Het sterrenkind

Partytime

Ein-de-lijk gaat de bel. Snel staat iedereen op en pakt zijn spullen in en stormt het lokaal uit vóór de leraar kan zeggen wat het huiswerk is. Ik pak op gemak m'n tas en loop het lokaal uit, de gang in naar de kluisjes. Ik zit in de eerste van de middelbare. Mijn school heet het Plato College en is best wel groot en heel oud. Vroeger was het een fabriek waar lakens werden geweven. Soms stel ik me wel eens voor hoe het gebouw er toen uitzag. Waarschijnlijk hetzelfde als nu, maar dan zonder de witte verf op de muren en de vele velgekleurde kluisjes. Ik doe mijn kluisje open en haal al mijn boeken eruit. Dan slenter ik in gedachten verzonken het schoolplein op. Iedereen staat in groepjes met elkaar te kletsen en plannen te maken voor het weekend. Maar ik ga direct naar het fietsenrek. Ik heb geen vriendinnen in mijn klas, dus ook geen groepje waar ik mee kan kletsen. Mijn beste en enige vriendin Evelien verhuisde midden in het schooljaar naar Limburg omdat haar vader daar een andere baan kreeg. Ik heb nog maar weinig contact met haar. Alleen af en toe via What's app. Maar dat is dan ook alles. Het is me nooit meer gelukt om nieuwe vriendinnen te maken na Eveliens vertrek. Ik ben namelijk best wel verlegen. Ik durf nooit op iemand af te stappen, omdat ik bang ben dat ze me gaan uitlachen. Ik ben ook bang om gepest te worden, dus probeer ik zo min mogelijk op te vallen in de klas en bemoei me nergens mee. Ik wil net mijn fiets uit het rek halen als er opeens een meisje met kort bruin haar op me afkomt lopen. Ik schrik. Dat is Ilona, het populairste meisje van de klas. Snel haal ik mijn fiets uit het rek en wil opstappen, maar Ilona staat al naast me. 'Hai Sterre, what's up?' zegt ze terwijl ze heftig op een stuk kauwgom kauwt. 'Hoi Ilona, 'zeg ik enigszins geschrokken. Ilona praat normaal nooit tegen mij. Ze doet meestal alsof ik lucht ben. En met meestal bedoel ik eigenlijk altijd, behalve deze keer dus. Ilona graait in haar handtas en haalt er iets uit. 'Hier,' zegt ze en ze duwt een envelop in mijn handen. 'Maak open.' zegt ze en ze gebaart naar de envelop. Ik kijk haar verbaasd aan. Dan maak ik de envelop open. Er zit een kaart in en dit staat erop:

"Hai girl,

Op zaterdag 15 mei ben ik jarig en dus geef ik een feestje. Het begint om 6 uur 's avonds en eindigt om tien uur. Je wordt na afloop thuisgebracht. Ik hoop dat je komt.Tot dan!

xxx- jes Ilona"

Met open mond staar ik naar de envelop. Is dit echt? Méént Ilona dit? Ik kijk Ilona verbaasd aan. Ilona plakt haar kauwgom op iemands fietszadel en kijkt me vragend aan. 'En,' zegt ze. 'Denk je dat je kan komen?' Ik kijk haar nog steeds met open mond aan en zeg niks. 'Hallo? Sterre? Ik vroeg je wat hoor!' zegt Ilona en ze zet haar handen in haar zij. 'Vind je het niet leuk ofzo? Moet ik de uitnodiging weer meenemen?' Ik schrik. 'NEE!' zeg ik en ik klem de uitnodiging tegen me aan. Ilona trek haar wenkbrauwen op. 'Oké , duidelijk...' zeg ze op een toon alsof ik een gestoorde gek ben. 'Je wil dus komen?' 'Wat dacht jij dan?!' schreeuw ik blij. 'Natuurlijk wil ik komen!! Ik...' Ilona's wenkbrauwen gaan nog verder omhoog en ze kijkt me nu aan alsof ik een zwaar gestoorde gek ben. Snel stop ik met schreeuwen. 'Ik bedoel... Ik wil graag komen op je feestje Ilona, maar ik weet niet zeker of ik kan...' zeg ik snel. Ilona's wenkbrauwen gaan weer naar beneden en haar blik versoepelt. 'Had dat dan meteen gezegd.' zegt ze en ze haalt een lippenstift uit haar handtasje. 'Dan bel je me toch straks?' gaat ze vervolgens verder en ze doet de lippenstift op zonder een keer uit te schieten. Ik adem opgelucht uit. 'Oké, dat is goed, ik bel je straks wel.' zeg ik, blij dat ze niet meer denkt dat ik gek ben. 'Later!' Ilona loopt heupwiegend weg. Ik kijk haar na tot ze de hoek om is. Dan spring ik een gat in de lucht van blijdschap. 'JOEHOE!!!' schreeuw ik zo hard als ik kan. Een jongen die net zijn fiets wil pakken kijk me verbaasd aan. Maar dat kan me niets schelen. Ik ben zoooooo blij! Ik spring op mijn fiets en race het schoolplein af, op naar huis.

