STUCK

ꜱᴇᴘᴛᴇᴍ

Yumuşak yatakta dönerken çarptığım beden ile gözlerimi açtım. Kaşları çatık bir şekilde uyuyan Changkyun' a gülümsedim. Elimi çatık kaşların üzerinde gezdirirken normal haline gelmelerini izledim.

Bir şeyler mırıldandı sonra da arkasını dönüp uyumaya devam etti. Kolumdaki saatte baktım. Bir saat içinde ordu binasında olmam gerekiyordu ve nerede olduğumu da tam olarak bilmiyordum.

  Changkyun' u uyandırmamaya özen göstererek yataktan çıktım. Dün gece fırlattığım elbisemi hızla üstüme geçirdim ve odadan çıktım. Evden çabucak çıkmazsam yatağa geri gideceğime emindim.

  Koltuğun üzerinde ki çantamı aldım ve yerde duran rahatsız edici ayakkabıları giyindim. Kapı kolunu tutmuştum ki duyduğum öksürük sesi ile durmak zorunda kaldım.

" Veda etmeden mi gidecektin?"

" Uyandırmak istemedim. Hem görüşeceğiz zaten."

" Yine de.."

Yaslandığı duvardan doğrulup yanıma geldi ve başımı ellerinin arasına alıp alnımdan öptü.

"..günaydın öpücüğümü almak isterim."

Kıkırdarken ellerimi boynuna doladım. Yüzüne doğru yaklaşırken çalan kapının zili ile neredeyse bağıracaktım. Changkyun' un eli bağırmama izin vermedi.

" Çoktan uyanmışsındır aç kapıyı."

Gelen ses Summer' ındı. Changkyun beni kapının arkasına koyup işaret parmağını dudağına götürdü. Kafamı sallarken kapıyı açtı. Şimdi kapı ile burun burunaydık.

" Uyanmamış olsaydım bile alacaklı gibi kapıya vurman gerekmez."

" Ama uyanmışsın. Bugün birlikt..."

Summer içeri girmeye çalışmış olmalı ki Changkyun kapıyı sadece kafasını gösterecek şekilde kapattı.

" Ev şu an müsait değil. Dağınık."

" Sen ve dağınıklık.. Evde biri mi var?"

Changkyun rahatsızca kıpırdandı. Summer kahkaha attı.

" Sonunda biri var!"

" Sessiz ol Summer."

" Tamam tamam sustum. Ama benimle tanıştırman gerekecek. Pax' ta görüşürüz çok geç kalma. Bugün takımlar belli olacak."

" Peşinden geliriz.. Yani gelirim. Ben gelirim başka kimse değil."

" Heyecandan ne dediğini karıştırmaya başladın sen en iyisi çabucak gideyim. "

" Görüşürüz Summer."

Gitmesini izledikten sonra kapıyı kapatıp yaslandı. Derin bir nefes verdi.

" Bu oldukça yakındı."

Tek kaşımı kaldırdım.

" Demek sonunda evde biri var ha? İnanması güç."

" Niyeymiş o Wheein hanım? Bu eve gelen ilk kişi sensin."

" Senin gibi biri.. Kim olsa şaşırır."

" Neden ikiniz de böyle düşündünüz ki? "

" Yani daha çok her gece başka biriyle eve gelen o kötü çocuklar gibi hava verdiğin için olabilir."

" Ben ve kötü çocuk. Yan yana bile gelmeyiz."

" Tabi canım."

Yarım ağızla gülerken kapıyı açtı.