Mijn hart gaat steeds sneller en sneller slaan, hoe dichter ik bij haar kom hoe heviger ik de adrenaline door m'n lijf heen voel gaan. Ik kom steeds dichterbij, en het meisje begint me stilaan op te merken. Ze heeft een hele speciale lach. Alsof ik hem al eens eerder heb gezien. Ik begin even sterk aan mezelf te twijfelen of ik dit wel wil doen. Maar ik stap dapper door. Op een zeker moment zie ik het meisje stilletjes mijn richting uitkomen. Opeens kijkt ze droef, ik zie de tranen in haar ogen. Dan blijft ze stokstijf staan. Ik stap stil naar haar toe. 'Hallo, ik ben Jelena. Een meisje uit een ander land, ik ben hier nog maar net en weet niet goed hoe het bussysteem hier in elkaar zit. Zou je me kunnen helpen?' vraag ik met een bevende stem. Het meisje kijkt me aan. 'Ja, dat zou ik well willen doen maar ik ken er niets van. Mijn broer weet dat wel, maar die is al anderhalf uur weg, terwijl hij beloofde meteen terug te komen.' Ik zie dat het meisje begint te huilen. Hey! Wacht eens... Het meisje leek verdomd veel op Lila-Jane, de kleine zus van Ian. 'Meisje, ben je soms het kleine zusje van Ian Thomas?' Ik hoorde een vleugje opwinding in mijn stem. 'Ja, dat ben ik. Maar alsjeblieft, begin nou niet te gillen en te roepen of vraag ook niet achter hem, ik besta ook nog.' Het meisje begin nu heel hard te wenen. 'Neen, schat! Natuurlijk niet. Kom mee, dan geen we hier over een ice tea drinken en wachten daar op je broer en dan kan je me alles even rustig uitleggen.' Er verschijnt een lach op Lila's gezichtje. 'Dankje, echt waar! Bedankt, andere fans zouden beginnen roepen en tieren, en als ze dan doorhebben dat Ian er niet is, gaan ze gewoon weg en laten me alleen.' Ik neem haar bij de hand en samen steken we de straat over, richting het zaakje. 'Wat denkje? Bestellen we ook ineens een lekker pakje frieten?' Ik zie dat Lila het erg naar haar zin heeft en ze knikt heftig van ja. 'Haha okee :)' Ik bestel 2 ice tea's en een groot pak frieten met een goede kladder mayo en ketchup. 'Lila, heb je soms een gsm?' vraag ik benieuwd. 'Ja hoor! Ik heb al verschillende smsjes naar mijn broer gestuurd, maar er komt geen antwoord.' 'En je ouders? Heb je hun al verteld wat er aan de hand is?' 'Neen, mijn mama is niet thuis. Ze zit in het buitenland voor een opname van een musical, en mijn papa is voor 2 dagen naar Nederland.' Ik begin stilaan een beetje medenlijden met haar te krijgen. 'Dus je bent alleen thuis met je broer?' 'Ja, maar nu laat hij me in de steek! Ik vind dit echt raar, hij zou dit nooit doen. Zeker niet bij mij.' 'Wacht, laat me even mijn ouders verwittigen dat ik wat later thuis zal zijn vandaag.' Ik tik snel op mijn gsm, en schrijf: 'Sorry, bus al weg. Ik neem de volgende. Eet maar zonder me, ik ga langs de frituur.' Ik had nog maar net mijn gsm in mijn zak gestoken toen ik dacht dat hij weer rinkelde. Maar neen, het was de gsm van Lila. 'Het is Ian.' zegt ze zacht. 'Neem op meisje!' Lila neemt op, maar wanneer ze hoort dat het Ian niet is, geeft ze haar mobieltje aan me door. Het is een zware mannenstem aan de andere kant. Hij deed zijn verhaal en ik kon mijn oren bijna niet geloven! Ik zeg dat we er dadelijk aankomen, en beëindig het gesprek. Wanneer ik Lila's gsm terug geef, kijk ze me bang aan.
