ඍතු....37
(වසන්තය...)
මිනිස්සු තමන්ගෙ ජීව්තය වෙනස් කරගන්න විදිහ ගැන ඇත්තටම මට පුදුමයි නෑ..මට පුදුම මන් මගෙ ජීවිතය එක පාරටම වෙන්ස් කරන් තියන විදිහ ගැන...
මම මෙච්චර කල් තනි මනුස්සයෙක් විදිහට ජීවත් වුනත් මේ දවස් තුනක් ඇතුලත මගෙ ජීවිතේ ලොකු පෙරලියක් වෙලා කියල මට දැනුන..
මම තව කෙනෙක් වෙනුවෙන් ජීවත් වෙන්න හුස්ම ගන්න පටන් අරගෙන ඒ වගේම තනියම ගෙවන ජීවිතේ වෙනුවට තව මනුස්සයෙක් එක්ක ජීවිතේ බෙදාගන්න පටන් අරගෙන.. ඇත්තටම ආදරය මිනිස්සුන්ව වෙනස් කරන විදිහ පුදුමයි...
අයිය ගියාට පස්සෙ මට ගේ ඇතුලට යන්න හිතුනෙ නෑ...මම ඉස්සරහ තියන මගෙ පුටුවෙ වාඩි වෙලා ඔහේ බලන් ඉදියෙ ගේ ඇතුලට යන්න හිතක් නැති නිසා..
වැස්ස නතර වෙලා යාන්තම් පොද වැස්සක් පරිසරය පුරාම තිබ්බ..
හදිස්සියෙම සාක්කුවෙ දාගෙන තිබ්බ ෆෝන් එක රිංග්ස් යන්න ගත්ත නිසා මන් ඒක බැලුවෙ ...
" අයියෙ..."
දුලාන් අයියගෙ නම්බර් එක ෆෝන් එකේ ඩිස්ප්ලේ එකේ වැටෙද්දි මන් දඩි බිඩියෙ ෆෝන් එක ආන්සර් කරා..
"සුදු මැනික.. ඔයා දුකින් නේද..."
" නෑ අයියෙ මම හොදින්.. ඔයා පරිස්සමින් යනව නේද..."
"හ්ම්ම්.. ඔව්...මට හිතුන එලියට වෙලා ඉන්නව ඇති කියල මූඩ් ගහල ඒකයි මන් ගත්තෙ.."
"නෑ අයියෙ මම හොදින්..."
"ඒ පාර බොරු කියනව නේද.. දැන් කොහෙද ඉන්නෙ.."
"හ්ම්ම්.. ඉස්තෝප්පුවෙ ..."
"මට හිතුන... මේ අහන්න මන් ඉක්මනටම එනව ඔයා ලගට දැන් ගෙට යන්න එලියෙ ඉදල අසනීප නොවී එලියෙ සීතලයිනෙ.."
" කමක් නෑ...මන් මෙහෙම ඉන්නව...ගේ ඇතුල පාලුයි..."
"ඕකනෙ ඉතින්... මේකගෙ මුරන්ඩු කම.. හොද ලමය වගේ ගෙට යන්න..
කෝ ඉතින් යන්න ලමයො..."
"හා .. හා.. මේ යනව..."
මන් කියන ගමන් වාඩ්වෙලා ඉදපු පුටුවෙන් නැගිටල ගෙට ගිහිල්ල දොර වහල දැන්ම...
"හ්ම්ම්.. .. මොකද කරන්නෙ ඉතින් දැන්..."
"මට එකවුන්ට් වගයක් චෙක් කරන්න තියනව අයියෙ.. ඒක කරල උයන්න ඕනි..."
