Wszystko ma swój kres.

Prolog

Nazywam się Rossi Black, mam 15 lat. Po śmierci mojego taty zostaje pod opieką mojej mamy, która nadużywa alkoholu, który całkowicie niszczy nasze życie.
Zostaje sama ze swoimi wspomnieniami przez które nie mogę realistycznie patrzeć na świat.
Przeprowadzamy się do nowej miejscowości ,poznaję tu niezwykłego chłopaka.

***
Data 13.2.2014 jest datą zdecydowanie najgorszą w moim życiu.
Tego dnia mój tata Cary wyszedł z domu do pracy. Przechodząc przez miejską ulicę pełną samochodów i ludzi żyjących w ciągłym haosie. Na chwilę odwrócił wzrok, rozpędzony samochód walnął w mojego tatę. Upadł na ziemię, samochód odjechał.Przechodnie zadzwonili po pogotowie oraz zawiadomili policję .
Powiadomiono moją mame ,następnie mnie .
Gdy dowiedziałam się o tym zdarzeniu przestraszyłam się ,zaczełam płakać .Wybiegłam z domu i udałam się do szpitala w którym znajdował się mój tata .Weszłam do szpitala podałam dane osobowe mojego taty ,pielęgniara zaprowadziła mnie do sali w której leżał mój tata .Pani pielęgniarka zostawiła nas samych.Mama była w drodze do szpitala .Usiadłam obok niego ,leżał podłączony pod wiele kabli .Widziałam jego poobijaną twarz ,zamknięte oczy.Czułam jego spokojny oddech .Po moim policzku zaczeła spływać łza ,za nią wiele kolejnych .Każda łza była coraz cięższa .Złapałam tate za rękę prosiłam żeby został przy mnie.Gdy mama przyjechała była załamana tak jak ja , tamtego dnia zaczeła dużo pić ,zaniedbała dom i swoje obowiązki.Było mi bardzo trudno w tym czasie .5 dni potem odebrałam telefon z wiadomością że mój tata stracił życie. Zamarłam.Nie mogłam pozbierać myśli,rozłączyłam się.
Z płaczem wybiegłam z domu .Udałam się w miejsce gdzie zawsze chodziłam z tatą ,nad jezioro .Usiadłam na brzegu ,płakałam,niedowierzałam że to się stało.
Wróciłam do domu ,jakaś bez chęci do życia.Zastałam pijaną mame w salonie.Nie interesowało mnie to już .Na zaistniały dzień nie mialam zamiaru rozmawiać z nikim kolwiek.
Poszłam do mojego pokoju .Polożyłam się,zamknełam oczy .
Przypomniały mi się chwilę z tatą ,żałowałam wszystkich kłótni i nieporozumień .
Cała noc byla bezsenna.
Rano mama siedziała w kuchni ,piła kawę . Z łzami w oczach podeszłam i usiadłam obok niej.
Mama powiedziała że wszystko wie .Nigdy nie widzialam jej tak rozczarowanej.Jej oczy były pozbawione blasku,twarz blada ,jakby odeszło kawałek jej ...
Wyszła z domj ,pojawiła się po 1 w nocy.
Wstałam rano po kolejnej przepłakanej nocy .
Poszłyśmy na pogrzeb .Podeszłam do taty ostatni raz .
Pocałowalam go w czoło.
Krzyczałam że pierdolony świat się zeszmacił ,zabrał osoby które byly warte życia .
Podszedł do mnie wujek i kuzyn ,natychmiast mnie oderwali z trumny .Dostałam tabletki na uspokojenie.Poddałam się terapii psychologicznej która według mojego uznania byla nic nie warta .
A moja mama nie chciała sobie radzić z niczym.Piła z dnia na dzień do pracy chodziła kiedy miała ochotę .Szef akceptował taki tryp pracy ze względu na trudną sytuację w naszym domu.
Tamten dzień zmienił moje życie.Wiedziałam co to bezradność .Porównując brak przyjaciół a życie bez ojca ,było zdecydowanie gorsze jest brak ojca .
Po długim czasie.Moi wujkowie zaproponowali mi i mamie przeprowadzke do nowego miasta żeby chodź częściowo wspomnienia były łatwiejsze.
Zgodziłyśmy się bez wachania.
Oczywiście dobrzy wujkowie opłacili wszelkie koszty zwiazane z przeprowadzką .
Byłam ciekawa nowych miejsc,ale śmierć mojego taty zostala w mojej psychice jak i w sercu dobrze zapamiętana .