One Last Wish || 𝓑𝓮𝓸𝓶𝓰𝔂𝓾 [✅]

XII

Хэд хоног өнгөрөхөд бидний амьдрал урьд өмнөхөөсөө илүү жаргалтай болсон байв. Ээж маань ч түүнийг хүлээн зөвшөөрч, анх удаа хүүгээ дэмжсэн нь энэ байсан юм. Би огтхон ч эргэлзэлгүйгээр түүний гараас атгасан. Гунигтай төгсгөл байсан ч зүгээр дээ. Энэ мөчдөө жаргалтай байхад хүсэх зүйл алга. Тийм биз? Сура.

Сура "юу бодож байгаа юм?"

Би "өөрсдийнхөө талаар"

Сура "өнгөрсөн, ирээдүйг алгасаад зөвхөн одоогийн биднийг үү?"

Би "тиймээ"

Хайртай хүнтэйгээ хамтдаа хэвтэх ийм сайхан байдаг байж. Инээмсэглэл нь дэндүү үзэсгэлэнтэй биш гэж үү? Одоогийн бид үнэхээр их жаргалтай байгаа болохоор түр зуурдаа өнгөрсөн, ирээдүй хоёрыг алгасаад амьдарчихаж болох байх.

====================

Сүбин "тоглож байна уу?"

Би "Чүэ Ёнжүн, чи галзуураагүй биз?"

Ёнжүн "тиймээ. Би зүгээр байна"

Би "тэр чиний мөрөөдөл байсан шүү дээ"

Сүбин "гадагшаа явж, амжилттай бизнес эрхлэгч болох чиний мөрөөдөл байсан атал энд юунд хоргодоод байгаа юм?"

Ёнжүн "ммм~ нэг хүнд"

Би "хэнд?"

Ёнжүн инээн "та хоёр танина шүү дээ"

Сүбин "бид хоёр таньдаг?"

Ёнжүн "бүр манай ангид сурдаг"

Сүбин "арай нөгөө чиний араас гүйгээд байдаг шулам биш биздээ?"

Ёнжүн ярвайн "тэрний талаар битгий ярь!"

Би инээн "тэр шулам ч манай хүнийг болгож тавьж билээ"

Сүбин дагаж инээн "би бүр инээгээд элэг өвдөөд эмнэлэгт хүргэгдсэн"

Ёнжүн хоолойгоо засан "ямартай ч тэр биш! Өөр хүн болохоор битгий шоолоод бай"

Би "тэгээд хэн юм?"

Сүбин "би ч бас мэдмээр л байна шүү дээ"

Ёнжүн "Бомгюгийн ээж нэг залуутай гэрлэсэн дээ"

Сүбин "юу вэ? Ижил хүйстнээ сонирхоод байгаа юм уу?"