Night Fury

Rozdział dziewiętnasty.

Clarissa

         Wieczór w towarzystwie swoich przyjaciół był naprawdę przyjemnie spędzony. Po rozmowie z Lottie, która później przeszła na poważniejsze tematy związane z naszą ostatnią akcją, wróciłyśmy do reszty. Chłopcy postanowili zagrać na konsoli i wymieniali się nawzajem, kiedy ja Leo i brunetka omawialiśmy swoje plany na nowy rok. Oni mieli ich cholernie dużo, a ja skupiłam się tylko na jednym. W nowym roku chciałam głównie skupić się na równowadze, jakiej ostatnio zdecydowanie zabrakło. Głęboko wierzyłam, że jeśli się postaram to wszystko wróci do normy, tej lepszej normy, którą poznałam przez kilka ostatnich tygodni. Na głos przyznałam, że byłam wdzięczna za każdą osobę, która pojawiła się w kończącym się roku, ponieważ nawet jedno słowo mogło zmienić je wystarczająco bardzo. 

         Dowiadując się, że sylwester zostanie spędzony przeze mnie w mieszkaniu, ponieważ moja przyjaciółka będzie musiała siedzieć w swoim miejscu aktualnej pracy, asystować jej będzie Sean, Mike wyjeżdża do rodziny z rana, a Roger po prostu nie obchodzi nowego roku, zrozumiałam, że nie będzie się on niczym różnił od poprzednich. Nie było mi z tego powodu specjalnie przykro, ponieważ był to moment, kiedy mogłam spędzić kilka dobrych godzin w towarzystwie swojego taty. Miałam wrażenie, że ostatnio spędzałam z nim cholernie mało czasu, co zaczynało mnie dobijać. 

        Nasza mała posiadówka skończyła się na przełomie pierwszej, a drugiej w nocy kiedy wszyscy zaczęli się rozchodzić. Lekko podpity Roger i zupełni trzeźwy Mike wyrwali się wcześniej, Leo musiał zostać odprowadzony do mieszkania przez Ethana, a Charlotte i Sean szli ze sobą pod rękę, a ja cały czas obserwując ich dwójkę myślałam o słowach, jakie kilka godzin wcześniej zamieniłam z chłopakiem.

"— Sean! — krzyknęłam, widząc chłopaka po drugiej stronie korytarza. Szłam właśnie do samochodu z Ethanem w zamiarze powrotu do domu. Kiedy chłopak był zbyt zajęty siedzeniem w telefonie, ponowiłam krzyk. — Cooper! — tym razem zwrócił uwagę na to,  że ktoś go woła i rozglądnął się wokół. Kiedy jego wzrok padł na nas, pokazałam mu gestem ręki, aby podszedł. Ten nie mówiąc nic zaczął kierować się w naszą stronę. Nadal będąc wtulona w bok bruneta stojącego obok mnie, przywitałam się zbiciem żółwika z chłopakiem, co ten powtórzył z Nocnym. 

— Co jest? — zadał pytanie, uważnie obserwując naszą dwójkę. Mimo, że każdy kibicował mi i brunetowi, za każdym razem kiedy ktoś widział między nami kontakt fizyczny, reagował zdziwieniem. Kiedy Sean zdał sobie sprawę co właśnie widzi, na jego twarzy pojawił się szeroki uśmiech, a ja przewróciłam oczami. Odchrząknęłam i odsunęłam się od Ethana, jednocześnie pokazując Cooper'owi, że chcę porozmawiać z nim na osobności. Oddaliliśmy się kilka metrów od Nocnego, a ja zaczęłam swój monolog.

— Nie chciałam, żeby był przy tej rozmowie Ethan, ponieważ chodzi o jego siostrę, która aktualnie jest jego oczkiem w głowie. — przyznałam. — Nawet większym ode mnie! — zaznaczyłam, udając oburzenie, na które ten zareagował śmiechem. — W każdym bądź razie. Jak twoja relacja z Lottie? — zapytałam, przekrzywiając głowę delikatnie na ukos, obserwując jego reakcję na pytanie. Chłopak pokręcił głową ze śmiechem i spojrzał na mnie, potem na Ethana, po czym odpowiedział. 

— Tak jak twoja i tego gnojka za tobą. — wskazał na niego głową, a ja prychnęłam. Uwielbiali dokuczać sobie nawzajem. — Jednak wydaję mi się, że wzrok Ethana w stosunku do ciebie nie jest porównywalny w żadnym stopniu. Natomiast dobrze wiesz, że za tą niską brunetką uganiam się od dobrych trzech lat. Nie masz się o co martwić, a nawet, jeśli bym coś zjebał, masz moje pozwolenie, aby mi zajebać. — powiedział szczerze, a ja odetchnęłam z ulgą. To nie tak, że mu nie ufałam, ale po prostu jako przyjaciółka dziewczyny, martwiłam się o nią. — A teraz skoro wszystko już wiesz, zmykaj do swojego księcia. — pogonił mnie, za pewne widząc, że Davies zaczynał się niecierpliwić. Na moją twarz wpłynął uśmiech, po czym pożegnałam się z przyjacielem."