'Wie was het?' vraagt Lila me met een bibberende stem. 'Meisje, daar is nu geen tijd voor! Neem je spullen en drink je ice tea uit, we moeten weg. En wel nu meteen!' Lila kijkt me onbegrijpend aan, maar doet onmiddellijk wat ik zeg. 'Jelena, wat is er met Ian? Ik maak me zorgen om hem! Alsjeblieft vertel me iets, ik heb uitleg nodig.' 'Kom, ik bel een taxi! Dan kan ik je alles even rustig uitleggen, want als we op een bus moeten wachten dan staan we hier morgen nog.' Ik grijp m'n jas, gooi snel nog een briefje van 10 euro op tafel en neem Lila bij de hand. Ondertussen ben ik druk bezig met het intikken van een nummer om een taxi te bestellen. Nog geen 2 minuten later komt er al een taxi onze richting uit gereden. Zodra hij stilstaat trek ik de deur zo snel ik kan open en laat Lila instappen. Ik kom meteen achter haar. Wanneer de deuren weer gesloten zijn duwt de chauffeur op zijn gaspedaal en begin ik te vertellen tegen Lila. 'Kijk meisje... Schrik niet, maar we zijn onderweg naar de politie. Ze hebben jou broer en zijn vrieden betrapt bij een winkeldiefstal. Het zou gaan om sterke drank zoals wodka.' Ik hoor de afschuw in m'n eigen stem. 'Maar jelena, dat kan niet! ian zou zoiets nooit doen! Hij zegt altijd dat sterke drank niets voor hem is, en dat het een slechte invloed zou hebben op zijn stem, ik geloof de politie niet.' 'Ik weet het meisje, maar ik zou ze wel geloven als ik van jou was, deze mensen zijn hier speciaal voor opgeleid... Zij zullen het wel weten.' De taxi stopt en de meneer vooraan zegt dan we mogen uitstappen. 'Je hoeft me niets te geven, ik deed het met plezier.' zegt hij. Ik bedank hem snel en neem Lila mee naar buiten. We lopen de straat in en net voor we binnen gaan, trekken we nog een eindspurt. Helemaal buiten adem komen we aan bij het politiebureau. We worden vriendelijk onthaalt bij de inkom en worden naar de 3e verdieping doorverwijst. Samen duwen we op het knopje van de lift. Maar wanneer Lila naar binnen wil stappen, trapt ze op haar eigen schoenveter en valt op de grond. Ze houdt zich sterk, maar ik zie de tranen in haar ogen. 'Lila, gaat het wel?' vraag ik bezorgd. 'Ja hoor!' zegt ze met een duidelijk geforceerde glimlach. 'Lila, meid kom hier dat ik je draag! Zo kan je echt niet meer lopen.' Ik til Lila op zodat ze zelf niet meer hoeft te stappen. 'Ik hou van je.' fluistert Lila zacht in m'n oor. 'Ik ook van jou meid, maar nu eerst je broer vinden! Er flitstte een tal van gedachten in me op. Ik hou van Ian, maar hoe langer dit spelletje hier aan de gang is, hoe meer haat ik voor hem begin te voelen. Zoiets doe je gewoon niet! Ja laat je kleine zusje niet alleen achter terwijl jij en je vrienden kattenkwaad gaan uithalen. Ik dacht echt dat ian anders was. Op dit moment weet ik totaal niet hoe ik ga reageren als ik hem zometeen zie. Normaal zou ik blij zijn enzo, maar na dit alles? Neen, ik weet het niet. Zou ik beginnen haten? Neen, dat ook niet... Denkik. Ondertussen begint Lila zwaar door te wegen, maar ik laat niets merken. Gelukkig, we zijn er! Een agent begeleidt ons naar de verhoorkamers. In de lange donkere gangen is alles koud en kil. Daar staan we dan. Ik met Lila in mijn armen en de agent, voor een geslote deur. Dan zie ik 3 jongens buitengaan. Ik weet niet wie het zijn. In elke geval, het was niet Ian. In de deur zit geen enkel raampje, dus kan niet zien of Ian daar nog binnen zit. Het was zo stil dat ik me rot schrok toen de agent iets zei. 'Laat het kleine meisje in je armen hier op een stoeltje wachten. Ga jij maar naar binnen, zo kom je te weten wat hij heeft te zeggen. Het meisje is er nog te jong voor. En als Ian het straks zelf wil, dan mag het meisje erbij.' Ik wist even niet wat te zeggen. Ik bedoel... Ik mocht hier een nu naar Ian Thomas Hoelen. Maar waarom? Waarom doe ik dit? Doe ik dit enkel voor Lila? Of die ik dit uit liefde voor Ian? Of eerder uit haat? Terwijl al die gedachten door me heen gaan, zet ik Lila op de stoel. Ik geef haar een knuffel en zeg: 'Ik ben zo weer terug! Dat beloof ik.' Ik doe weer een stap achteruit en de agent doet de deur van de kamer voor me open. Ik stap naar binnen.
