Virea's POV
Saturday ngayon kaya obviously walang pasok. Gumawa lang ako ng mga cupcakes malapit na ang pasko hindi ko alam pero parang wala naman akong gana mag celebrate dahil as usual kami kami lang naman ang nandon sa Bahay dahil nag kanya kanya na ang mga kamag-anak namin ang iba naman ay nag ibang bansa na. Hindi na eto ung pasko na nakasanayan ko pero anong magagawa ko.
Pag tapos ko mag pack ng mga cupcakes ay nag prepare ako ng breakfast namin, ewan koba bigla akong sinipag at naisipan ko sila na pag lutuan.
"Goodmorning anak, ang aga mo naman. Tulungan na kita diyan." Tutulong na sana si mama kaso pinigilan ko siya.
"Wag na Ma, patapos na din naman toh." Nakangiti kong sabe habang hinahanda ung paborito naing sawsawan sa danggit.
"Uy! Danggit!" Nag liwanag mata ni mama ng makita ang danggit na niluluto ko.
"Yes, with suka na may bawang." Masaya kong sabe.
"The best ka talaga." Sabe ni mama sabay yakap saakin.
"Aba sali naman ako dyan." Biglang singit ni Violet.
"Aysus." Sabe ko at yumakap sa kanya.
Tumingin saakin si Violet.
"Pero ate.." Kumalas kami sa yakap.
"Hm? Anong meron?" Tanong ko.
"Totoo ba na babablitaan ko na tutugtog ka sa school mini concert at ang position mo is drummist?" Medjo malumnay niyang sabe.
Napayuko ako sabay na tumango.
"Ano ito anak? Tutugtog ka ng drums? Ayos kana ba?" Biglang nanlulumong Tanong ni mama.
"Syempre ma hindi pa ako ayos at opo tutugtog ako dahil nakiusap saakin ung counselor. Alam ko na iniisip niyo na baka pinipilit ko ung sarili ko, hindi yun sa ganon. I wanted to feel how to play drums again because that is the only precious memory that kuya Rap left me. I wanted to try again and I'll play drums again for him. I'll be fine guys, don't be so worried." I smiled a bit when I explained to them.
My mom hugged me.
"If diyan ka magiging ayos anak, susuporthan kita pero wag mo sanang pipilitin ung sarili mo. Pag hindi mo pa kaya wag na muna pero kung kaya mo sige." She said while patting my back.
My sister also hugged me.
"Ako din ate nandito lang ako ha, 2 or 3 months merong mini concert sa school and open for public siya. Attend kame ni mama ha?" Biglang sabe ni Violet.
"Ay oo tama, aattend ako anak." Nginitian ako ni mama.
"Osya! Osya! Tama na ang melodrama lalamig na ang breakfast natin. Mag hahatid pa ako ng mga orders mamaya." Sabe ko at umupo na sa dinning area.
Habang nakain kami may kung sinong kumakatok.
"Violet may bisita kabang kaklase mo?" Harap ko sa kapatid ko.
"Nanadya kaba ate? Ni wala nga akong ganong kaibigan tas - Wala, pag buksan mona yun." Iritableng sabe niya.
Kinunutan ko muna ng noo si Violet bago ako tumayo sa upuan ko at pinag buksan kung sino man ang nasa pintuan.
Pag bukas ko ng pinto nakita ko si Kiersten.
"Ang tagal mo naman mag bukas ng pinto, kanina pako 'tao po ng tao po dito." Medjo iritableng sabe niya.
"Anak, sino yan?" Sigaw ni mama.
"Hala, nandyan mama mo? Okay bye." Patalikod na siya ng bigla ko siyang hatakin.
YOU ARE READING
Safe Place
RomanceHow long can she wait for me? I'm really thankful because she has a lot of patience but what if one day she loses it? How long she can have patience. Does patience is the key to work things out? Patience in Problems. Patience in Herself. Patience in...