niet meer gesport eigenlijk.

Hij probeerde mij bij me middel te pakken, maar ik struggelde zegmaar een beetje heel erg tegen. Uiteindelijk had hij me wel te pakken gekregen en drukte mijn rug tegen zijn borst en begon me te kietelen.

"Nee!! NEEE, NEENNEENENE, HAHAHAAAA, STOHOOPPP, NEE, STOP, HAHAHA" schreeuwde ik.

Hij stopte maar liet mij niet los.

"Als je wil dat ik je los laat moet je sorry zeggen omdat je me van het bed af wou duwen" zei Tom.

"Jij moet eerst sorry zeggen voor het likken van mijn hand" zeg ik.

"Ik heb je hand niet gelikt."

"Echt wel."

"Misschien, maar als jij sorry zegt zeg ik het ook, alleen daarna."

Ik zucht. "Okay, sorry voor dat ik je bijna van het bed afduwde."

Tom liet me als beloofd los en ik ging weer naast hem zitten. Ik wachtte op zijn excuus, maar die kwam niet. Ik weet ook dat dit misschien heel kinderachtig overkomt, maar Tom begon en ik stop niet totdat ik mijn excuus heb, want zo ben ik nou eenmaal.

"Wat?" vroeg Tom aan mij toen ik hem aan zat te staren.

"Wat 'wat'?" zeg ik. "Ik wil m'n excuus."

"Welk excuus?" vraagt Tom met zo'n lachje van😏.

Ik zei niks maar staarde hem aan met pure haat, maar niet echt natuurlijk, want ja, het is Tom.