𝘿𝙚𝙖𝙧 𝘿𝙞𝙖𝙧𝙮...

𝟏𝟖 || 𝟏 𝐲𝐞𝐚𝐫 𝐰𝐢𝐭𝐡 𝐲𝐨𝐮

«Έχω αρχίσει να πιστεύω πως θες να είμαι δίπλα σου κάθε ώρα και λεπτό. Δίπλα σου. Και μέσα σου»

Η πρόταση αυτή του Άλεξ στέλνει κύματα σε όλο μου το κορμί. Δεν πρέπει να ενδώσω. Είναι δίπλα η γιαγιά μου. Μα Νικόλ ,τι σκατα σκέφτεσαι;

Λίγο σεβασμό δεν έχεις πάνω σου;

Όχι δεν έχεις μωρή.

«Γεια σου και σε εσένα» λέω σαρκαστικά στον Άλεξ.

«Οοο θες να το πάμε έτσι;» με πλησιάζει απειλητικά «Πολύ καλά.»

Έρχεται σε απόσταση ενός εκατοστού από το κορμί μου και ψιθυρίζει στο αυτί μου.

«Γεια και σε εσένα όμορφη»

Κατεβάζει το χέρι του και κάνει κύκλους πάνω στο στομάχι μου και το μόνο που σκέφτομαι είναι ποσό με έχει ταράξει το άγγιγμα του και το άρωμα του. Δεν μπορώ να κάνω συζήτηση. Όχι τώρα.

«Πως πέρασες την μέρα σου;» ξανά ρωτάει και το μόνο που λαμβάνει ως απάντηση είναι ένα βογγητό μου.

«Νικόλ.» λέει τώρα αυστηρά «πες μου πως πέρασες την μέρα σου. Αλλιώς θα φύγω.»

«Όχι» φωνάζω δυνατά και του αποσπάω ένα γέλιο.

«Ξέρεις έκανα ντουζ μόλις φτάσαμε και-» κατεβάζει τα δάχτυλα του πάνω από το εσώρουχο μου και αναστενάζω.

«Και; Συνέχισε.» λέει ενόσω γλιστράει το χέρι του μέσα από το εσώρουχο μου. Και είναι σοβαρός; Πως να μιλήσω όταν με φτιάχνει την ίδια στιγμή;

«Νικόλ..» λέει τώρα πιο σοβαρός.

«Και έπεσα να ξαπλώσω και μετά σου έστειλα τη φωτογραφία. Αυτά» λέω με μια ανάσα γιατί πραγματικά δεν έχω δεύτερη.

«Καλό κορίτσι» λέει και τώρα γλιστράει ένα δάχτυλο μέσα μου όσο παίζει με τον αντίχειρα του με την κλειτορίδα μου, κάνοντας με να τρελαθώ.

«Τώρα πες μου» αναστενάζει πάνω στον λαιμό μου «πως σου φάνηκαν οι διακοπές μας;»

«Ωραίες» λέω ξέροντας ότι αν δεν απαντήσω θα σταματήσει. Όμως η απάντηση μου δεν τον ευχαριστεί.

«Απλά ωραίες;» λέει και γλιστράει και ένα ακόμα δάχτυλο μέσα μου.

«Άλεξ» αναστενάζω «δεν μπορώ να το κάνω αυτό.»

«Και τι σε κάνει να πιστεύεις ότι εγώ δεν περνάω το ίδιο όταν μου στέλνεις αυτές τις φωτογραφίες;»

«Σ-συγγνώμη» λέω όσο και αν δεν το εννοώ. Μου αρέσει να τον πειράζω αλλά δεν βρίσκομαι σε θέση να του καώ κόντρα.