Ήταν με τους φίλους του σε μια καφετέρια και γελούσαν όλοι μαζί(λογικά με τις ανοησίες που γελάνε τα αγόρια).Το βλέμμα του δεν άργησε να αντικρύσει το δικό μου και κατευθείαν κοκκάλωσε.
Μα τι να έπαθε γιατί με κοιτάει έτσι; Ήταν λες και είχε δει φάντασμα. Χωρίς δεύτερη σκέψη πήρα το βλέμμα μου από πάνω του και συνέχισα να προχωράω προς την έξοδο του mall με την Ελ.
Εκείνη δεν είχε πάρει χαμπάρι, γιατί μιλούσε στο τηλέφωνο με την Μαργκώ (ναι τη σχέση της).Μετά από λίγη ώρα άφησα την Ελ σπίτι της και γύρισα στο δικό μου. Μόλις μπήκα μέσα η γιαγιά μου με κοίταξε ενθουσιασμένη.
«Τι είναι γιαγιά; Δεν σου αρέσουν;»
«Κοπέλα μουυυυ.. τι όμορφα μαλλιά!! Επιτέλους έκανες μια αλλαγή! Κάλε μήπως να πάω να τα βάψω και γω κανένα ροζ; Θα μου πηγαίνει νομίζω!» Είπε η γιαγιά μου γελώντας.
Της γέλασα επειδή προφανώς έκανε πλάκα( ή και όχι) και την αγκάλιασα λέγοντας της ευχαριστώ για τα τόσο υπέροχα λόγια της. Ανέβηκα τη σκάλα και κατευθύνθηκα στο δωμάτιο μου.
Κοιτάχτηκα στον καθρέφτη και ουαου , ακόμα δεν μπορώ να χορτάσω το χρώμα των μαλλιών μου. Χωρίς δεύτερη σκέψη πήγα στην τουαλέτα και άρχισα να εφαρμόζω τις κρέμες που πήρα σήμερα από το εμπορικό, όπως ακριβώς μου είχε πει η Ελ να τις βάζω.
Ξάπλωσα και έπιασα το κινητό μου. Και είδα ένα μήνυμα εκείνη τη στιγμή.
ΑΛΕΞ:
Ωραία μαλλια:)
22:07ΕΓΚΕΦΑΛΙΚΟ ΒΟΛΛΛΛΛΛ 3729193738
ΕΓΩ:
Ευχαριστωω
22:15ΑΛΕΞ:
Θα στο πω κι αύριο.. από κοντά.. πολύ κοντά😉
22:16Νομίζω ότι τώρα μετά από αυτό το μήνυμα του μπορώ και να κοιμηθώ ήσυχη...
*ντριννννν*
«Άντε πάλι» ξεφύσησα
Σηκώθηκα να ετοιμαστώ για το σχολείο και παρατήρησα ότι ολα τα σημάδια είχαν εξαφανιστεί από το πρόσωπο μου... Η Ελ είναι θεαραα πραγματικά. Όπως φέρεσαι στο δέρμα σου έτσι και σου φέρεται.
Έπλυνα καλα το πρόσωπο μου, έβαλα ένα μαύρο skinny τζιν και ένα πουλοβερακι πορτοκαλί (τα ρούχα μου είναι απλά μπλιαχ 🤮) και κατέβηκα κάτω για φαγητό.
Μετά βγήκα έξω και πήρα το δρόμο για το σπίτι της Ελ.
«καλημέρα κοριτσαρααα»
BẠN ĐANG ĐỌC
𝘿𝙚𝙖𝙧 𝘿𝙞𝙖𝙧𝙮...
ChickLitΈρχεται κοντά μου και με πιάνει από τον καρπό. «Όταν σου μιλάω θα με κοιτάς.» Αμέσως σηκώνω το βλέμμα μου και τον σπρώχνω αργά ώστε να κάτσει στο κρεβάτι. «Αλλιώς;» «Αλλιώς ξέρεις πολύ καλά τι θα γίνει.» λέει πονηρά. «Χρωστάς κάτι.. δεν είσαι σε θέ...