-Gelmemeye Gidene Mektuplar-

19.01.22

Ne diyebilirim ki,beni bi hayli büyütmüşsünüz gözünüzde.Büyütmüşsünüz derken neredeyse bir cadı olduğum kanısına varacaksınız,ne yazık.İnanın kızıyorum kendime,size yanlış tanıttığım için kendimi,kim bilir belki doğrumla istediğiniz olamadığım için.Üzgünüm,ama özür dilemeyeceğim sizden,bilhassa bu kez suçlu ben değilim,en azından bu hususta.Aksine af buyurun fakat bir çift özür borçlu olan sizsiniz bana,sizin dahi böyle laflar etmeye hakkınız olamaz.Bugünki sözlerinize gelecek olursak bayım,ne sanıyorsunuz kendinizi diye yakanıza yapışmak geldi içimden o kasvetli koridorda,yapmadım.Size ayıp olacağından falan değil elbet,yeterince cesur değildim yalnızca. Bir şey yapmadım yapmamasınada,o yağmur çok ıslattı beni.Yer yer iz etmiş karartılar gökyüzünden düşmüş kasvetli duygular gibiydi bedenimde.Sahi bilmiyorsunuz,görmediniz o halimi,bakmadınız da zaten.Görmek isteseniz,görseniz eminim siz bile merhamet ederdiniz bana.Çünkü o yağmurda o kaybolmuşluğuma,o çaresiz adımlarıma ben bile acıdım.Aynaya bakmak garip geldi o dağılmış ruhla,anlıyor musunuz?Hayır,anlamak istemiyorsunuz bile.Yaşasanız dahi anlamayacaksınız da. Çünkü bayım,anlamak için önce değer vermek gerekir,ve siz bana karşı bundan bihaber yaşayıp gidiyorsunuz.Belki bencilce gelecek ama ne yazıkki gülüyorsunuz da.Neşenizden pek de bir şey kaybetmemişsiniz,hâlâ aynı gülümseme,acıdan ve kaygıdan uzak.O saçma sapan ama gözüme hep hoş gelen,içimi ısıtan mimikleriniz.Siz aynısınız,değişmenizi beklemek aptallık olurdu zaten. Daha ettiğiniz lafların ağırlığı altında ezilişimi bile önemsemiyorsunuz.Sizin iki saniyede akledip dile döktüğünüz o iğrenç ithamlar,kendinizce zararsız bulduğunuz yada ne kadar keskin olduğunun farkında olup bir silah gibi kullandığınız o kelimeler beni gecelerce kanatacak bayım. Kim bilir belki içimden gelirse-ki bu artık pek mümkün olmuyor-gözyaşı döktürecek.Ve şuan olduğu gibi umrunuzda olmayacak.Umrunuzu bahse almışken söylesenize hiç gelmiyorum değil mi aklınızın en ufak bir köşesine dahi.Gördüğünüzde başınızı çevirmekte bitiyor benimle olan mevzunuz.Hiç düşünmüyorsunuz değil mi,canını yaktım mı diye,aslında biliyorsunuz düşünmenize gerek yok.Hiç acıtmıyor değil mi solunuzu,hiç ağrıtmıyor içinizi.Halbuki sizi karşılıksız seven bir kalbi kanatıyorsunuz,bıkmadan usanmadan.Ve üstelik bunu dostumla yapıyorsunuz,ağlanacak haldeyim sanırım.Ama elimden bir şey gelmez değil mi,sizi durduramam. İkinizin kahkahalarına karışır hislerim,evet muhtemelen bu olur.Ve hayal ettiğim her şeyi onunla yaşıyorken bulurum sizi.Ah birde şu ahbab ayağına yatmanız yok mu bayım,o halinizle bile kıskanıyorum o kızı.Yalnızca dostum deseniz bile.Çünkü biliyorum beni sevmediğiniz kadar ona değer verdiğinizi.Bu beni kızdırıyor sanırım,kim bilir belki de içimde bir yerlerde kırılıyorum. Önemi yok,hiç olmadı..sizin için.Ne demeliyim şimdi,ne yapmalıyım,yine arkamı dönüp elimi çekmelimiyim üzerinizden.Evet pek tabi öyle yapmalıyım,ama yapacak mıyım?Biraz daha dayanmam gerek sanırım,yalnızca biraz daha.Hakkını vermek zorundaymış gibi hissediyorum, sizin aksinize.

-Gelmeyeni Bekleyen