ISSIZ ADA ŞEYSİSİ?!?

-10- KEÇİ ÇEVİRME XD

TEKRAR MERHABALAR:) YENİ BÖLÜM SİZLERLE:)

°•°BİRCE°•°

Nilsu'nun yakaladığı bir adet KEÇİyi öğle yemeğimiz olarak yemek üzere dilimlemiştik. Reyhan harika aşçılığını (!) sergilemesin diye ben pişirecektim keçimizi.

Çalı çırpı ve bulduğumuz kibritler ile ateşimizi yaktık. Nilsu dört uzun dal ile tabiri caizse " KEÇİ ÇEVİRME" yapmayı planlıyordu. Ne yapalım tabak çanak bulacak değiliz herhalde bu ıssız adada... Aklıma eski arkadaşlarım gelmişti. Bizim keçi pişirdiğimizi duysalar Türkiye'den buraya kadar gelip o keçileri kurtaracak arkadaşlarım Azra ve Erva...:) Ve yemek yediğimizi duyar duymaz buraya damlayacak olan MERYEM VE ZEYNEP:) Burada açlıktan ölse bile çok az şey yiyecek olan EMİNE:)

Tam bu sırada ileride ufak bir ışık gördüm.Geçen gün çıktığımız tepenin tam ucundaydı.Acaba yangın mı çıktı diye düşünürken kızlara döndüm: " Kızlar siz de gördünüz mü şu tepedeki ışığı?" dememle beraber tüm gözler tepeye döndü. Nilsu:

"Kızlar bu ışık yangın olamaz, o kadar büyük değil. Parlayan bir şey. Belki de oraya çıktığımızda birşeyler düşürdük. Gel Işıl. Birce ile Reyhan burada kalıp yemeğe baksınlar.Biz de Işıl'la o parlayan şeye bakarız." 

°•°NİLSU°•°

Işıl'la birlikte tepeye yöneldik. Işık eminim cam veya metal bir eşyadan geliyordu. Güneş ışıkları yansıyor işte... Neyse biz yine de işimizi sağlama alalım ve bir bakalım neymiş o..

°°••°°••°°••°°••°°

Tepenin zirvesine ulaştığımızda gördüğüm şeyle ufak bir çığlık atmam bir oldu.Bu oldukça büyük bir tencereydi. Hem de yepyeni.Ama biz buraya tencere getirmedik ki. Demek ki bu adada yalnız değiliz.

°°••°°••°°••°°••°°

Sahile döndüğümüzde kızlar keçimizi pişirmiş, yemek üzre heyecanla bizi bekliyorlardı. Hepimiz tamam olunca yemeğe başladık. Ya da saldırdık diyelim. Buraya geldiğimizde beri meyveden başka birşey yememiştik. Gerçi bugün adaya gelmemizin 3. günüydü ama gene de MEYVE VE KEÇİLERDEN SAĞILAN SÜTLE YAŞAYAMIYOR İNSAN.

Bu arada bulduğumuz tencereyi yemekten sonra Birce'ye teslim ettim. Ve nasıl bulduğumuzu anlattım.

°•°°•°°•°°•°°•°

°•°IŞIL°•°

Nilsu ile bulduğumuz tencere içinde harika yemekler yapacaktım sürpriz olarak bu akşam. Ne kadar iyi yemek yapıyorum bilemezler:) Onlar bana gemide yanlış da olsa bir doğum günü partisi yapmışlardı. Ben de biraz neşeleri yerine getirmek için burada bulduğum az bir malzeme ile yemek yapacaktım. Kızların adayı keşfetmek üzere bir gezi yapacaklarını duyduğumda bulduğum fırsatı tepmemek için:

" Kızlar ben biraz halsiz hissdiyorum. Siz gidin. " dediğimde Reyhan:

"Seni burada tek başına bırakacağımızı düşünmüyorsun herhalde. Ben de burada kalıyorum." diye atıldı.

Planım sürprizin herkese olmasıyken Reyhan ile birlikte hazırlayacaktık sürprizi. Nilsu ile tencereyi bulduğumuzda bize fazlaca yakın bir yerde asma yaprakları görmüştüm. Gemiden getirdiğimiz pirinç, ormanda bulduğumd dereotları, maydonozlar vee gemiden getirdiğimiz domatesler. Harika bir yaprak saracaktım kızlara. Reyhan'a fikrimi  anlattığımda hiç düşünmeden kabul etti. 

°•°°•°°•°°•°°•°

Yaklaşık yarım saat sonra yaprakları sarmıştık. Dışarıda bayağıdır yanmakta olan ateşe doğru yol aldım.  Yavaşça tencereyi ateşin üzerine bıraktım. Tam bu sırada ufak saçma derme çatma barınağımıza giren bir karartı ve bir çığlık...

°•°°•°°•°°•°

Barınak benzeri yaprak ve dallardan oluşmuş mekanımıza doğru yol aldım heyecanla. Kapıdan  ufak bir bakış attım. İçeride bizim yaşlarımızda bir genç duruyordu. Ve karşısında korku dolu bakışlarıyla Reyhan. İçeri girmeden önce arkada toplamış olduğum şalımı düzelttim. İçeri girdiğimde Reyhan az önce korku dolu bakışlarla bakarken şimdi bayılmış yerde yatıyordu. Genç adam da onun önünde çömelmiş şaşkın şaşkın bakıyordu. Arkadan gelen gülüşme sesleriyle kendime geldim. Kızlar dönmüştü. İçeri girdiklerinde en az Reyhan kadar şaşkın bakışlarını gence yönelttiler. Tamam ben de şaşırmıştım ama kızlarınki biraz aşırı dozdaydı.

°°•°°•°°•°°•°

Burnuma dolan yanık kokusuyla barınaktan fırlamam bir oldu. Sarmalarım yanmak üzereyken kurtarmıştım.  Kızlar ve genç adam içeride oturmuş Reyhan'ı ayıltmaya çalışıyorlardı. Reyhan'a doğru sarma tenceresini uzattım, belki uyanır diye. Nilsu ufak bir kahkaha attı. Böyle mi ayıltılır der gibi. Ama Reyhan birkaç saniye sonra ayılmıştı. 

"BİRİ ARTIK BANA OLANLARI ANLATABİLİR Mİ?"