FISILTI GAZETESİ NİSAN 2015

Ötekilerin Şarkısı

Güneş sabahı dantel dantel örerken, rüzgar tuhaf bir şarkı mırıldanır. Ruhların ve ötekilerin şarkısıdır bu. Sizin, bizim hiç bilmediğimiz bir dilde günü selamlarlar. Uğultularını duyabilirsiniz dinlerseniz.
Biz insanlar rutin bir sabaha lanet ederek uyanırız oysa onlar için doğan her gün bir ressamın en güzel tablosudur ve pahabiçilmezdir. Her gün bir başka roman yazılır göklere ve biz aciz insanlar körken onlar gözlerini geceden sıyrılan gökyüzünde gezdirir ve o kusursuz romanını okurlar bulutların.
Sonra sabahın ilk ayini son bulur çünkü biz insanlar uyanmiş ve saygısızca kirletmişizdir o büyülü ayini. Ve gün saatlerin hışmına uğrayıp solmaya başlarken ressam tablosuna kırmızı ve siyahı bulaştırır. Insanlar gözlerini çevirip faydalanmazlar böylesi bir nimetten, yazık!
Gece tahtına oturmak için ağır ağır yürümeye başlar. Bu sırada insanoğlu aceleyle saklanma ve geceye karışma çabasındadır. Derken sokaklar gecenin korkusundan ıssızlaşır ve rüzgar yeniden sahneye çıkar
Bu defa veda ederler güne. Ninni gibi uyutur yıldızları rüzgara karışan melodi. Yıldızlar yataklarına yerleşmeye başlarlar, gece bir bir örter üstlerini. Dolunay da uyudu mu tamamdır. Gecenin tahtı dolar ve gökyüzü bu defa siyah bir romanın ilk satırlarını yazar gri bulutlara.
Ruhlar ve ötekiler geceyi selamlarken buruk bir veda yansır ayinlerine. Biz insanlar ise yorgunluktan başka bir şey ifade etmeyen ve dünün tekrarı kokan bir günü uyuyarak, içerek, sevişerek vs. ruhsuzca uğurlarız. Çünkü gün anlamsız saniyelerin tekrarından ibaretken bari son dakikaları dolu gecirelim zihniyeti yerleşmiştir bilgisiz aklımıza, ne kadar da cahiliz! Saatler geçerken dün silinip yeni bir gün başlar gecede ve aynı telaş bir başka günün koynuna da sığınır. Gece ağır ağır bırakır tahtını ve Güneş yıldızları uyandırıp bulutlara yeni bir hikaye fısıldar, derken renklerin altına gizlenir ressamın imzası.
Ve rüzgar umutla selamlar yeni günü. Dinlerseniz, ruhların ve ötekilerin şarkısıdır bu...