The Hidden Daughter Of Luchavez

CHAPTER 3

Erlyn pov

Gusto kong umiyak, sa sobrang sakit, pakiramdam ko sinadya ni ate ang tanong na yon para ipahiya at pagalitan ako nila dad and mom, hahaha ano bang bago? Lagi naman! Lagi namang sya ang kinakampihan nakakatawa lang na ako ang anak ni mom pero si ate daisy ang kinakampihan nya, anak si ate daisy ng dating asawa ni daddy na namatay na, hindi ko alam kung panong namatay ang mommy ni ate, basta ang alam ko dating artista ang asawa ni dad noon, kaya siguro magaling rin umarte si ate at sa mommy nya sya nag mana, napapikit ako at nagbuntong hininga, nang makarating sa school ay bumaba na ako

"Salamat po kuya",saad ko sa driver, ngumiti ito

Don't forget to VOTE and COMMENTS about my story!

"Welcome ma'am",saka ito umalis, yumuko ako at napakapit ng mahigpit sa libro, at naglakad, lahat kase ng mata nasa akin, at kung hindi nyo naitatanong isa ako sa binubully dito, kahit isa akong luchavez AKA nga nila na isa sa pinaka mayaman sa bansa ang pamilya namin, napahinto ako ng may humarang sakin ang magkakaibigan na sila mitch, rachel at erich

"Oh? Hi! Bitch! Hahahahahaha hula ko? Pinagalitan ka ng mga magulang mo? Kase look at your face oh! Hahahahah",nang aasar na tinig ni mitch,

"A-ayaw k-ko ng g-gulo",saad ko tumawa sila ng malakas dahilan para tumingin ang iba sa gawi namin

"Hahahahaha kung ikaw ayaw!? Kami gusto namin!",saad nya at sinampal ako, dahilan para mapatumba ako sa sahig, napahawak ako sa pisnge ko na ngayon ay malanit, nag init ang mata ko pero yumuko lang ako at hindi agad nakatayo sa kahihiyan

"Hahahahahaha erlyn! Tayo! Goodd! Ang boring mo naman ibully! Hindi ka nalaban!",angil ni rachel saka sila tumawa, napakuyom ako

'gusto kong lumaban! Pero hindi ko alam kung pano',

"Hahahaha ohhh!! Hahahah crying like a baby!!!! Huhuhuhu hahahahahah",pang aasar ni erich habang dinudukduk ang noo ko, kaya naman napadukduk ako sa sahig,wala akong nagawa kung hindi hayaan sila, maraming nakatingin at kahit isa ay walang tumutulong sakin, bagkos ay pagtatawanan pa nila ako lalo ng tigilan nila ako ay iniwan ako sa sahig na umiiyak, pinunasan ko ang pisnge ko saka pinulot ang mga libro ko na nahulog saka ako naglakad papalayo, tumungo ako sa cr at don ay pinakawalan ang pag iyak ko

Lagi namang ganito walang bago, walang pinagkaiba, sa bahay man o dito sa school sobrang sakit at lagi akong inaapi, hindi ko alam kung paano lumaban, kahit gustuhin ko man ay hindi ko kaya, matapos mag muni muni ay tumungo ako sa room, na late ako at pinagalitan ng teacher pero hinayaan ko lang, at nakinig na lang,

'sana dumating yung oras na hindi ko na kailangang umiyak dahil sa kanila',