"Omega တစ်ယောက်ကို Pheromones သုံးပြီးဖိအား
ပေးရမယ်လို့မင်းကိုငါသင်ထားလား..ဟမ်...ဂျွန်ဂျောင်ကု..အခုမင်းလုပ်လိုက်တဲ့လုပ်ရပ်ကိုကြည့်စမ်း..
Omega တစ်ယောက်ကို ဖိအားပေးပြီး အမှတ်အသား
ပေးဖို့ကြံတာဘယ်လောက်တောင်နိမ်းပါးတဲ့အတွေး
အခေါ်လဲ..."
ဂျောင်ကု ဖခမည်းတော်ရှေ့တွင်အဆူခံနေရသည်။
မနေ့ညတုန်းကထယ်ယောင်း Pack သို့ပြန်မည်ဟုသိ
သောအခါသူခဏတာစိတ်လွတ်သွားရသည်။သူသည်
သူ့ စွဲလမ်းရပါသော Omega လေ၏အနံအသက်လေး
နှင့်ဝေးဝေးမသွားနိုင်၊မျက်ဝန်းပြာလေးနှင့်လည်းမခွဲ
ခွာချင်၊ရွှေဝါရောင်ဆံစတိုကိုလည်းမထိမတွေ့မကိုင်
မတွယ်နဲ့ပဲရှင်မသန်နိုင်..ရှင်းရှင်းပြောရမယ်ဆိုရင်သူ့အ
ပိုင်ဒီလူသားလေးအားမျက်စိအောက်ကအပျောက်မခံနိုင်
အောင်ချစ်လှပါသည်။
ဖခင်ဘုရင်ကြီးမှာဂျောင်ကုအားစိတ်ပျက်လက်ပျက်
ကြည့်မိသည်။စိတ်ခံစားချက်တိုင်းကမူးကရူးလုပ်တတ်
တဲ့ဂျောင်ကုအကျင့်ကပြင်မရ။အမှားလုပ်မိလို့ဆူလိုက်
ပြန်ရင်လည်းမျက်စိပျက်မျက်နှာပျက်။
"အခုထယ်ယောင်းက...မင်း ကြောင့်နေမကောင်းဖြစ်ရ
ပြီ..မူးဝေတာကအချိန်တန်ပြန်ကောင်းလာမှာဆိုပေမဲ့
စိတ်ထိခိုက်သွားလိမ့်မယ်..သူ့ Alpha ကသူ့အပေါ်
အဲ့လိုမျိုးအနိုင်ကျင့်နှိပ်စက်တယ်ဆိုပြီးထင်သွားလိမ့်မယ်.."
ဂျောင်ကုခေါင်းတစ်ခုလုံးပေါက်ထွက်မတတ်။
ထိုစကားတွေကြောင့်သူ့ရင်ဘတ်တစ်ခုလုံးမွန်းကျပ်ကာနာကျင်လာရသည်။
"ကျွန်တော်သူ့ကိုအနိုင်မကျင့်ချင်ပါဘူး...သူနာကျင်
အောင်လည်းမလုပ်ရက်ပါဘူး..သူက ကျွန်တော့်အပိုင်
လေး...ကျွန်တော်ဂရုတစ်စိုက်စောင့်ရှောက်ရမဲ့အရာ
လေးလေ..."
ဂျောင်ကုသည်နင့်သီးစွာစကားဆိုလာသည်။
သူတစ်ကယ်ထယ်ယောင်းပေါ်မရက်စက်ခဲ့ဘူး။အဲ့အချိန်
တုန်းက...Alpha တစ်ယောက်၏အတ္တနဲ့ပိုင်ဆိုင်လိုစိတ်
လွှမ်းမိုးချုပ်ကိုင်လိုစိတ်တွေနဲ့ ထယ်ယောင်းအပေါ်
submit လုပ်ခဲ့သည်။သူ့အရှေ့ကထယ်ယောင်၏နာ
ကျင်မူ့ကြောင့်တုန်ယင်နေသောကိုယ်လေးနင့်မျက်ဝန်း
ပြာတို့ကမျက်ရည်စတွေရစ်သိုင်းလာသည်ကိုမြင်သည့်
တိုင်သူ့ဘက်ကအလျှော့ပေးခြင်းလုံးဝမရှိခဲ့။ထယ်ယောင်းအား အမှတ်အသားပြုဖို့သာကြိုးစားအားထုတ်
ခဲ့သည်။နောက်ဆုံးထယ်ယောင်းမှာ များပြားလှသော
သူ့ Pheromones တွေရဲ့ဒဏ်ကိုကြံကြံမခိုင်နိုင်တော့
ပဲပျော့ခွေကာမူးမေ့ကုန်တော့သည်။ဂျောင်ကု..ထယ်
ယောင်းကိုသူ့အိပ်ခန်းဆောင်ထိခေါ်လာခဲ့ပြီး Mark
ရန်ပြင်ခဲ့သေးသည်။ကံကောင်းစွာပင်..ဂျောင်ကုသူ့
စိတ်ကိုသူထိန်းလိုက်နိုင်ပြီး ဖျော့တော့နေတဲ့ထယ်ယောင်းကိုယ်လေးကိုဖက်ကာဘာလုပ်ရဘာကိုင်ရမှန်း
မသိတော့။ချက်ချင်းပင်...မယ်တော်ကင်မ်ဆူရီကိုအကြောင်းစုံပြောကာငိုယိုတော့သည်။ကင်မ်ဆူရီမှာ
လည်းတုံးအလွန်းတဲ့သူ့သားကိုဘယ်လိုဆိုဆုံးမရမလဲ
မသိတော့။ ဒါကြောင့် ထယ်ယောင်းအိပ်ခန်းထဲကဆွဲ
ထုတ်ခိုင်းလိုက်တော့သည်။