Ik storm het huis binnen. 'Joehoe, mam! Ik ben thuis!!' roep ik door de hal. 'Hoi lieverd!' hoor ik de stem van mijn moeder. 'Ik ben in de keuken!' 'Goed.' roep ik terug. 'Je raadt nooit wat er vanmiddag is gebeurd.' zeg ik terwijl ik de keuken in loop. 'Nou?' zegt mijn moeder terwijl ze de groenten voor het avondeten snijd. 'Tadaa!' zeg ik en ik haal met een zwierig gebaar de envelop uit mijn rugzak en geef hem aan mijn moeder. Die kijkt me vragend aan. 'Wat is dit?' vraagt ze. 'Maak maar open.' zeg ik met een glimlach van oor tot oor. Mijn moeder maakt de envelop open en haalt haar leesbril uit haar zak. Dan leest ze de brief. Bij ieder woord gaan haar ogen een stukje wijder open. Als ze klaar is met lezen kijkt ze me sprakeloos aan. Dan pakt ze me vast en geeft ze me een enorme knuffel waardoor ze me bijna platdrukt. 'Mam...' zeg ik gesmoord. 'Kun je me loslaten ik stik bijna!' Snel laat ze me los. 'Sorry,' zegt ze schuldbewust. 'Ik ben gewoon zo blij voor je. Een uitnodiging voor een feestje! Ik ben zo blij voor je!' 'Ja, ik ook!' zeg ik blij. 'Dusss... ik kan komen?' 'Natuurlijk.' zegt mijn moeder. Ik slaak een gil van blijdschap en nu begin ik haar plat te knuffelen. 'Dankjewel mam. Dit wordt supercool!' zeg ik als ik haar losgelaten heb. 'Dit wordt het coolste feest ooit! Maar... O nee!' zeg ik en ik sla mijn hand op mijn voorhoofd. 'Ik heb niets om aan te trekken!' 'Wat!?' Mijn moeder draait zich om en kijkt me verbaasd aan. 'Niets om aan te trekken? Je hebt drie jurken jongedame!' 'Ja maar, die zijn allemaal zo saai en kinderachtig.' mopper ik. 'Ik wil net zo'n jurk als Ilona.' Mijn moeder trekt haar wenkbrauw op. 'En wat voor jurk is dat dan?' vraagt ze. 'Een glitterjurkje met panterprint.' zeg ik. 'Ik zal erover nadenken.' zegt mijn moeder en dan gaat ze weer verder met groenten snijden. 'Oké,' zeg ik. 'Wat eten we vanavond eigenlijk?' 'Zelfgemaakte pizza's.' 'Lekker!' zeg ik. Dan hoor ik de brievenbus klepperen. Mijn tijdschrift! Snel loop ik de gang in en pak het tijdschrift op. Het heet "De Komeet" en het gaat over sterren en andere dingen in ons universum. Vrolijk neuriënd loop ik naar de woonkamer en plof daar op de bank naar om m'n tijdschrift te lezen. Plotseling zie ik iets heel bijzonders op de voorkant van het tijdschrift staan. "Abnormale Maanverduistering te zien op 11 mei" staat er in grote letters. Mijn ogen worden zo groot als schoteltjes. Deze dag kan echt niet meer stuk!!!