de zaak komt dichterbij

Bram en Juliette

'Klaar.' zegt Bram na een tijdje. Ik kijk naar zijn kleurplaat. 'Wow dat is mooi. Wil je wat drinken?' bewonder ik zijn kleurplaat. Hij knikt. 'Kom maar. Dan mag je wat uitkiezen.' zeg ik en ik neem hem mee naar het automaat. Hij kiest chocomel met een wafel. Ik pak ook chocomel, een beker koffie voor Wolfs, een rietje voor Bram en 2 koeken. Bram en ik lopen terug en ik geef Wolfs zijn koffie en zijn koek en help Bram met zijn blikje chocomel en de wafel. Na een tijdje zit Bram heerlijk te smullen van zijn wafel en chocomel. 'Eva, hier kijk eens.' zegt Wolfs. Ik kom achter hem staan met mijn handen steunend op Wolfs' bureau. Op het beeldscherm zie ik staan dat Zoë een zusje is van Fleur en dus een dochter is van Angelique. 'Wist jij dat Wolfs?' vraag ik hem. 'Nee. Het moet een tweeling zijn. Ze zijn even oud toch? Dat zei Zoë toch?' zegt hij. 'Maar ze lijken niet op elkaar. En Fleur heeft er nooit iets van gezegd.' zegt hij in paniek. 'Ik heb haar in de steek gelaten. Nog meer dan Fleur.' 'Je kon het niet weten.' zeg ik. Ik kijk op de klok en zie dat het bijna 3 uur is. 'Wolfs, kom je? Bram moet naar huis gebracht worden.' zeg ik tegen hem. 'Euh ja ik kom eraan.' is het antwoord. 'Bram kom je? Dan ga je weer naar mama toe.' zeg ik en ik pak zijn spulletjes bij elkaar. Nadat Bram naar de wc is geweest gaan we weg. Nu zit ik naast Bram achterin. 'Eef. Zoë heeft in de gevangenis gezeten.' zegt Wolfs. Ik schrik. In de gevangenis?! Een dochter van Wolfs? Dat kan niet. 'Waarvoor?' vraag ik. 'In de jeugdgevangenis. 1,5 jaar geleden en ze heeft er 2 jaar gezeten.' zegt hij. Hij ontwijkt mijn vraag maar dat heb ik op dat moment niet door. Daarom heeft Fleur nooit iets gezegd over haar tweelingzus. Als je 2 jaar in de gevangenis moet en je bent nog jong heb je iets heel ergs gedaan. Dan was ze 14 of 15 toen ze de gevangenis in moest reken ik snel na. 'Eef, we zijn er.' zegt Wolfs. Oeps. Ik zat niet op te letten. 'Bram we zijn thuis.' zeg ik tegen het ventje. Ik til hem uit zijn stoeltje en neem hem mee naar de voordeur. Wolfs neemt het stoeltje mee. Bram belt aan maar er doet niemand open. Het enige geluid dat uit het huis komt is van een huilende baby. Het is vast Juliette. Ik probeer de deur gewoon open te krijgen maar hij zit op slot. Ik kijk Wolfs aan. Dit is vreemd. We lopen naar de achterdeur en proberen die. Hij is gelukkig niet op slot. We lopen naar binnen. Ik loop naar Juliette die ligt te huilen in de box. Ik zet Bram neer en til Juliette op. 'Jette honge.' zegt Bram. Natuurlijk. Ik ga op zoek naar een flesje en vind een al klaargemaakt flesje in de koelkast. Ik stop hem in de magnetron en laat het opwarmen terwijl Wolfs naar de moeder gaat zoeken. Beneden is niemand. Hij loopt naar boven. Bram wil mee maar ik zeg dat hij beneden moet blijven. De magnetron piept en ik haal het flesje eruit. Ik laat wat papperige melk op mijn pols druppelen om te voelen of het niet te heet is. Ik geef Juliette de fles. 'Bram wil jij ook drinken?' vraag ik en maak alvast zijn beker klaar. 'Ja appel.' zegt hij. Ik geef hem zijn beker. 'Voorzichtig he? Kijk uit dat het niet valt.' waarschuw ik hem. 'Wolfs!' roep ik naar boven. Waar blijft hij toch. Juliette heeft de fles leeg dus ik zet hem in de vaatwasser. Gelukkig weet ik waar alles staat omdat ik hier ben opgegroeid maar toch is het hier wel een beetje veranderd. Juliette begint weer te huilen en ik troost haar. 'Eva, op.' zegt Bram. Hij kijkt mij aan en geeft zijn beker aan mij. Ook zijn beker zet ik in de vaatwasser. 'Moe.' zegt hij en hij stopt zijn duim in zijn mond. Ik leg Juliette in de box en ga met Bram naar boven. We lopen naar zijn kamertje en ik doe hem zijn pyjama aan en stop hem in bed. Ik loop weer naar beneden om Juliette op te halen en loop weer naar boven op zoek naar Wolfs. Hij is in de badkamer met zijn handen helemaal onder het bloed. 'Ze is dood Eva. De moeder is dood. Ze lag in de slaapkamer. Ik heb het geprobeerd maar ze was al dood.' zegt hij. Ik bel de forensische onderzoekers. Wie doet dit. Eerst Jessica dan Angelique en nu de moeder en het is waarschijnlijk dezelfde dader. Ik loop naar de slaapkamer van de ouders toe en zie haar liggen. Ik draai snel mijn hoofd weg. Er ligt allemaal bloed, alles zit er onder. Ik word misselijk en loop snel naar badkamer waar ik mijn hoofd boven de toilet houd en zorg dat Juliette niet ergens tegenaan komt. 'Eva, gaat het?' Vraagt Wolfs en hij houdt mij haren naar achter. Ik knik. Wolfs geeft mij een beker water die ik aanneem en een slok neem. 'Waar is Bram?' vraagt Wolfs. 'Ik heb hem net naar bed gebracht. Hij was erg moe.' zeg ik. Wolfs knikt. We lopen naar beneden om straks de deur open te doen voor de forensische onderzoekers. Wolfs gaat op zoek naar het telefoonnummer van Gert de vader. Als hij hem heeft gevonden belt hij maar er wordt niet opgenomen. Dan belt hij naar het bedrijf toe. Er wordt blijkbaar opgenomen want Wolfs praat even met iemand aan de andere kant van de lijn. Na een tijdje hangt hij op. 'En? Waar is hij?' vraag ik nieuwsgierig. 'Ze weten het ook niet. Hij zou gewoon op zijn kantoor moeten zitten. Maar daar is hij niet. Ze hebben gekeken.' zegt Wolfs. Dat is vreemd. Moeder dood en vader vermist. Waar moeten Bram en Juliette nu heen? Er is niemand. Ze hebben verder geen familie.