wolfgang | hyunjin ff ✔

beşinci bölüm | yalnız kurt

İyi Okumalar ✨  | Wolfgang 🐺

Kim Young'un Gözünden;

Boğuk sesler ve başımdaki keskin ağrı. Tam bir felaket. Yüzümü buruşturdum acıyla. Koluma değen eller birkaç saniye sonra yüzüme tırmanmıştı."Young?"  Alice'in nazik sesi kulaklarıma dolduğunda kaşlarımı çatarak araladım gözlerimi. Endişeli gözlerine karşın kızgın çıkmıştı sesi."Sonunda kendine gelebildin. Şu haline bir bak. Kim sana tek başına avlanmaya gitmeni söyledi?"

Gözlerimi kırpıştırarak etrafı süzdüm. Odamdaydım. Karnımda ve kolumda sargılar vardı. Ölmemiştim. Evimdeydim. "Alice... O kurtlar..."diye mırıldandım doğrulamaya çalışırken. Karnıma saplanan acı ile inledim sessizce. Alice yanıma gelerek doğrulmama  yardım etti. "Onlara bir can borcumuz var Young. Eğer onlar olmasaydı oradan kurtulabilmenizin imkanı yoktu. Neyse ki Hyunjin tam zamanında ulumuş ve diğerleri de yardıma koşmuş. Şu haline bir bak."

O söylenmeye devam ederken içimde bir yerlerde rahatlamıştım. Hyunjin de sağ çıkmıştı demek. "Neredeler?"dedim, çoktan cevabı bilmeme rağmen. Salondan gelen kokularını işitebiliyordum. "Cevabı biliyorsun. Ayağa kalkabilecek durumda mısın?" Usulca kafa sallayarak ayaklarımı sarkıttım. Ayağa kalkarken her ne kadar karnım acısa da Alice'in yardımları sayesinde ayaklanabilmiştim.

"Onlara karşı kibar ol. Senin canını kurtardılar." Göz ucuyla beni uyaran Alice'e bir bakış atarak belli belirsiz kafa salladım. "Isırmam Alice." Salona girdiğimizde kalabalık bakışlar bize döndü. Yeonjun elindeki kadehle bana doğru ilerleyerek sırıtıyordu."Uykucumuz sonunda uyanabilmiş." Gülümseyerek bana uzattığı kadehi tek dikişte bitirerek boğazımdaki kuruluğu giderdim.

Nedense kendimi daha enerjik hissediyordum. Oldukça.

"Kaç saattir uyuyorum ki?" Bakışlarım salonda gezinirken Hyunjin cevap verdi."Tam olarak bir gündür." Bakışlarım onun üzerinde durdu. Teşekkür etmeli miydim? Dudaklarımı birbirine bastırdım. Sürünün hepsi burada değildi. Jisung, Felix, Hyunjin ve Chris buradaydı.

"Onlara söylemek istediğin bir şeyler var mı Young?" Vien tek kaşını kaldırarak yaslandığı duvardan ayırmıştı bedenini. "Seni o avcılardan kurtardılar. Ayrıca Hyunjin sana kendi kanını verdi ve eve kadar taşıdı." Enerjik olmamın nedeni bu muydu yani? Ondan beslenmiştim. Ve Tanrım o buna izin vermişti. Kasılan çenemi zorlayarak gülümsedim.

"Teşekkür ederim. Her şey için. Ancak Hyunjin beni sinirlendirmeseydi belki de o avcılar bizi bulamayacaktı. Yine de teşekkürler. Sizin sayenizde hayattayım. Borcumu ödemeye hazırım, ne isterseniz." Kaşlarını havalandıran Christopher'a kaydı bakışlarım. Güven vermek istercesine tebessüm etti. "Anlaşmamıza tek sıcak bakmayan sendin Young. Öncelikle bu teklifi kabul ederek ödeyebilirsin."

Dudaklarım düz bir çizgi haline geldi. Bu fikir konusunda hala endişelerim vardı. Bu doğru muydu? Onlara güvenebilir miydik ki? Salondaki herkes bana sorar bakışlar atıyordu. Rahatsız edici sessizliği Felix'in sesi böldü."Biz kurtlar neden sürüler halinde gezeriz nedenini bildiğinizden şüphem yok. Kural basit Young, yalnız kurt kolay kapılır."

Dudaklarını yalayarak devam etti."Sürünüz sayıca az. Düzenli beslenmiyor olduğunuzu da düşünürsek zayıfsınız. Bizimle birleşmek hem sizin hem bizim için en mantıklısı olacaktır. Hem avcıların üstesinden gelebiliriz. Hem de içimizden birilerinin ölmesine engel oluruz."

Düz bakışlarını hiç oynatmadan konuştuğunda bakışlarım bizimkilere kaydı. Beomgyu ve Yeonjun kafaları ile onu onaylamışlar, Vien ve Alice ise ciddi yüz ifadeleri ile bana bakıyorlardı. Onlardan birine bile bir şey olursa ne yapardım bilmiyorum.
Omuzlarımı düşürdüm. İç çekerek kafa salladım."Tamam, teklifinizi kabul ediyorum. Sürüleri birleştirelim."