Benim Hayat Hikayem

Bölüm 4

Telefonumun sesiyle uyandım. Sabahın köründe kim arar? diye düşünmeden edemedim.

Saat 05:45

Birsel sizi arıyor.

Telefonu açtım.

"Ne var?"

"Eğer bu hastalıktan kurtulmak istiyorsan, bugün saat 8'de gelirsin."

"Aklında ne var?"

"Sen ayıldığında ne yaşadığını hatırlamıyordun. Bu normal bir şey değil. Tetkikler yapmak istiyorum."

"Peki. O zaman orada görüşürüz."

Telefonu kapattım ve biraz uyumaya çalıştım. Ama bir türlü uyuyamadım. Ardından lavoboya gidip elimi yüzümü yıkadım ve belki uykum gelir diye salona inip televizyonu açtım.

Uçaklarla ilgili bir belgesel dikkatimi çekti ve pür dikkat program bitinceye kadar izledim.

Saat 07:00

Rehabilitasyon merkezine gideceğim için hazırlandım ve yola koyuldum.

~Rehabilitasyon Merkezi

Arabadan indim ve Birsel'in ofisine çıktım.

Kapıyı çaldım ve içeri girdim.

İçeri girdiğimde annem ve Birsel'in konuştuklarını görünce bir şeyler döndüğünden şüphelendim. Birsel bana kızmışcasına bakış attı ve konuşmaya başladı:

"Sana girebilirsin demedim. Farkındaysan annenle konuşuyorum." dedi.

Bende hemen cevabımı verdim, "Zaten girebilir miyim diye sormamıştım. Sen onu bunu boşver de, siz ikiniz neler karıştırıyorsunuz?"

Birsel cevap verdi:

"Annen eve geldiğinde senin kötü bir durumda olduğunu görmüş ve benimle bu konu hakkında konuşmak istemiş."

Düşünceli bakışlarımı attıktan sonra,

"Öyle mi, anne?"

"Evet."

Birsel araya girdi,

"Öykü Hanım, oğlunuzla özel olarak görüşmek istiyorum."

"Tamam o zaman" dedi ve ayağa kalktı, "görüşürüz."

"Seni dinliyorum Birsel?"

"Bana bu hastalığının başından bu zamana kadar neler yaşadığını detaylı olarak anlatmanı istiyorum."

"Peki." dedim ve anlatmaya başladım.

"Biz, yani babam ve ben. Birlikte, geçtiğimiz senenin Yaz aylarında çok güzel zaman geçiriyorduk. Sabah beraber teknede uyanır ve genellikle günümüzün çoğu vaktini denizin üstünde geçirirdik. Her şey çok güzeldi. Gece kumsal partilerinde kafa dağıtırdık. Kısacası her şey o kadar güzeldi ki ben hastalığımdan bir belirti bile hissetmedim.