HEAVEN'S HAVEN | COMPLETED

CHAPTER 25

"KAILAN niyo ipe-perform 'yung pina-practice niyong play?" tanong ni Axen habang nakasakay ako ng motor niya. Ihahatid na niya ako pauwi ng bahay nila Kath, doon ako uuwi ngayon.

"Sa Wednesday. Konti na lang 'yung time namin kaya sinusulit na namin ang pagpa-practice. Sorry kung natagalan kang maghintay na matapos kami."

"Wala 'yun."

Nagkaroon ng mahabang katahimikan matapos umimik ni Axen. Pinagmasdan ko na lang ang madilim na paligid habang nakasakay ako ng motor. Inabot na kami ng gabi pagpa-practice. Kaya nga nahihiya talaga ako rito kay Axen dahil hinintay niya pa kaming matapos.

"Ang galing mo kanina."

Natigilan ako nang marinig iyon. "S-Salamat."

"Manonood ako sa performance niyo."

"Huwag na. Busy ka rin, alam ko. Huwag ka nang mag-abala pa."

Kita ko sa side mirror ang pagnguso ni Axen. "Pero gusto kitang panoorin..."

Bumuntonghininga naman ako. Alam kong hindi titigil pangungulit ang isang 'to. "Ikaw ang bahala, pero okay lang naman talaga kung--"

"Pupunta nga ako, promise!"

Hindi na ako umimik. Wala talaga akong panama sa kakulitan ng isang 'to. Kung noon ay inis na inis ako sa kakulitan niya, parang nasanay na lang ako ngayon. Ugali na niya iyan.

---

DUMAAN ang mga araw, sobrang busy namin sa practice ng play. Wala rin namang paramdam sa akin si Axen. Busy na rin talaga siya. Baka nga ginigisa na sila sa defense nila, e.

"Okay ka lang?" tanong sa akin ni Kath. Nasa backstage kami at naghihintay ng cue para simulan na namin ang performance namin.

Tumango ako sa kaniya kahit pa ang totoo ay panay na ang panginginig ng mga kamay ko. Mahigpit na lamang akong napakapit sa dress na suot. Sumilip pa ako sa audience at bahagyang napangiti nang makita ko si Mama. Nag-thumbs up siya sa akin na siyang nagpalakas ng loob ko.

Nakita ko rin si Kent. May hawak itong malaking banner na may picture ni Kath. Todo sigaw din ito. Sinuyod ko pa ng tingin ang buong audience, umaasang naroon siya't nanonood. Pero wala siya.

Busy lang siguro siya kaya hindi makakapunta. Pero nag-promise siya...

Napailing na lamang ako at saka inayos na ang sarili nang may mag-abisa na sa aming kami na raw ang susunod na aakyat. Naghawak-kamay kami ni Kath at nag-breathing exercise. Matapos iyon ay kinuha na niya ang sanga ng puno na props. Oo nga pala, puno ang role niya.

Nang tawagin ang pangalan ng section namin ay inayos na namin ang formation namin sa stage. Tumugtog na nang pagkalakas-lakas, oras na para simulan ko nang i-deliver ang unang linya.

Bawat bigkas ko ng linya ay hindi ko mapigilang suyudin ng tingin ang buong audience. Wala pa rin siya. Bakit pa ba ako umasa? Bakit ko pa ba inasahan ang pangako niyang pupunta siya?

Napahigpit ang hawak ko sa mikroponong hawak. Bahagya akong umiling at nag-focus sa performance namin. Hindi ko hahayaang masira ang pinaghirapan naming performance dahil lang sa paghahanap ko sa taong wala.

"Talagang makulit kang lalaki ka? Hindi ko maibibigay ang gusto mo. Humanap ka na lang ng ibang pwedeng makatulong sa iyo!" Sinubukang hawakan ng male lead ang braso ko pero hindi ko siya hinayaan. Malumanay akong umikot at pumunta ng backstage. Ibang characters naman ang nasa stage dahil kailangan ko pang magbihis para sa next scene.