Volume of Verse

de trein

Zoals jij daar stond
tussen de deuren van de scheiding
de eenzaamheid
van verdriet en het afscheid
Het fluitje sneed als een mes door mij heen
een steek van het verlaten
Met gesteun kwamen de deuren op gang
Je glimlachte je trieste lach
en verdween achter een muur van staal
met door de vieze ruiten
slechts een weerspiegeling van liefde
Ik wierp een kushandje
maar jij liep al naar je plaats
Zwaaide door het raampje
Ik legde mijn hand op de jouwe
Maar gescheiden door een hard stuk glas
Jij keek me aan
En ik keek jou
Maar de wielen verlieten hun plaats
En ik moest rennen
voor de eindeloosheid tussen onze handen
Maar jij vertrok te snel
Mijn voeten zaten elkaar in de weg
Ik strekte mijn hand uit
Hand vol pijn
verlangen
en verdriet
Terwijl de grond als de harde waarheid dichterbij kwam
Met een harde klap viel ik
en met een harde klap drong het besef door
Mijn uitgestrekte hand op de tegels
trachtte het laatste liefdesdraad te omvouwen
dat te dun was om jou te stoppen
Liefde ontglipte mij
als een adder
Verdween uit het zicht
Vaarwel