ඍතු .....21
(වස්සානය)
අතේ ප්ලාස්ටර් එක අයින් කරල දන් සතියක් විතර වෙනව දැන් අතට බර දීල වැඩ කරන්න මට පුලුවන් ඒත් ඩොක්ට කියපු විදිහටම පැන්සලක් අල්ලන්න ලියන්න කරන්න.. පොඩි දෙයක් ඇහිදින්න තවම මට බෑ වෙලාවකට මට ඒක හිතට ලොකූ වදයක් උනත් මන් තවත් ඒක ගැන දුක් වෙන්න ගියෙ නෑ..දුක් උනා කියල කොහොමත් අත හොද වෙන්නෙත් නෑනෙ..හැමදාම ජීවිතේ එක විදිහට නෑ සතුට වගේම දුකත් එක වගේ තියනව...කොයි තරම් ආස උනත් ඉස්සර වගේ ගිටාර් එක ගහන ගමන් මට සින්දු කියන්න තව දුරටත් බෑ...මගෙ කටහඩට මොකුත් වෙලා නොතිබුනත් මට තවත් සින්දු කියන්න හිතේ නිදහසක් නෑ.. මන් හිතන්නෙ මගෙ ජීවිතේ ඒ පරිච්ඡේදය පරන ආකාශ් එක්කම මැරිල ගිහිල්ල.. ඒක නිසා ඒ අතීතයේ රැදිල ඉන්න එක තේරුමක් නෑ.. එදා අයිය කිව්ව වගේ.. මේක අලුත් ජීවිතයක් අලුත් ආරම්බයක්...
...................................................
අදත් පුරුදු විදිහටම අයිය වැඩට ගියා ... අනික මගෙ දවසත් ටිකක් ඒකාකාරී උනා...මට ගෙදර වැඩක් කරන්න බෑ කකුල තාම හොද නැති නිසා.. ඒත් දැන් මට මගෙ වැඩ කාටවත් වද නොදී කරගන්න පුලුවන්...
ඒකම මගෙ හිතට ලොකු සහනයක් උනා...
විමලසිරි මාම ගෙදර උයන පිහන වැඩ එක්ක අනික් අස් කරන වැඩ කරා..
මම පුලුවන් විදිහට එයාට උදව් කරා කොහොම උනත් මන් දවසෙ වැඩි හරියක්ම ගෙව්වෙ පොත් එක්ක.. නැත්තම් බීච් එක ලගට වෙලා මුහුද දිහා බලාගෙන...
අද හවස් වරුවත් ගෙවුනෙ එහෙම....
මන් දවල්ට කෑම කාල ටිකක් වෙලා විමලසිරි මාම එක්ක කතා කර කර ඉදල පොතක් අරගෙන බීච් එක ලගට ආව..
ඇවිල්ල පොත ටිකක් බැලුව..
ටික ටික හවස් වෙද්දි මන් පොත පැත්තකට දාල ඈත ලස්සනට තියන මුහුද දිහා බලන් ඉදියෙ මගෙ හිතට එන හැම හැගීමක්ම අමතක කරන ගමන්...
බීච් එක උනාට ගොඩාක් ඇතුලෙ තියන නිසා මේ හරියට කවුරුත් එන්නෙම නැති තරම්. අනික් එක මම හැමදාන ගේට්ටුවෙන් මෙහා ඉදන් මුහුද දිහා බලන් ඉදියත් මන් වැල්ලට ගියෙ නෑ.. කකුල නිසා කොහොමත් යන්නත් බෑ..රැල්ල පාගනවට වඩා ඒ දිහා බලන් ඉන්න මන් ආසයි ඒක නිසාම මන් ඒක ආසාවෙන් වින්ද...
