wolfgang | hyunjin ff ✔

on beşinci bölüm | seungmin

İyi Okumalar ✨  | Wolfgang 🐺

Satır arası yorumlarınızı bekliyorum sevgili okurlarım <3

Bölümü okurken size yardımcı olması amacı ile karakterlerin kilisede kullanacakları sahte adları yazıyorum.

Young - Na Ri
Vien - Laurel
Yeonjun - Taehyun
Alice - Aida

Alice Kim'in Gözünden ;

"Aida, sen buraya geç." Bana seslenen kadına bir bakış atarak Vien'in, buradaki ismi ile Laurel'in, yanına geçtim. Kilisenin merkezinde bizimle beraber birkaç kişi ile bekliyorduk. Önümüzde koskocaman bir İsa heykeli ve büyük bir çeşme vardı. Duvarlar dama işlemeliyken, zemin tamamen siyahtı. Tavan ise tam zıttı, bembeyazdı. Atmosfer ise her geçen saniye içimi karartıyordu. Buradaki insanlar ise daha da garipti. Kimse konuşmuyor, duygusunu belirtmiyor, mimik dahi göstermiyordu.

Etrafta gezinen bakışlarım konuşmak için hazırlanan küt saçlı kadının üzerinde durdu. "Birazdan Peder Bey sizi burada karşılayacak. Kabul töreninden sonra artık tamamen Güneş'in Çocukları'nın bir parçası olacaksınız. Her biriniz İsa babamızın yolunda görevlerinizi yerine getirmek için yemin edeceksiniz." Kadının konuşmasını bitirdiğinde başını öne eğerek yavaşça bir köşeye çekildi.

Bu insanlar kendilerinde değildiler. Namjoon ve bu işin arkasında olan ikinci lider, tüm bu kanlı canlı insanları duygusuz robotlara dönüştürmüşlerdi. Ortamdaki sessizlik her geçen saniye daha da rahatsız edici bir hal alırken koridordan gelen adım sesleri duyulmaya başladı. Bakışlarımı Young ve Vien'in üzerinde gezdirdiğim sırada onların da en az benim kadar rahatsız olduklarını fark ettim.

Yeonjun ise hemen diğer yanımda yumruklarını sıkmakla meşguldü. Uzanıp onu omzumla hafifçe dürttüğümde kendine gelerek derin bir nefes verdi. Geniş odaya ilk öncelikle önden iki adam girmiş ve hemen ardından Namjoon ve iki kız içeriye girmişlerdi. Dişlerimi sıktığım sırada çenemin kasıldığını hissettim. Namjoon her birimizin üzerinde tek tek gözlerini gezdirdi ardından

salondaki büyük sessizliği boğazını temizleyerek bozdu.

Üzerindeki kırmızı cübbeye dikkat ederek oda da bulanan basamakların üzerine çıktı. Korumaları olduğunu düşündüğüm iki kadın ve iki erkek hemen onun çevresini sararken Namjoon düz ifadesi ile bizi izliyordu.

"Sevgili kardeşlerim," dedi dudaklarını dili ile ıslatırken. Yerimden fırlayacak boynunu kırmak istiyordum. Ellerini birbirine kavuşturarak devam etti. "Hepiniz kilisemize, evinize hoşgeldiniz. Burada bulunduğunuz her saniye içinde yüce babamıza bir adım daha yakınlaşacaksınız, bundan emin olabilirsiniz." O cümlesini bitirir bitirmez odaya elinde tepsi tutan bir kadın girdi.

Tepsinin üzerinde hepimize yetecek kadar kadeh vardı. Kadehler siyah renkte olduğu için içlerinde ne var göremiyorduk.

"Endişelenmeyin. Bu içki değil. Bu kilisemiz tarafından hazırlanan şerbet. Buraya gelen herkes kabul töreninde bu şerbeti içmek zorundadır. Çekinmeyin, hepsini için." O an ilk defa Namjoon'un ifadesiz suratında küçük bir sırıtış belirdi. Emindim, bu kesinlikle masum bir şerbet değildi.
Kadın teker teker kadehleri ikram ediyordu.