de zaak komt dichterbij

bij de ouders

Pov Eva
Wolfs kijkt naar mij. Dat zie ik wel maar ik trek mijn gezicht strak. Emotieloos. Niemand mag iets te weten komen over mijn verleden. Mijn vader, de verkrachtingen, het slaan... Kom op Eva concentreer je op de zaak. Zeg ik tegen mijzelf. Het helpt want ik ben nu erg geconcentreerd. Ik druk op de bel en er doet een vrouw open. Ik doe het woord weer. 'Eva van Dongen. Recherche Maastricht. Dit is mijn collega Floris Wolfs. Mogen we even binnenkomen?'

Pov Wolfs
Er is blijkbaar niks aan de hand want Eva gaat gewoon verder. Ze drukt op de bel en er doet een jonge vrouw open met zwart haar. Ze best knap. Eva doet het woord weer. 'Eva van Dongen. Recherche Masstricht. Dit is mijn collega Floris Wolfs. Mogen we even binnen komen?' zegt ze terwijl ze haar politiekaartje laat zien. De vrouw doet een stap opzij en zegt 'Euh ja maar wat is er dan?' Eva en ik lopen naar binnen. Eva gaat zitten en ik blijf staan. Ik doe het woord terwijl Eva de moeder van Jessica in de gaten houdt en haar troost wanneer ze ziet dat het teveel wordt.

Pov Eva
De vrouw zegt dat we naar binnen mogen en ik ga op de bank zitten. Wolfs blijft staan en doet het woord. Ik hou de moeder van Jessica in de gaten en troost haar. De tranen lopen over haar wangen. 'Mama? Hebbe jij au?' vraagt een klein jongetje dat de kamer komt binnen hobbelen en bij zijn moeder op schoot kruipt. 'Nee schatje.' zegt ze tereijl ze haar neus ophaalt en haar tranen wegveegt. Ik heb medelijden met haar. Dan hoor ik van boven gehuil. Het komt van een klein kindje. Ik kijk de moeder aan. 'Zal ik even gaan?' vraag ik en ik sta op. 'Wil u dat?' vraagt ze met een huilerige stem. 'Tuurlijk.' antwoord ik en ik loop naar boven. Ik weet precies de weg want dit is mijn oude huis.

Pov Wolfs
Eva is de moeder aan het troosten als er een klein jomgetje komt aanhobbelen. Dat is voor hem waarschijnlijk rennen. 'Mama? Hebbe jij au?' vraagt het kleine ventje en kruipt bij zijn moeder op schoot en stopt zijn duimpje in zijn mondje. 'Nee schatje.' zegt ze en ze veegt haar tranen weg. Ik kijk naar de moeder en haar zoontje. Dan hoor ik ineens gehuil van boven komen. 'Zal ik even gaan?' vraagt Eva tot mijn verbazing. De moeder is ook verbaasd maar zegt ja. Eva loopt naar boven toe. Ik vraag me af hoe ze weet waar ze moet zijn. Dan hoor ik Eva heel lief tegen het baby'tje praten. Ik hoop dat Eva ook ooit moeder mag worden. Ze zal een goede moeder zijn. Denk ik. Ik hoor dat ze het kamertje uit gaat maar ze komt nog niet naar beneden. Ik blijf nog even met de moeder praten. Wachtend op Eva.

Pov Eva
Ik loop het kamertje in en zie daar een schattig wiegje staan waaruit gehuil komt. Ik loop naar het wiegje toe en pak het meisje eruit. Ze nog maar heel klein dus ik denk pas geboren. Ik fluister allemasl woordjes tegen haar en ze wordt weer stil. Ik trek haar wat kleertjes aan en loop het babykamertje uit. Ik kan mijn nieuwsgierigheid niet bedwingen en loop naar boven met het baby'tje in mijn armen. Mijn oude kamer ziet er nog hetzelfde uit als vroeger. Ik zie wat foto's van het dode meisje. Arme ouders. Arm meisje. Ik ga op het bed zitten en xit diep in mijn gedachten.

Pov Wolfs
Het duurt nu wel erg lang en ik loop naar boven toe. Ik kijk in alle kamers maar ze is nergens. Ik zie een trap en loop daar naar boven. Daar zie ik haar zitten met een schattig meisje in haar armen. 'Eva? Kom je?' vraag ik nadat ik een tijdje naar haar heb gekeken. Ze kijkt verward op en staat op. Ik draai om en loop naar beneden. Daar staat de moeder met het jongetje. 'Hallo woe weet jij?' vraagt het jongetje. Ik kijk de moeder vragend aan. 'Hoe heet jij. Vraagt hij.' zegt ze een beetje lachend. 'Oh. Ik heet Floris.' zeg ik en ik pak het jongetje zijn hand vast. 'Ikke weet Bam.' zegt hij vrolijk. 'Bram.' zegt de moeder. Ik kijk om en zie Eva lachen.

Pov Eva
Als ik er al een tijdje zit komt Wolfs binnenlopen. 'Eva? Kom je?' vraagt hij. Ik sta op een loop mee. Beneden heeft Wolfs een grappig gesprek met het kleine jongetje. Hij heet Bram kom ik achter bij dat gesprek. Ik sta nov met het babymeisje op mijn arm. Ik hoop dat ik later ook nog een klein kindje krijg. Een meisje. Ik lach om het gesprek van Wolfs en het jongetje. Het meisje begint weer te huilen en ik troost haar. Ze is verrassend snel weer stil. De moeder kijkt ook al verbaasd dat ze zo snel weer stil is. 'Hoe heet ze?' vraag ik. 'Julia.' zegt de moeder met een glimlach. 'Magge ikke met Flolis mee?' vraagt Bram. 'Nou die mensen zijn aan het werk en kunnen niet jou meenemen. Misschien mag je wel een andere keer mee met hun.' zegt de moeder. We lopen naar de deur en gaan naar het bureau. De moeder heeft het niet gedaan.

Pov Wolfs
Het baby'tje begint te huilen en Eva troost haar. Ze krijgt haar snel weer stil en de moeder kijkt verbaasd naar Eva. 'Hoe heet ze?' vraagt Eva. 'Julia.' antwoord de moeder en ze glimlacht. 'Magg ikke met Flolis mee?' vraagt Bram. Ik glimlach. 'Nou die mensen zijn aan het werk en kunnen niet jou meenemen. Misschien mag je wel een andere keer mee met hun.' zegt de moeder tegen haar zoontje. We lopen naar de deur en Eva geeft Julia aan de moeder en geeft Julia een kudje op haar wangetje. We stappen in de auto naar het bureau toe. Ik denk dat de moeder het nist heeft gedaan.