Haruki Rin; güçlü, zeki, soğukkanlı ve delidir. Hayatındaki en büyüm problemi bir insan olmayışıdır. Hayır, hayır o bir lanet değil. O bir görünmez.
Jujutsu Kaisen Fanfictir.
~ Hikayemize geçmeden önce ufacık bir duyuru yapıcam. Jujutsu kaisen'nin sadece animesini izledim. Bu yüzden Animesine göre ilerlicem. Mangasını okumaya fırsatım olmadı ehe.
~ Bu tamamen benim hayal gücüme bağlıdır.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Haruki Rin.
《☆》
Sıkıcı. Gün boyu boş boş insanları izlemek sıkıcı. Heyecan uyandırıcı hiçbir şey olmuyor. Küçücük bir tartışma bile ortaya çıkmıyor! Acaba bu gün önemli bir gün falanmı? Herkesin bu kadar uysal olmasının başka açıklaması olamaz!
Birazcık eğlenmek istiyordum sadece. Sırf bu yüzden şehrin merkezi olan Tokyo'ya gelmiştim! Kimse beni eğlendirmiyorsa, bende kendim eğlenirdim. Sonuçta kimse beni göremez, sesimi duyamaz veya varlığımı hissedemezdi. Tabii ben istemediğim sürece geçerliydi bu.
Şehrin kalabalık sokaklarında, insanlara çarpa çarpa ilerliyordum. Birazcık sert davrandığımdan ya dengelerini kaybedip düşerlerdi, ya da etrafa saf saf bakarlardı. Yüzlerine yumruk atsam kim attı diye etrafa bakıcaklardı yahu!
Biraz yürüdükten sonra karşıma büyük bir okul çıkmıştı. Akşam saatlerinde olduğumuzdan dolayı okulun içi boştu. Tam arkamı dönüp gideceğim sırada, hissetiğim kötü enerji ile olduğum yerde kalakalmıştım.
Ya birileri belasını arıyordu, ya da ölmek için çok güzel bir yöntem bulmuşlardı. Okulun içinde lanet çağırmak he. Kim bu geri zekalılar?
Okulun içine girip, kötü enerjinin kaynağına doğru ilerlemeye başladım. Aralık olan kapıdan kafamı uzatıp, elindeki lanetli nesneyi açmaya çalışan malla baktım.
Bir de mum yakmışlar! Hadi diyelim ruhsal bir varlığı çağırdın. Lan sence o seni canlı bırakırmı? Akıl var mantık var şimdi.
"İnsanlar gerçekten aptallar!" Aralık olan kapıyı sonuna kadar açtım. Korkudan birbirlerine sarılmışlardı. Masanın üstündeki lanetli nesneye baktım. Tam zamanında yetişmiştim.
Tam lanetli nesneyi elime alıcaktım ki, kız olan korkudan masaya vurmuştu. Pekâlâ şimdi sıçtık! Ben değil onlar sıçtı!
"Hayırlı uğurlu olsun nur topu gibi bir lanetimiz oldu!"
İki tane aptal genç laneti gördükten sonra etrafa kaçışmaya başlamışlardı. Lanet olası lanet ise çirkin bir şeydi böyle. Bundan korkulmazdı.
İki gencin uzaklaştığından emin olduktan sonra, görünmezliğime son vermiştim. Lanet ile göz göze gelmiştik. Hangi gözüyle bakıştık bilmiyorum. Çok fazla sorgulamayın bunu!
