𝙘𝙖𝙣𝙖𝙫𝙖𝙧𝙡𝙖𝙧 𝙝𝙚𝙥 𝙠𝙖𝙯𝙖𝙣𝙞𝙧 - 𝙩𝙖𝙠𝙚𝙢𝙞𝙠𝙚𝙮 ✓

bu çılgın şiddetin şehitlik figürleri.

02.01.22

19.39

✧*。

“Neden katılmıyorsun, Hanagaki?”

Bu gerçekten bir soru değil, Sanzu'nun sesi olamayacak kadar kesin ve şüphe götürmez.

İçinde gerçek bir sorgulama yok, bu sadece Takemichi'nin uyması gereken yasaların, Takemichi'nin kendisinin kurduğu kuralların bir hatırlatıcısı.

Sanzu sağ eliyle sıçanı okşar, iki adam artık korkmuş bakışlarını tutamazken hayvan için huşu uyandıran övgüler mırıldanır. İkisinin de kanlı dudaklarından güçlükle kaçan, yalvaran iniltiler var ve bu çılgın şiddetin şehitlik figürlerinden başka bir şey değiller.

Bildikleri cezalar her zaman harika ve korkunç mitler olarak kabul edilir. Sonuçta, hiçbir hain bu izole odadan sağ salim çıkamaz.

Sanzu hainlere katlanamaz.

"Siz sıçandan başka bir şey değilsiniz," der tatlı bir sesle, kalan kulağına yaklaşarak.

Gevşek bir mutfak bıçağıyla dilimlenmiş, kalıcı bir ceza.

"Yani onlar gibi öleceksiniz."

Sanzu'nun sesi ona ait olmayan bir tatlılıkla şarkı söyler. İşkence görmüş yüzlerin ardındaki genişlemiş göz bebeklerini Takemichi'ninkilere yerleştirir. Onu bekler, yemin ettiği canice görevi yerine getirmesi gerektiğini bilir.

Hainler, ait oldukları tümenin lideri tarafından cezalandırılacak ve öldürülecektir. Ama iki adamın zaten kulakları, ayak parmakları ve dilleri yok.

Saçları, Sanzu'nun eğlenerek kafalarını soktuğu sudan dolayı ıslak ve onun dayanılmaz bir öfkeyle yaptığı darbelerle tanınmaz haldeler.

Sanzu bugün kana aç ve ağlıyor, tükettiği ve kendisini tüketen tozun deliliği gibi onları gerçek hazinelermiş gibi topluyor.

Takemichi sigarasının izmaritini ayağıyla eziyor.

"Yapmayacağım, Sanzu."

Adamların şişmiş, kırmızı gözlerinde bir umut ışığı görüyor gibi.

“Yeterince işkence gördüler.”

"Sen de mi hainsin, Hanagaki?"

Delilik, o uzun beyaz kirpiklerin gizlediği mavi gözlerinden geçer. Sanzu, ona sahip olan ve onu korkunç bir gaddarlıkla kucaklayan iblis gibi davranır.

Sanzu'nun sanki tüm dünya ona karşıymış gibi davrandığı ve onun düşüşünü istediği gibi daha karmaşık günler olur.

"Hainlikten çok uzak olduğumu biliyorsun."

Takemichi, yanında geçirdiği günlerin sayısını unutur. Şimdi sadece çığlıkları ve ağlamaları duyar. Daha fazla dayanabileceğinden emin değil.

"Fakat kabul et ki, işledikleri fiillere karşılık cezaları çok acımasızca. Ran ve Rindou'nun bölüğünün hainleriyle o kadar ileri gitmedin."

"Yani benden hainlere karşı hoşgörülü olmamı istiyorsun çünkü onlar senin emrin altında?"

Sanzu, kimsenin canlı çıkamayacağı, penceresiz ve ışıksız karanlık odada paylaştıkları çılgınlığa güler.